ILPB1/415-253/12-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2012 r. (data wpływu 9 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Komenda Wojewódzka Policji w oparciu o Rozporządzenie MSWiA z dnia 31 października 2002 r. w sprawie wysokości, warunków i trybu przyznawania policjantom należności za podróże służbowe i przeniesienia Dz. U. z 2002 r. Nr 191, poz. 598 z późn. zm. zawartymi w Dz. U. z 2005 r. Nr 153, poz. 1282 - dokonuje wypłaty należności przysługujących funkcjonariuszom Policji z tytułu przeniesienia służbowego.

Zgodnie z § 23 ust. 1 Rozporządzenia MSWiA policjantowi przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości, zwanej"nowym miejscem pełnienia służby" wypłacane są:

Na podstawie § 23 ust. 2 Rozporządzenia MSWiA - policjantowi przeniesionemu z urzędu, który nie przesiedlił się do nowego miejsca pełnienia służby lub do miejscowości pobliskiej wypłacany jest zwrot kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby, w wysokości udokumentowanej miesięcznym biletem imiennym na przejazd środkiem publicznego transportu kolejowego lub autobusowego. W przypadku nieprzedłożenia biletu, o którym mowa wyżej policjant otrzymuje płatny co miesiąc z dołu ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby w wysokości 1/22 ceny miesięcznego biletu na przejazd w klasie II pociągu osobowego przewidzianej dla odległości drogowej między granicami administracyjnymi miejscowości zamieszkania i nowego miejsca pełnienia służby - za każdy dzień wykonywania czynności służbowych w nowym miejscu pełnienia służby (§ 23 ust. 3 ww. Rozporządzenia MSWiA). Ponadto zgodnie z § 23 ust. 6 ww. Rozporządzenia policjantowi, który w związku z przeniesieniem z urzędu przesiedlił się bez rodziny lub w jakiejkolwiek formie korzysta z zakwaterowania poza dotychczasowym miejscem wspólnego zamieszkania wypłacany jest co miesiąc z dołu ryczałt na pokrycie kosztów jednokrotnego przejazdu w celu odwiedzenia rodziny i z powrotem, w wysokości ceny biletów za przejazd w klasie II pociągu pośpiesznego, a gdy na danej trasie lub jej odcinku brak połączeń kolejowych - w wysokości ceny biletów za przejazd środkiem publicznego transportu autobusowego.

Do końca 2011 r. Komenda Wojewódzka Policji dokonując wypłaty należności wymienionych w § 23 ust. 1 ww. Rozporządzenia MSWiA, tj. diet dla funkcjonariusza i członków rodziny, o których mowa w art. 89 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, za czas przejazdu i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu zamieszkania, ryczałtu na pokrycie kosztów przejazdu do nowego miejsca zamieszkania osób, o których mowa wyżej, zasiłku osiedleniowego, ryczałtu z tytułu przeniesienia oraz zwrotu kosztów przewozu urządzenia domowego nie pobierała zaliczki na podatek dochodowy do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie. Natomiast dokonując wypłaty należności wymienionych w § 23 ust. 2, 3, 6 ww. Rozporządzenia MSWiA tj. zwrotu kosztów dojazdu i ryczałtu na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby oraz ryczałtu na pokrycie kosztów jednokrotnego przejazdu w celu odwiedzenia rodziny i z powrotem, pobierana była zaliczka na podatek dochodowy zgodnie z posiadaną interpretacją indywidualną wydaną przez Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 13 grudnia 2004 r.

Zgodnie z ww. interpretacją wypłacane należności z tytułu zwrotu kosztów dojazdu i ryczałtu na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby oraz ryczałtu na pokrycie kosztów jednokrotnego przejazdu w celu odwiedzenia rodziny i z powrotem, nie korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi, że nie zostały wymienione i nie mieszczą się w katalogu zwolnień.

W związku z nową interpretacją wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych należności wypłacanych funkcjonariuszom Policji z tytułu przeniesienia z urzędu, ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 korzystają wszystkie należności realizowane na podstawie Rozporządzenia MSWiA z dnia 31 października 2002 r. w sprawie wysokości, warunków i trybu przyznawania policjantom należności za podróże służbowe i przeniesienia do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie.

Do końca 2011 r. wypłacając należności z tytułu zwrotu kosztów dojazdu (ryczałtu) na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby oraz ryczałtu na pokrycie kosztów jednokrotnego przejazdu w celu odwiedzenia rodziny i z powrotem, KWP nie stosowała zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozliczając funkcjonariuszy w deklaracjach PIT-11 za 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011 rok - wykazywany był przychód w całości, łącznie z przychodem, który - zgodnie z interpretacją wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 grudnia 2011 r. - nie podlega opodatkowaniu.

W związku z powyższym do funkcjonariuszy została wysłana pisemna informacja, iż składając swoje rozliczenie podatkowe za 2011 rok oraz korekty zeznań za lata 2006-2010 mają prawo do dokonania pomniejszenia przychodu, w wysokości dokładnie podanej przez Komendę Wojewódzką Policji w załączonym zaświadczeniu i uzyskania w ten sposób zwrotu nadpłaty zaliczki na podatek dochodowy.

Dla części Urzędów Skarbowych wystawione przez Komendę Wojewódzką Policji zaświadczenia nie są wystarczającą podstawą do wykazania pomniejszonych przychodów w zeznaniach i korektach zeznań podatkowych dokonywanych przez funkcjonariuszy. Wymagają one skorygowania przez Komendę Wojewódzką Policji informacji PIT-11. W związku z szeregiem sprzecznych informacji pozyskanych ze strony Urzędów Skarbowych, KIP, niejednolitej interpretacji przepisów prawa, pojawiają się wątpliwości, czy postępowanie i kroki jakie zostały podjęte przez Komendę Wojewódzką Policji w celu wyjaśnienia zaistniałego stanu są prawidłowe i zgodne z obowiązującymi przepisami.

Jednocześnie, Wnioskodawca informuje, że od stycznia 2012 r. od należności z tytułu zwrotu kosztów dojazdu (ryczałtu) na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby oraz ryczałtu na pokrycie kosztów jednokrotnego przejazdu w celu odwiedzenia rodziny i z powrotem - KWP nie pobiera zaliczki na podatek dochodowy do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie - po uwzględnieniu należności już zrealizowanych w poprzednich latach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz przepisów obowiązującego prawa, a w szczególności ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów ustawy z dnia 9 sierpnia 1997 Ordynacja podatkowa - Komenda Wojewódzka Policji jako płatnik ma obowiązek skorygować wysokość przychodu wykazanego w informacjach PIT-11 za lata 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011 w celu uzyskania przez funkcjonariuszy zwrotu nadpłaty zaliczki podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma podstaw do skorygowania wysokości przychodu w informacjach PIT-11 za lata 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011. Wystawione przez KWP PIT-11 stanowią informacje o rzeczywistych dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy wdanym okresie podatkowym.

Pity-11 zostały wystawione zgodnie ze stanem faktycznym i nie można mówić o popełnieniu błędu, ponieważ pobierając do końca 2011 r. zaliczki na podatek dochodowy Komenda Wojewódzka Policji postępowała zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz posiadaną interpretacją indywidualną wydaną przez Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 13 grudnia 2004 r. W dniu 26 grudnia 2011 r. KWP otrzymała interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 grudnia 2011 r. O stanowisku zawartym w ww. interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym należności wypłacanych z tytułu przeniesienia z urzędu, Komenda Wojewódzka Policji przekazała stosowną informację funkcjonariuszom pobierającym przedmiotowe świadczenia.

Zostali oni poinformowani, iż składając swoje rozliczenie podatkowe za 2011 rok oraz korekty zeznań za lata 2006-2010 mają prawo do dokonania pomniejszenia przychodu, w wysokości dokładnie podanej przez Komendę Wojewódzką Policji w zaświadczeniu i uzyskania w ten sposób zwrotu nadpłaty zaliczki na podatek dochodowy.

W zaświadczeniach została podana wysokość wynagrodzenia na dzień przeniesienia, ustalona kwota wolna od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wysokość wypłaconych kosztów dojazdu i ryczałtu w poszczególnych latach.

W zaświadczeniu znajduje się adnotacja, że dokonując naliczenia zaliczki na podatek dochodowy nie pomniejszono podstawy opodatkowania o kwotę wolną ustaloną na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zaświadczenie wystawione przez Komendę Wojewódzką Policji winno być wystarczającą podstawą do wykazania pomniejszonych przychodów w zeznaniach podatkowych składanych przez funkcjonariuszy ubiegających się o zwrot nadpłaty pobranej zaliczki na podatek dochodowy bez obowiązku sporządzenia przez Komendę Wojewódzką Policji korekt rocznych informacji PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują natomiast przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

W myśl art. 81 § 2 ww. ustawy skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści ww. art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym - poprawnym już - wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji, z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty.

Dodatkowo wskazać należy na treść art. 8 ww. ustawy, który stanowi, iż płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z powyższego wynika, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 39 ust. 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych (PIT-11).

W informacji PIT-11 nie uwzględnia się przychodów (dochodów) zwolnionych z podatku na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przychodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Wyjątek dotyczy przychodów zwolnionych z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 i art. 21 ust. 1 pkt 74 ustawy oraz dochodów zwolnionych od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

W myśl art. 73 § 2 ww. ustawy dla podatników podatku dochodowego nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego.

Stosownie do art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Zgodnie z art. 75 § 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy uprawnienie określone w § 1 przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej.

W myśl natomiast art. 75 § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, między innymi w przypadku, o którym mowa w § 2 pkt 1 lit. a podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że jeżeli pracownicy Wnioskodawcy kwestionują zasadność pobranego przez pracodawcę podatku od dochodów ze stosunku pracy (wykazanych przez niego w zeznaniu), to mogą złożyć korektę zeznania wraz z pisemnym uzasadnieniem przyczyn złożenia korekty oraz wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Jednocześnie wyjaśnia się, że Ordynacja podatkowa zarówno w art. 72 zawierającym definicję nadpłaty, jak i w art. 79 dotyczącym postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty, rozgranicza nadpłatę zaistniałą po stronie płatnika i możliwość dochodzenia jej zwrotu przez płatnika od nadpłaty jako kwoty nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku przez podatnika i dochodzenia jej zwrotu podatnikowi. W związku z tym, skoro po stronie płatnika nadpłata powstaje wówczas, gdy pobierze od podatnika kwotę podatku nienależnie lub w wysokości większej od należnej, może on - zgodnie z przepisem art. 79 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej - wystąpić do organu podatkowego z żądaniem stwierdzenia nadpłaty podatku, lecz jedynie w przypadku, gdy w składanych przez niego deklaracjach wykazał oraz wpłacił podatek w wysokości wyższej od pobranego.

Zatem do złożenia korekty PIT-11 uprawniony jest płatnik, jeżeli wykaże w nich przychody niepodlegające opodatkowaniu. Informacja PIT-11 powinna bowiem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych zaliczkach na podatek.

Z kolei do odrębnych przepisów zaliczyć należy między innymi regulacje normujące instytucję przedawnienia zobowiązań podatkowych (art. 68-71 ustawy - Ordynacja podatkowa). Prawo złożenia korekty istnieje w związku z tym dopóty, dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, płatnik ma zatem prawo skorygować deklaracje za okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić zatem należy, że w sytuacji gdy od wypłaconych przez Wnioskodawcę świadczeń, które były zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostały pobrane zaliczki na podatek, Wnioskodawca w informacji PIT-11 nie powinien wykazywać kwoty tych przychodów, natomiast powinien wykazać kwotę faktycznie pobranych zaliczek na podatek dochodowy również tych pobranych od ww. przychodów wolnych od podatku. Informacja PIT-11 jest bowiem również informacją o pobranych zaliczkach.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawca jako płatnik sporządził pracownikom informacje o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek PIT-11, w których wykazał przychody zwolnione z opodatkowania, od których zostały pobrane zaliczki na podatek dochodowy, to winien dokonać odpowiedniej korekty tych informacji za lata 2006-2011 (tekst jedn.: za okres gdzie nie nastąpiło przedawnienie) i przesłać je ponownie podatnikom oraz naczelnikom urzędów skarbowych, mimo upływu terminu do złożenia zeznań podatkowych. Informacja PIT-11 powinna bowiem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych zaliczkach na podatek. Skorygowane przez Zainteresowanego informacje PIT-11 będą podstawą do złożenia skorygowanych zeznań przez pracowników w celu zwrotu nadpłaty podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.