ILPB1/415-245/08-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Firmy, przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2008 r. (data wpływu 10 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 16 maja 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 7 maja 2008 r. znak ILPB1/415-245/08-2/AG, ILPP1/443-379/08-2/BD na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 9 maja 2008 r., a w dniu 16 maja 2008 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - osoba fizyczna, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług informatycznych. Wnioskodawca zamierza rozszerzyć działalność o wynajem pomieszczeń na cele mieszkalne, w tym celu dokonał zakupu lokalu mieszkalnego z wykorzystaniem kredytu bankowego, co zostało udokumentowane aktem notarialnym.

Wartość zakupionego lokalu wyniosła 600.000 zł W związku z zakupem Wnioskodawca poniósł następujące koszty sporządzenia aktu notarialnego:

* podatek od czynności cywilnoprawnych 12.000 zł,

* podatek od ustanowienia hipoteki 659 zł,

* opłaty sądowe 660 zł,

* taksa notarialna 1.585 zł,

* taksa notarialna 832 zł,

* podatek od towarów i usług 531,74 zł,

łącznie 16.267,74 zł, oraz

* wypis aktu notarialnego 183 zł,

* poświadczenie własnoręcznego podpisu 24,40 zł,

ogółem 16.475,14 zł.

W celu przystosowania lokalu do użytku Wnioskodawca jest zmuszony przeprowadzić jego remont, zakupując dodatkowe materiały, jak wapno, cement, panele, kafelki, narzędzia do remontu, których szacowany koszt wyniesie około 90.000 zł.

Wnioskodawca podał, że ze względu na różnice w interpretacji pojęcia remontu, które mogą się mieścić w granicach do 30% wartości lokalu, zachodzi wątpliwość czy powyższe koszty remontu zwiększają wartość wymienionego lokalu.

Wnioskodawca dodał, że zgodnie z różnymi orzeczeniami NSA i Sądu Najwyższego, prowadzący działalność może powyższe koszty remontu odnieść w koszty działalności, a w przypadku powstania straty na koniec 2007 r., zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy i podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), powstałą stratę może rozliczyć do 5 lat.

Podano, że lokal znajduje się w starym przedwojennym zabudowaniu i wymaga poważnego remontu. Dotychczasowe nakłady na przystosowanie lokalu do użytkowania wynoszą około 90.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakiej wysokości należy wprowadzić do ewidencji wartość lokalu: czy w kwocie netto, czy też łącznie z podatkowo poniesionymi kosztami notarialnymi, tj. 600 000 zł plus 16 475,44 zł, podlegające amortyzacji i kosztami bieżącego remontu, które zdaniem Urzędu Skarbowego we Wrocławiu powinny zwiększać wartość lokalu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami w zakresie środków trwałych, do ewidencji należy wprowadzić wartość łączną, wraz z poniesionymi kosztami, tj. 616.475,14 zł i zastosować stawkę amortyzacyjną wynoszącą 1,5%, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

Przy czym, zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do użytkowania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednakże należy zauważyć, że w podanej przez Wnioskodawcę kwocie 16.475,14 zł, stanowiącej sumę kosztów aktu notarialnego, znajduje się kwota 531,74 zł będąca podatkiem od towarów i usług, która - w myśl ww. przepisu - podwyższa wartość środka trwałego tylko w przypadku, gdy nie stanowi podatku naliczonego albo Wnioskodawcy nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę, poniesione z związku z zawarciem aktu notarialnego opłaty - z powyższym zastrzeżeniem, podnoszą wartość tego środka trwałego.

Tut. Organ pragnie zwrócić uwagę na fakt, iż remont przeprowadzany jest w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Istotą remontu są wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększające jego wartości początkowej.

Jednakże należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie wydatki zostały poniesione w celu przystosowania lokalu do użytkowania. Mając zatem na uwadze treść ww. art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać, że wydatki te nie mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, są to bowiem wydatki stanowiące element wartości początkowej środka trwałego.

Tak więc w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy cyt. wyżej art. 22g ust. 1 pkt 1 w związku z art. 22g ust. 3 ww. ustawy, co oznacza, iż wartość początkową nabytego lokalu użytkowego należy ustalić wg ceny nabycia powiększonej o udokumentowane wydatki dotyczące aktu notarialnego (z wyżej przedstawionym zastrzeżeniem) oraz wydatki związane z jego przystosowaniem do używania.

Odnosząc się do wysokości stawki amortyzacyjnej należy zauważyć, że w myśl art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Zgodnie z tym wykazem stanowiącym Załącznik nr 1 do ww. ustawy, stawka amortyzacyjna dla lokali mieszkalnych wynosi 1,5%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, wniosek rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 8 lipca 2008 r. nr ILPB1/415-245/08-5/AG, natomiast wniosek w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług rozstrzygnięto interpretacją indywidualną nr ILPP1/443-379/08-3/BD z dnia 3 lipca 2008 r.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.