ILPB1/415-239/12-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2012 r. (data wpływu 8 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 8 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 11 maja 2012 r. znak ILPP1/443-223/12-2/NS, ILPB1/415-239/12-2/TW na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 14 maja 2012 r., a w dniu 22 maja 2012 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej 21 maja 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą x. Wnioskodawca planuje dokonać restrukturyzacji w zakresie formy prowadzonej działalności, w związku z czym zgodnie z podjętą decyzją biznesową, zamierza wnieść swoje przedsiębiorstwo do spółki komandytowej (dalej: Spółka osobowa) tytułem wkładu (dalej: Wkład), w następstwie czego stanie się komandytariuszem Spółki osobowej.

Wkład stanowić będą wszystkie umowy zawarte przez Wnioskodawcę w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz takie elementy jak:

* prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych przez Wnioskodawcę, związanych z prowadzoną działalnością, w tym prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę z wykwalifikowanym personelem zaangażowanym w świadczenie przedmiotowych usług, umowy o dostawę mediów, itp.;

* aktywa wykorzystywane w prowadzeniu działalności, w tym w szczególności wyposażenie biurowe, techniczne i IT, urządzenia techniczne, środki transportu;

* należności i zobowiązania Wnioskodawcy związane z nabywanie towarów i usług w toku prowadzonej działalności;

* wierzytelności i środki pieniężne;

* wszelkie licencje i zezwolenia związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy;

* majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, certyfikaty;

* tajemnice przedsiębiorstwa, w szczególności zbiory danych osobowych pracowników i współpracowników, kontrahentów i produktów, oraz zbiory danych statystyczno-ekonomicznych dotyczących struktury kosztów, wyników osiąganych w poszczególnych rodzajach działalności oraz rentowności produktów i inne;

* księgi i dokumenty związane z prowadzoną działalnością;

* pracownicy.

W rezultacie aportu dojdzie zatem do przeniesienia majątku Wnioskodawcy na rzecz Spółki osobowej. Może jednak mieć miejsce sytuacja (choć nie jest to przesądzone), w której z przedmiotu aportu wyłączony zostanie funkcjonujący w ramach przedsiębiorstwa dział - samodzielny i pełniący odrębne funkcje od pozostałej części przedsiębiorstwa. Jak wskazano powyżej, na Spółkę osobową przejdą również zobowiązania Wnioskodawcy, w tym wynikające z zaciągniętego przez niego kredytu (dalej: Kredyt). W związku z powyższym, Spółka osobowa może być zobowiązana w przyszłości do spłacania Kredytu, wraz z odsetkami.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż Wnioskodawca planuje dokonać restrukturyzacji w zakresie formy prowadzonej działalności, w związku z czym, zgodnie z podjętą decyzją biznesową, zamierza wnieść swoje przedsiębiorstwo (dalej: Wkład) do spółki komandytowej tytułem wkładu, w następstwie czego stanie się jej komandytariuszem.

W opinii Wnioskodawcy, przedmiot Wkładu stanowić będzie przedsiębiorstwo, tj. zorganizowany zespół składników przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (dalej: k.c.). Zainteresowany zaznaczył, że jego intencją jest pozostawienie ostatecznego rozstrzygnięcia, czy przedmiotem wkładu niepieniężnego będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c. - a więc również w rozumieniu ustawy o VAT, bowiem, poprzez odesłanie do art. 55¹ k.c., pojęcie przedsiębiorstwa stało się również instytucją prawa podatkowego - w gestii tutejszego organu - co wynikać będzie z oceny stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego w zakresie pytania postawionego we wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy Wnioskodawca jako wspólnik Spółki osobowej, po wniesieniu Wkładu, stanowiącego przedsiębiorstwo, będzie uprawniony do rozpoznania zapłaconych odsetek od Kredytu jako kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako wspólnik Spółki osobowej będzie uprawniony do rozpoznania zapłaconych odsetek od Kredytu jako kosztów uzyskania przychodów.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

a) Sukcesja podatkowa

Zgodnie z art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku przekształcenia innej osoby prawnej lub przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki. Na mocy art. 93a § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej powyższe stosuje się odpowiednio do spółki niemającej osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa.

Jak wynika zatem z powyższych uregulowań Ordynacja podatkowa przewiduje sukcesję podatkową w przypadku, gdy osoba fizyczna dokona aportu w postaci przedsiębiorstwa do spółki osobowej (w tym także do spółki komandytowej).

Ordynacja podatkowa nie zawiera definicji przedsiębiorstwa, w związku z czym należy posiłkować się definicją zawartą w art. 55¹ k.c. (przytoczoną powyżej). W tym kontekście należy wskazać, że zdaniem Wnioskodawcy argumenty przedstawione w opisie własnego stanowiska w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług pozwalają uznać, iż przedmiotem aportu do Spółki osobowej będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu również przepisów Ordynacji podatkowej.

W doktrynie wskazuje się, że przepisy Ordynacji podatkowej "nie ustalają w sposób szczegółowy praw i obowiązków, które następca prawny przejmuje po poprzedniku (...) należałoby jednak uznać, że generalnie ustawodawca ustala ich zakres w sposób szeroki. Wskazuje na to użyty zwrot "wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki". Regulacja taka daje podstawę do uznania za uzasadniony pogląd o konieczności potraktowania sukcesji praw i obowiązków wynikających z jakichkolwiek regulacji prawnopodatkowych w sposób najszerszy z możliwych. Wyjątek od tej zasady ma miejsce wówczas, gdy przepisy szczególne, przede wszystkim ustaw podatkowych, wyraźnie odnoszą się do następstwa podatkowego i ustalają prawa oraz obowiązki z tym związane".

Należy podkreślić, że de lege lata brak jest przepisów szczególnych, które wyłączałyby sukcesję podatkową w zakresie prawa do uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę odsetek od Kredytu. Potwierdzenie tej tezy stanowić może fakt, iż w przypadku gdy ideą ustawodawcy jest wprowadzenie jakiegokolwiek ograniczenia w tym zakresie, czyni to wprowadzając bezpośredni zapis w przepisach (jak to ma miejsce np. w przypadku zasad przenoszenia uprawnienia do rozliczenia strat podatkowych). Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawcy przysługuje prawo do zaliczenia odsetek od Kredytu do kosztów uzyskania przychodów, prawo to w drodze sukcesji przejdzie na wspólników Spółki osobowej po dokonaniu przez Wnioskodawcę wniesienia Wkładu do tej spółki, następca prawny przejmuje bowiem po poprzedniku nie tylko wszelkie jego obowiązki, ale i prawa jak wyraźnie stanowią przytoczone powyżej przepisy.

b) Transparentność podatkowa spółki osobowej

W tym miejscu należy wskazać, że Spółka osobowa jako niemająca osobowości prawnej jest podmiotem podatkowo transparentnym. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). W świetle art. 8 ust. 2 ustawy o p.d.o.p., powyższa zasada znajduje odpowiednie zastosowanie w odniesieniu do rozliczania kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższym, należy uznać, że zapłacone odsetki od Kredytu będę stanowić koszty uzyskania przychodów dla wspólników Spółki osobowej, w tym dla Wnioskodawcy i będą podzielone pomiędzy poszczególnych wspólników stosownie do ich udziału w zyskach.

W kontekście powyższego należy wskazać, że w wyniku aportu majątku Wnioskodawcy nastąpi jedynie zmiana formy prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast podatkowe rozliczenie otrzymanych odsetek dokonywane będzie przez ten sam podmiot (występujący jedynie w innej roli, tj. wspólnika Spółki osobowej). Innymi słowy, po dokonaniu aportu do Spółki osobowej Wnioskodawca nadal będzie rozliczał odsetki od Kredytu, lecz jako wspólnik tej spółki. Powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, również przemawia za uznaniem, że wniesienie aportu nie zmieni jego prawa do rozpoznania zapłaconych odsetek od Kredytu jako kosztów uzyskania przychodów.

c) Orzecznictwo i stanowiska organów podatkowych

Przedstawioną argumentację podzielił WSA w Warszawie w wyroku z dnia 24 czerwca 2009 r. (III SA/Wa 48/09), w którym wskazał, że "Przepisy art. 93-93e) Ordynacji określają przypadki sukcesji podatkowej, a więc sytuacje, w których przedmiotem następstwa osób prawnych są prawa i obowiązki, wynikające z przepisów prawa podatkowego. Odwołanie się do kategorii "przepisy prawa podatkowego" oznacza, w związku z treścią art. 3 pkt 2 Ordynacji, przedmiotowo najpełniejszy z możliwych zakres sukcesji, stosowanej wobec praw i obowiązków wynikających z wszelkich aktów normatywnych prawa podatkowego - niezależnie od ich treści, a więc stosunków zarówno materialno-prawnych, jak i formalno-prawnych. W szczególności według tych przepisów wstępuje się w prawa i obowiązki poprzednika jako podatnika płatnika i inkasenta. W założeniu jest to najszersze przejęcie praw i obowiązków dotyczących poprzednika, wynikających z jakichkolwiek regulacji podatkowych".

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe:

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 marca 2010 r. (IBPBI/1/415-1089/09/AB): "Reasumując, w przypadku wniesienia całego przedsiębiorstwa do Spółki jawnej, z uwagi na wiążącą się z tym sukcesję praw i obowiązków podatkowych, Spółka jawna (następca prawny) ma prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytów zaciągniętych przez Wnioskodawcę przed wniesieniem przedsiębiorstwa do tej spółki, o ile nie były one zaliczone do kosztów uzyskania przychodu ww. przedsiębiorstwa do dnia jego wniesienia";

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 maja 2010 r. (ITPB1/415-109/10/AD): "Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przytoczone powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż wydatki związane z zapłatą odsetek od kredytu staną się kosztem uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. W przypadku gdy data ta nastąpi po dniu wniesienia przedsiębiorstwa, będą to w całości koszty spółki komandytowej przypisane proporcjonalnie Panu i wspólnikom na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod warunkiem, iż wniesione aportem zostało przedsiębiorstwo jako całość, w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego oraz pod warunkiem, że kredyt ten zostanie wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej (ma związek z przychodami z tej działalności".

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jako wspólnik Spółki osobowej będzie uprawniony do rozpoznania zapłaconych/skapitalizowanych odsetek od Kredytu jako kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać restrukturyzacji w zakresie formy prowadzonej działalności, w związku z czym zgodnie z podjętą decyzją biznesową, zamierza wnieść swoje przedsiębiorstwo do spółki komandytowej (dalej: Spółka osobowa) tytułem wkładu (dalej: Wkład), w następstwie czego stanie się komandytariuszem Spółki osobowej. Jak podał Wnioskodawca - w jego opinii - przedmiot Wkładu stanowić będzie przedsiębiorstwo, tj. zorganizowany zespół składników przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

Z kolei zawarcie umowy kredytu, co do zasady jest neutralne podatkowo dla stron umowy. Zgodnie bowiem z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (...).

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z powyższych przepisów wynika, iż warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, odsetek od kredytu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między zaciągniętym kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy oraz fakt ich zapłacenia. Ponadto odsetki te nie mogą zwiększać kosztów inwestycji. Warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej innych niż odsetki wydatków związanych ze spłatą pożyczek (kredytów) jest natomiast spełnienie przesłanek, o których mowa w cyt. powyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, wszystkie ww. wydatki winny zostać w należyty sposób udokumentowane.

Z kolei zagadnienie sukcesji podatkowej regulują przepisy zawarte w Dziale III -Zobowiązania podatkowe, Rozdziału 14 - Prawa i obowiązki następców prawnych oraz podmiotów przekształconych ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie art. 93a § 1 ww. ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Z kolei w myśl art. 93a § 2 Ordynacji podatkowej, przedmiotowy przepis art. 93a § 1 stosuje się odpowiednio do:

W odniesieniu do spółki niemającej osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa wskazać należy, iż w przepisie dotyczącym następstwa prawnego nie ma żadnego zastrzeżenia, oprócz tego, że wkładem osoby fizycznej ma być przedsiębiorstwo (art. 93a § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej). W przepisie brak jest przy tym zapisu, że spółka osobowa ma być zawiązana (ma powstać) w wyniku wniesienia przedsiębiorstwa osoby fizycznej.

Przedmiotem sukcesji podatkowej są prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego, a więc również wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem na podstawie wyżej powołanego art. 93a § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej, Spółka komandytowa, w związku z wniesieniem do niej wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa osoby fizycznej, wstąpi we wszystkie prawnopodatkowe prawa i obowiązki wynikające z prowadzenia wnoszonego przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 5a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. W myśl art. 55#185; Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

W ww. przepisie ustawodawca wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które mogą być przedmiotem czynności prawnej (wkładu). Z powyższego przepisu wywieść również należy, iż, co do zasady, przysługujące określonemu podmiotowi prawa do ww. składników majątku, mogą podlegać przeniesieniu na inny podmiot, np. w postaci aportu tego składnika, jako integralnej części przedsiębiorstwa wnoszonego w zamian za udziały w spółce osobowej.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż po wniesieniu do spółki komandytowej w formie wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa osoby fizycznej, Spółka ta w myśl art. 93a § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej, stanie się następcą prawnym tego przedsiębiorstwa. Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oznaczać to będzie, możliwość zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów tej Spółki, poniesionych po wniesieniu ww. aportu wydatków, związanych z zawartą przez Wnioskodawcę umową kredytu, o ile wydatki te w dalszym ciągu ponoszone będą w celu uzyskania przychodów, bądź zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i będą spełniały wskazane wyżej warunki wynikające z cytowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, dla Wnioskodawcy jedynie część ww. wydatków (określona proporcjonalnie do Jego prawa w udziale w zysku spółki) będzie mogła stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej w formie spółki komandytowej działalności gospodarczej.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

Reasumując, Wnioskodawca jako wspólnik Spółki osobowej, po wniesieniu Wkładu, stanowiącego przedsiębiorstwo, będzie uprawniony do rozpoznania zapłaconych odsetek od Kredytu jako kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto tut. organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników spółki komandytowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek rozstrzygnięto odrębnym pismem.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.