ILPB1/415-228/10-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2009 r. (data wpływu 22 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 22 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pracownicy Spółki, ich rodziny oraz emeryci i renciści są uprawnieni do korzystania z bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej na podstawie wydawanych w formie legitymacji biletów wolnej jazdy. Uprawnienia powyższe wynikają z zapisu w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychody z tytułu realizacji uprawnień do bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej wynikających z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 85.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z tytułu przyznanych przez Spółkę uprawnień do bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej dla pracowników, ich rodzin oraz emerytów i rencistów na podstawie Układu Zbiorowego Pracy, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 85 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mówi że wolna od podatku jest "wartość świadczeń z tytułu realizacji uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej, przysługujących na podstawie odrębnych przepisów".

W ocenie Spółki Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy jest aktem wewnętrznym Spółki ustalającym prawa i obowiązki pracowników i pracodawcy w zakresie stosunku pracy. Jest uszczegółowieniem ogólnie obowiązujących przepisów w zakresie Prawa Pracy.

Artykuł 21 ust. 1 pkt 85, o którego interpretację Spółka wnosi, nie określa czy mają to być przepisy ogólnie obowiązujące, czy też mogą to być również przepisy wewnętrzne przedsiębiorstwa Spółki.

Wobec braku doprecyzowania tej okoliczności w powołanym wyżej przepisie należy przyjąć, że każdy akt prawny zarówno ogólny jak i wewnętrzny jest podstawą do zastosowania zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 85 cyt. ustawy, wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych jest wartość świadczeń z tytułu realizacji uprawnień do ulgowych lub bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej, przysługujących na podstawie odrębnych przepisów.

Odrębne przepisy, na mocy których wprowadzone zostało prawo do ulgowego albo bezpłatnego przejazdu, to także postanowienia układów zbiorowych pracy.

Przepis art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) stanowi, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z powyższej regulacji wynika zatem, że postanowienia układów zbiorowych stanowią źródło prawa pracy. Można je więc uznać za przepisy prawa, a co za tym idzie, stwierdzić należy, że zakładowy układ zbiorowy pracy można uznać za przepisy prawa.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż podstawę prawną w zakresie uprawnień do korzystania z bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej dla pracowników, członków ich rodzin oraz emerytów i rencistów, reguluje Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy.

Omawiany przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia zwolnienia od tego, aby prawo do bezpłatnych przejazdów przysługiwało na podstawie przepisów rangi ustawowej. Nie wprowadzono również wymogu, aby były to przepisy o charakterze powszechnie obowiązującym. Można więc uznać, że w sytuacji gdy prawo do bezpłatnych lub ulgowych przejazdów przysługuje określonym osobom na podstawie układu zbiorowego pracy, to jest to prawo wynikające z odrębnych przepisów.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, iż wartość świadczeń z tytułu realizacji przyznanego na podstawie Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, prawa do bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej dla pracowników, członków ich rodzin oraz emerytów i rencistów korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 85 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.