ILPB1/415-221/09-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2009 r. (data wpływu 16 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 16 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi pełną rachunkowość, jest podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem działalności Spółki jest budowa i remonty dróg kołowych wykonywane na terenie województwa i ościennych. W związku z prowadzoną działalnością wypłaca pracownikom należności z tytułu odbycia podróży służbowych. Obowiązujący regulamin wynagradzania nie zawiera uregulowań w zakresie zwrotu pracownikom kosztów podróży służbowych. Rozliczenie należności z tytułu podróży służbowej następuje wg przepisów rozporządzenia Ministra Płacy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. na podstawie przedłożonego polecenia wyjazdu służbowego wraz z dołączonymi biletami i rachunkami potwierdzającymi poniesione wydatki po zatwierdzeniu przez osoby upoważnione.

Spółka zamierza na podstawie art. 77 ⁵ § 3 Kodeksu pracy określić w regulaminie wynagradzania własne zasady wypłacania należności w celu zmniejszenia uciążliwości rozliczania w stosunku do przepisów rozporządzenia, a głównie obowiązującego od 1 stycznia 2007 r. § 8a ust. 3 zobowiązującego pracowników do dołączania do rozliczenia kosztów podróży służbowych dokumentów potwierdzających wydatki. Własne uregulowania będą zwalniały pracowników z obligatoryjnego dokumentowania przejazdów biletami PKP lub PKS, a za przejazd środkami komunikacji publicznej Spółka zwracałaby w przypadku braku biletów koszty przejazdów na podstawie aktualnie stosowanych cen przez PKP lub PKS.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwoty wypłacane pracownikom na podstawie regulaminu wynagradzania obowiązującego w Spółce za przejazdy środkami komunikacji publicznej w podróży służbowej na terenie kraju w wysokości cen biletów przewoźników w przypadku ich braku korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 77 ⁵ § 3 Kodeksu pracy pozwala na określenie innych niż w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej warunków wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracownikom zatrudnionym u pracodawcy innego niż w jednostce państwowej lub samorządowej. Zatem, jeżeli pracodawca na podstawie postanowień wewnątrzzakładowych przepisów zwróci pracownikowi koszty przejazdu koleją lub autobusem do wysokości cen biletów w przypadku ich braku, to kwota ta podlega zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, gdzie zostały określone źródła przychodów, wymienia się między innymi: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Przepis art. 12 ust. 1 tej ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W przypadku podróży służbowej wykonywanej na terenie Polski limitem będą wielkości wynikające z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.).

Na podstawie § 3 ww. rozporządzenia z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:

W myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia środek transportu właściwy do odbycia podróży określa pracodawca. Natomiast zgodnie z ust. 2 wskazanego przepisu zwrot kosztów przejazdu obejmuje cenę biletu określonego środka transportu, z uwzględnieniem przysługującej pracownikowi ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga ta przysługuje.

Stosownie do § 8a ust. 3 ww. rozporządzenia do rozliczenia kosztów podróży pracownik załącza dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli uzyskanie dokumentu (rachunku) nie było możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.

Zagadnienia dotyczące kwestii podróży służbowych uregulowane zostały w przepisach prawa pracy, tj. w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) Zatem prawo do otrzymania przez pracownika świadczeń z tytułu podróży winno wynikać z tych przepisów.

Stosownie do treści art. 77 ⁵ § 1 Kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

W myśl art. 77 ⁵ § 2 ww. ustawy minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Rozporządzenie powinno w szczególności określać wysokość diet, z uwzględnieniem czasu trwania podróży, a w przypadku podróży poza granicami kraju - walutę, w jakiej będzie ustalana dieta i limit na nocleg w poszczególnych państwach, a także warunki zwrotu kosztów przejazdów, noclegów i innych wydatków.

Natomiast art. 77 ⁵ § 3 cytowanej ustawy stanowi, iż warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracownikowi zatrudnionemu u innego pracodawcy niż wymieniony w § 2 określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania.

Zgodnie z treścią art. 77 ⁵ § 5 Kodeksu pracy w przypadku gdy układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania lub umowa o pracę nie zawiera postanowień, o których mowa w § 3, pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży służbowej odpowiednio według przepisów, o których mowa w § 2.

Pracodawca, który wysyła pracownika w podróż służbową, ma więc obowiązek zwrócić mu poniesione koszty podróży.

Ich zwrot może być dokonany:

* zgodnie z wewnątrzzakładowymi przepisami zawartymi w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania lub umowie o pracę albo

* na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju - jeżeli układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania lub umowa o pracę nie zawiera postanowień w tym zakresie.

Z zawartych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca nie jest państwową ani samorządową jednostką sfery budżetowej i na podstawie art. 77 ⁵ § 3 Kodeksu pracy zamierza określić w regulaminie wynagradzania własne zasady wypłacania pracownikom należności z tytułu podróży służbowej.

Zatem, w przypadku dokonywania zwrotu kosztów przejazdu na podstawie regulaminu wynagradzania, zgodnie z którym w sytuacji braku biletu, pracownikowi zwracana jest kwota stanowiąca jego równowartość, zgodna z aktualnym cennikiem PKP lub PKS, kwota ta podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.