ILPB1/415-22/08-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana R. B., przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2007 r. (data wpływu 4 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, ponoszonych przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą, na wynajem mieszkania w ramach zagranicznej podróży służbowej - jest prawidłowe.

W dniu 4 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, ponoszonych przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą, na wynajem mieszkania w ramach zagranicznej podróży służbowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - osoba fizyczna - prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, opodatkowaną podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych. W ramach prowadzonej działalności wykonuje usługi na rzecz niemieckiego kontrahenta, polegające na prowadzeniu prac z zakresu inżynierii oprogramowania, takich jak: gromadzenie i analiza wymagań klienta, projektowanie oprogramowania oraz implementacja części rozwiązań (PKWiU 72.2).

Dostarczanie oprogramowania najwyższej jakości wiąże się z koniecznością częstych spotkań z udziałowcami projektu w celu wyeliminowania ryzyka niedostarczenia produktu na czas w zamierzonym terminie, a przede wszystkim ryzyka związanego z niedostarczeniem pożądanych przez klienta funkcjonalności. Projekty realizowane przez Wnioskodawcę cechują się dużą zmiennością ze względu na wczesne stadium rozwoju. Wymaga to od Wnioskodawcy bardzo częstej obecności na terenie Niemiec (około 20 dni w miesiącu), w celu efektywnego zarządzania pojawiającymi się zmianami i aktywnego minimalizowania ryzyka niepowodzenia przedsięwzięć, w których Wnioskodawca bierze udział.

W związku z koniecznością przebywania na terenie Niemiec przez większą część miesiąca, Wnioskodawca zawarł umowę wynajmu 1-pokojowego lokalu. Wnioskodawca podał, że rozwiązanie to jest wielokrotnie tańsze aniżeli wynajem pokoju w hotelu i znacząco poprawiło zarówno konkurencyjność Wnioskodawcy, jak i zadecydowało o opłacalności całego przedsięwzięcia. Dojazdy z W., jak i wynajem hotelu na tak długie okresy czasu są nieopłacalne.

Wykonywanie pracy w W. nie daje Wnioskodawcy szans na sprawną wymianę informacji i konsultacje, a w efekcie na dotrzymanie terminów zakończenia prac. Przedmiotowy lokal jest wykorzystywany podobnie jak pokój hotelowy, a dodatkowo stanowi miejsce, gdzie analizowane i przetwarzane są zgromadzone wcześniej informacje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z wynajęciem mieszkania w ramach zagranicznej podróży służbowej, związane z realizacją umowy dla zagranicznego kontrahenta, stanowią dla Wnioskodawcy, jako przedsiębiorcy, koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, udokumentowane wydatki dotyczące wynajęcia mieszkania, poniesione w związku z wyjazdem w delegację zagraniczną w celu wykonywania czynności będących przedmiotem umowy za granicą - stanowią koszt uzyskania przychodów. Powyższe zostało określone w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza terytorium kraju (w przypadku przedsiębiorcy - udokumentowane wydatki z wyjątkiem diet).

Wnioskodawca uważa, że skoro do kosztów uzyskania przychodów w ramach wyjazdu służbowego można zaliczyć poniesione, udokumentowane wydatki usług hotelarskich, to można również zaliczyć udokumentowane wydatki związane z wynajmem mieszkania (kilkakrotnie niższe niż koszt wynajęcia pokoju w hotelu), tym bardziej, że centrum interesów życiowych Wnioskodawcy jest na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 17, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatek ten powinien być racjonalnie i gospodarczo uzasadniony, a jego poniesienie prawidłowo udokumentowane.

Przedsiębiorca, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma prawo zaliczyć, z zastrzeżeniem art. 23 ustawy, w koszty działalności faktyczne i prawidłowo udokumentowane wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Koszty noclegów związanych z wyjazdem służbowym nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy, zatem po spełnieniu powyższego warunku można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w wysokości faktycznie poniesionych wydatków, udokumentowanych fakturami bądź rachunkami.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.