ILPB1/415-201/07-2/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana Z. K., przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2007 r. (data wpływu 20 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 20 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - osoba fizyczna - w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej zajmuje się produkcją odzieży. Na potrzeby tej działalności i w związku z rozwojem przedsiębiorstwa oraz potrzebą zwiększenia powierzchni produkcyjnej, Wnioskodawca nabył w 1999 r. nieruchomość, w której dotychczas mieściły się państwowe zakłady odzieżowe T. Nieruchomość ta, położona w K., zabudowana jest budynkiem produkcyjnym. Zgodnie z informacjami jakie posiada Wnioskodawca, budynek został wybudowany około 1900 r., z przeznaczeniem na koszary wojskowe.

Na przestrzeni czasu, budynek zmieniał swoje przeznaczenie, w związku z czym, dokonywano zmian konstrukcyjnych w zakresie ścian wewnętrznych i stropów, a budynek znajduje się pod nadzorem konserwatora zabytków.

Obecnie Wnioskodawca prowadzi w przedmiotowym budynku działalność produkcyjną oraz wynajmuje część powierzchni na cele produkcyjne i usługowe. Zgodnie z opiniami budowlanymi, dotyczącymi stanu technicznego przedmiotowego budynku, aby można było w nim dalej prowadzić działalność, konieczne jest przeprowadzenie prac remontowych.

Zgodnie z opinią budowlaną, sporządzoną w czerwcu 2006 r. przez rzeczoznawcę budowlanego, specjalności konstrukcyjno-budowlanej, należy:

* wymienić istniejące, zniszczone pokrycie dachu oraz rynny i rury spustowe,

* naprawić stropodach i stropy w miejscach zacieków,

* wzmocnić zarysowany wieniec oraz żebro żelbetonowe stropodachu w ścianie wschodniej budynku oraz zastosować izolację termiczną,

* zmienić kierunek spadku terenu, aby zapobiec podmakaniu fundamentów budynku oraz dalszemu powiększaniu się zarysowań muru,

* sprawdzić czy ma miejsce połączenie belek ze ścianami zewnętrznymi, sprawdzić stan techniczny belek drewnianych oraz czy podciągi i żebra stalowe stropów w części środkowej nad parterem, pierwszym i drugim piętrem są ze sobą wzajemnie połączone, a podciągi kotwione ze ścianą zewnętrzną.

W opinii technicznej, w sprawie stanu technicznego instalacji centralnego ogrzewania w budynku szwalni, sporządzonej w kwietniu 2007 r., istniejący na dzień wydania opinii stan budynku był następujący:

"W budynku produkcyjnym zainstalowana jest instalacja centralnego ogrzewania niskoprężnego z rozdziałem dolnym. Instalacja charakteryzuje się szeregiem wad, tj.: brak możliwości centralnego regulowania mocy grzejników, zanieczyszczenie powietrza produktami suchej destylacji pyłu organicznego, która zachodzi na powierzchniach grzejnych, co jest bardzo uciążliwe przy niewystarczającej wentylacji, nadmierne promieniowanie grzejników grożące wręcz oparzeniami, mała trwałość przewodów z uwagi na sprzyjające warunki do powstawania przyspieszonej korozji (powietrze-woda).

Instalacja centralnego ogrzewania wyposażona w parowy kocioł żeliwny Eca IVa. Pracę kotła (według zastosowanego rozwiązania) zabezpiecza jednosyfonowy przyrząd bezpieczeństwa, połączony z kotłem powyżej najwyższego poziomu wody rurą parową (ze spadkiem w kierunku kotła). Kocioł wyposażony jest w osprzęt do obsługi i kontroli ogrzewania, a mianowicie: manometr, wodowskaz, gwizdawkę stanu wody w kotle, kurki spustowe, zawór zwrotny na przewodzie zasilającym kocioł w wodę, zgodnie z normą PN-B/02415 oraz przepisami dozoru technicznego. Kocioł na dzień dokonanej wizji lokalnej jest w złym stanie technicznym. Stwierdzono ponadnormatywną korozję, ogniska rdzy (łuszczącej się płatami), rozszczelnienie kotła oraz niewłaściwie działające urządzenia sterujące. Stan techniczny kotła wynika z wieloletniej eksploatacji. Instalacja centralnego ogrzewania, w celu sprawnego ogrzania pomieszczeń posiada 3 piony: 2 piony 65 mm (pion 1,2) oraz 1 pion 50 (3), wykonane z rur stalowych czarnych ze szwem łączonych przez spawanie.

Ogrzewanie niskoprężne zaprojektowano i wykonano z dolnym rozdziałem. Przewody poprowadzono ze spadkiem mniejszym, niż wymagane jako minimalne 3%, dlatego instalacja jest hałaśliwa i charakteryzuje się odczuwalnymi uderzeniami hydraulicznymi. Rury podczas oględzin wykazują nieszczelność, pocą się, stwierdzam występowanie mikropęknięć, zmniejszenie grubości ścianek z powodu ponadnormatywnej korozji stwarzające niebezpieczeństwo awarii i zagrożenia dla ludzi, z uwagi na wykorzystywaną do grzania parę wodną. Stan techniczny rur niezadowalający, zaleca się remont polegający na wymianie 100% rur centralnego ogrzewania, przy wykorzystaniu materiałów o parametrach technicznych i standardach wykorzystywanych dotychczas w instalacji istniejącej (wartość użytkowa nie zmieniona, a okres i zakres użytkowania jest porównywalny).

Do instalacji podłączonych jest 156 grzejników z ogniw żeliwnych, będących generalnie w złym stanie technicznym. Grzejniki żebrowe posiadają nieszczelności na łączeniu członów oraz na podłączeniach do przewodów poziomych i pionowych. Grzejniki wewnątrz są zakamienione, przez co mają znacznie mniejszą wydajność. Wykonane próby chemicznego usunięcia kamienia nie przyniosły oczekiwanego efektu. Z uwagi na wieloletnią eksploatację oraz na podstawie pobranych próbek, stwierdzam zmniejszenie grubości ścianek, mikropęknięcia materiału, stwarzające niebezpieczeństwo awarii i zagrożenie dla ludzi, z uwagi na wykorzystywaną do grzania parę wodną. Skropliny z grzejników spływają do zbiornika pośredniego, z którego są przetłaczane do kotła. Generalnie istniejący układ centralnego ogrzewania mógłby współpracować z istniejącą kotłownią, lecz ze względu na ryzyko awarii zaleca się wymianę elementów instalacji z materiałów i elementów wykorzystywanych wcześniej. Z uwagi na powyższe, wartość użytkowa instalacji centralnego ogrzewania pozostanie nie zmieniona. Zalecany zakres remontu to wymiana elementów instalacji, przy wykorzystaniu materiałów będących odpowiednikiem zastosowanych wcześniej."

Wnioskodawca podał, że na dachu pokrytym papą występowały liczne spękania i wybrzuszenia. Miejscami widoczne było częściowe przerwanie ciągłości izolacji, co powodowało zacieki. Generalnie pokrycie dachu Wnioskodawca ocenia jako zniszczone. Rynny są skorodowane, ze znacznymi ubytkami. Ramy drewnianych okien skrzynkowych i zespolonych są bardzo wypaczone, powodują nieszczelności, co skutkuje bardzo dolegliwą utratą ciepła oraz niemożliwością skutecznego ich zamykania. Ponadto świetliki (naświetla dachowe) były popękane, miały ubytki w narożach, a ich stalowa konstrukcja była przerdzewiała.

Ze względu na opisany powyżej stan techniczny budynku konieczne było podjęcie prac, które umożliwiłyby dalsze prowadzenie w nim działalności gospodarczej. Prace takie prowadzone są od kwietnia 2007 r., a ich zakres obejmuje: naprawę dachu poprzez wymianę opierzenia, rynien i papy; wymianę grzejników i instalacji C.O.; wymianę okien; wymianę naświetli dachowych (świetlików), budowę nowej kotłowni wraz z wymianą pieca.

W związku z planowanym przez Wnioskodawcę zwiększeniem powierzchni na wynajem, na parterze budynku dla ułatwienia komunikacji zaprojektowano przebudowę wejść. Nowe wejścia będą szersze, z dobudowanym zadaszeniem.

W lipcu 2007 r. została ponownie sporządzona opinia techniczna w sprawie stanu technicznego instalacji centralnego ogrzewania w budynku szwalni. W opinii tej stwierdzono:

"W budynku produkcyjnym wykonano remont instalacji centralnego ogrzewania. Remont wykonano w celu podniesienia bezpieczeństwa zatrudnionych ludzi oraz nadzoru technicznego stosując technologie uprzednio zastosowane z materiałów będących odpowiednikiem rynkowym uprzednio zastosowanych. (Nadmienia się, że stara instalacja mogłaby współpracować z nowym piecem w aspekcie technicznym i ekonomicznym). Instalacja charakteryzuje się wysokim stopniem sprawności cieplnej. W trakcie remontu usunięto szereg wad takich jak: brak możliwości centralnego regulowania mocy grzejników, zanieczyszczenie powietrza produktami suchej destylacji pyłu organicznego, która zachodzi na powierzchniach grzejnych przy niewystarczającej wentylacji, nadmierne promieniowanie grzejników grożące wręcz oparzeniami. Instalacja centralnego ogrzewania wyposażona w kocioł gazowy V. typ Vitokrossal 200. Kocioł wyposażony jest w osprzęt do obsługi i kontroli ogrzewania. Instalacja centralnego ogrzewania w celu sprawnego ogrzania pomieszczeń posiada 3 piony. Dwa piony 65 mm (pion 1,2), oraz 1 pion 50 mm (3) wykonane z rur stalowych czarnych ze szwem oraz miedzianych łączonych przez spawanie. Ogrzewanie wykonano z dolnym rozdziałem (odtworzenie systemu istniejącego). Do instalacji podłączone jest 156 grzejników stalowych firmy P. z zaworami oraz głowicami termoregulacyjnymi. Zawieszenie grzejników zasilanie zgodnie z normami przedmiotowymi. Wartość użytkowa instalacji centralnego ogrzewania z uwagi na zastosowaną technologie pozostanie nie zmieniona z uwagi na zastosowanie materiałów będących odpowiednikiem zastosowanych wcześniej nie uległa zmianie. (...) Wykonany remont, poniesione koszty nie spowodowały wzrostu wartości użytkowej budynku, zdolności wytwórczej, jakości produktów, nie wpłynął na koszty eksploatacji, jedynym plusem jest podniesienie stanu bezpieczeństwa w budynku".

Poza opisaną powyżej (w opinii) wymianą instalacji centralnego ogrzewania były lub będą przeprowadzone następujące prace: wymiana pokrycia dachu - położenie nowej nawierzchni, naprawienie opierzenia i wymienienie rynien, wymiana okien na plastikowe zespolone; nowe okna są tańsze w eksploatacji (niższe koszty konserwacji), mają niższy od okien drewnianych współczynnik przepuszczalności ciepła co powoduje zmniejszenie kosztów ogrzewania budynku, w związku z przeprowadzeniem gruntownego remontu dachu wymieniono stare świetliki na nowe poliwęglanowe; nowe naświetla są tańsze w eksploatacji ze względu na niższe koszty konserwacji, zaadaptowano jedno z pomieszczeń budynku na kotłownię i wymieniono stary kocioł na nowy kocioł gazowy o wyższej sprawności cieplnej wyposażony w osprzęt do obsługi i kontroli ogrzewania (prace te częściowo opisano w przytoczonej wyżej opinii technicznej).

Powyższe prace zostały lub zostaną dokonane przy wykorzystaniu obecnie istniejących technik, gdyż nie jest możliwe, a także ekonomicznie uzasadnione odtwarzanie dokładnie stanu pierwotnego i wykorzystanie materiałów stosowanych w chwili wybudowania budynku kilkadziesiąt lat temu lub przy późniejszych remontach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone na opisane w stanie faktycznym prace w przedmiotowym budynku, zmierzające do przywrócenia stanu używalności, stanowią wydatki o charakterze remontowym, kwalifikowane jako koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia - zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w przepisach art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w przepisach art. 23 tej ustawy.

Wg Wnioskodawcy, aby można było zaliczyć wydatki danego rodzaju do kosztów uzyskania przychodów spełnić należy przesłanki wymienione w przywołanym przepisie: wydatek musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz wydatek nie może zostać wymieniony w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 23 ustawy. Dodatkowo fakt poniesienia wydatku powinien zostać odpowiednio udokumentowany.

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowe wydatki poniesione z tytułu prac opisanych powyżej w stanie faktycznym, wykazują związek z przychodami osiąganymi przez niego, a przede wszystkim służą zachowaniu źródła przychodów. Jednocześnie nie zostały one wymienione w art. 23 ustawy, jak również zostały one odpowiednio udokumentowane dla celów podatkowych. W efekcie, wszystkie przesłanki zaliczenia omawianych wydatków do kosztów uzyskania przychodów zostały spełnione.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 przywoływanej ustawy, pierwszą przesłanką zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest możliwość powiązania go z osiągniętym przychodem.

Wnioskodawca odnosząc się do stanu faktycznego przedstawionego powyżej, uważa, że celem poniesienia wydatków na prace związane z przywróceniem budynku do stanu używalności było przede wszystkim utrzymanie możliwości produkcyjnych jego przedsiębiorstwa. Tym samym związek pomiędzy osiąganiem przychodów a kosztami poniesionymi w celu przywrócenia do stanu używalności budynku wykorzystywanego w podstawowej działalności gospodarczej jest niewątpliwy.

W ocenie Wnioskodawcy poniesione przez niego wydatki na:

* naprawę dachu poprzez wymianę opierzenia dachu, rynien i papy,

* wymianę grzejników i instalacji C.O.,

* wyminę okien,

* wymianę świetlików,

mają charakter remontowy i nie zostały wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 23 ustawy. W szczególności nie są one objęte przepisem art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c), zgodnie z którym "nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na (...) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych (...)". Na mocy przepisu art. 22g ust. 17 tej ustawy, "jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków trwałych, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji".

W świetle przytoczonych przepisów ustawy wydatki poniesione na ulepszenie środka trwałego powiększają jego wartość początkową, jeżeli zostały spełnione łącznie trzy przesłanki:

* ulepszenie nastąpiło w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji,

* suma wydatków na ten cel przekroczyła w danym roku podatkowym 3.500 zł,

* ulepszenie doprowadziło do zwiększenia wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do wartości z dnia przyjęcia go do używania.

Konieczność spełnienia wszystkich powyższych przesłanek oznacza, iż brak choćby jednej z nich wyklucza możliwość zakwalifikowania wydatków poniesionych na utrzymanie środka trwałego jako wydatków na ulepszenie, które podwyższają wartość początkową danego środka trwałego.

Wydatki związane z pracami wykonanymi na środkach trwałych, które nie powodują ich ulepszenia, a jedynie przywracają ich stan pierwotny (wydatki remontowe), nie powiększają wartości początkowej środków trwałych, tym samym stanowią koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Niezależnie od przytoczonej powyżej definicji ustawowej, powołać się można na definicje ulepszenia, która została wypracowana w praktyce organów podatkowych m.in. na zawartą w interpretacji Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego, określającą ulepszenie jako "trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, użytkową jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego, technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji". Prace remontowe dachu, sieci centralnego ogrzewania oraz wymiana okien i świetlików w analizowanym stanie faktycznym nie spełniły takiej definicji ulepszenia, a w szczególności - nie doprowadziły do zmiany przeznaczenia danego składnika majątkowego albo do nadania mu nowych cech użytkowych. Obniżenie kosztów eksploatacji było jedynie "efektem ubocznym" odtworzenia stanu pierwotnego i usunięcia uszkodzeń powstałych w czasie wieloletniego użytkowania.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia "remontu". W związku z tym, przy dokonywaniu jego wykładni zachodzi konieczność odwołania się w pierwszej kolejności do potocznego rozumienia tego słowa (wykładnia gramatyczna). W takim rozumieniu, remont jest tożsamy z przywróceniem stanu pierwotnego określonego przedmiotu lub budynku oraz ich pierwotnych cech użytkowych.

Należy także sięgnąć do definicji stworzonych na potrzeby innych ustaw, np. ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Wspomniana ustawa, w przepisie art. 3 ust. 1 pkt 8, określa remont jako "wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym".

Odnosząc powyższe do poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków na:

* naprawę dachu poprzez wymianę opierzenia dachu, rynien i papy,

* wymianę grzejników i instalacji C.O.,

* wymianę okien,

* wymianę świetlików (opisanych w niniejszym wniosku),

stwierdzić należy, iż działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym wymianę zużytych składników technicznych i użytkowych środka trwałego, można uznać za remont. Nie ma przy tym znaczenia ani wybór zastosowanych materiałów, ani ich cena.

Odtworzenie stanu pierwotnego może być efektem: wymiany (zastąpienia) danej części składowej środka trwałego na nową część, która jest taka sama jak część zastępowana i posiada takie same parametry techniczne, lub na część inną niż zastępowana, ale posiadającą bardzo podobne parametry techniczne, naprawy (odnowienia) określonego elementu środka trwałego.

Powyższe kategorie remontu wystąpiły również w przypadku wydatków poniesionych w niniejszej sprawie. Remont w postaci wymiany polega na przywróceniu pierwotnej wartości użytkowej poprzez zastąpienie zużytej części środka trwałego nową częścią, która posiada identyczne lub bardzo podobne parametry techniczne. Zdaniem Wnioskodawcy remont o takim charakterze miał miejsce w przypadku: naprawy dachu, wymiany instalacji centralnego ogrzewania, okien oraz świetlików.

Zgodnie jednak z brzmieniem definicji zawartej w prawie budowlanym, użycie innych materiałów niż stosowane pierwotnie nie wyklucza klasyfikacji prowadzonych prac jako prac remontowych. Wskazać należy, że zastosowanie nowocześniejszych materiałów lub technologii nie przesądza o braku możliwości zakwalifikowania danego wydatku jako wydatku na prace remontowe. Zasadniczym kryterium stosowanym dla rozróżnienia, w sprawach podatkowych, remontu od ulepszenia jest bowiem wzrost wartości użytkowej danego środka trwałego, a nie rodzaj zastosowanych materiałów lub technologii, czy też ich cena (przy czym - co istotne - punktem odniesienia dla stwierdzenia wspomnianego wzrostu wartości użytkowej jest dzień przyjęcia środka trwałego do używania, a nie stan istniejący bezpośrednio przed rozpoczęciem robót). Istotą remontu o charakterze odnowienia jest powtórne zastosowanie tego samego elementu, ale po jego wyczyszczeniu, naprawieniu, konserwacji lub wykonaniu innych prac o podobnym charakterze. Odnowieniem zatem będą wszelkie zmiany, które doprowadzą do przywrócenia pierwotnego poziomu technicznego środka trwałego przy założeniu, że zmiany te będą efektem powtórnego zastosowania tych samych części środków trwałych.

Podsumowując, przedstawione w stanie faktycznym prace wykonane przy odtworzeniu stanu budynku stanowią remont polegający na wymianie albo odnowieniu. Prace te bowiem miały na celu przywrócenie wartości użytkowej środka trwałego z chwili oddawania tych środków do używania. Ewentualne zastosowanie w niektórych przypadkach nowocześniejszych technologii lub materiałów uzasadnione było przede wszystkim nieuniknionym postępem technicznym, co jednak w przypadku prac w opisanym stanie faktycznym nie wpłynęło w żadnym z przypadków na podwyższenie wartości użytkowej środków trwałych.

Ponadto prace wymienione w analizowanym stanie faktycznym wykonywane były pod nadzorem konserwatora zabytków, przy zachowaniu szczególnych wymogów dotyczących zabytków, co jest dodatkowym argumentem przemawiającym za tym, iż celem wykonanych prac było przywrócenie pierwotnego stanu technicznego budynku.

Biorąc powyższe pod uwagę, uznać należy za zasadne kwalifikowanie wydatków związanych z pracami wskazanymi w stanie faktycznym jako kosztów uzyskania przychodów w chwili ich poniesienia. Spełniają one bowiem warunki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz jednocześnie nie stanowią prac ulepszeniowych, o których mowa w art. 22g ust. 17 tejże ustawy.

Dlatego też, wydatki związane ze wskazanymi w stanie faktycznym pracami remontowymi dachu, sieci centralnego ogrzewania oraz wymiany okien i świetlików nie powinny podwyższać wartości początkowej budynku. Natomiast wydatki związane z budową kotłowni i wymianą kotła oraz budową nowych wejść do budynku mają charakter ulepszenia, ponieważ w przypadku: budowy nowej kotłowni i wymiany kotła nastąpiło ulepszenie budynku polegające na zwiększeniu wartości użytkowej mierzonej wyższą sprawnością cieplną kotła (mniejszymi kosztami ogrzewania budynku), nowych wejść, stanowią one nowy element architektoniczny budynku i zwiększają wartość początkową budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.