ILPB1/415-199/14-3/AP - Brak obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na okoliczność darowizny znaków towarowych dokonanej na rzecz członka rodziny.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2014 r. (data wpływu 26 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania na podstawie umowy darowizny znaku towarowego oraz w zakresie zastosowania art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również: Podatnik) jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. W chwili obecnej Podatnik prowadzi spór z innym podmiotem co do praw własności związanych ze znakiem towarowym. W najbliższej przyszłości Podatnik zamierza pozwać przed właściwym Sądem podmiot gospodarczy wykorzystujący znak towarowy, występując między innymi o udzielenie Podatnikowi ochrony na ww. znak towarowy. Zdaniem Podatnika, w toku postępowania sądowego bezsprzecznie powinny zostać uznane wszystkie jego roszczenia. Znak towarowy jest objęty prawem ochronnym udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej w chwili obecnej na podmiot pozostający w sporze z Wnioskodawcą. Niemniej jednak, po uzyskaniu prawomocnego orzeczenia potwierdzającego prawo własności do znaku towarowego, Podatnik rozpocznie procedurę przed Urzędem Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie zmiany decyzji co do podmiotu korzystającego z ochrony.

Wnioskodawca nie wyklucza w niedalekiej przyszłości, że po uzyskaniu prawa własności do znaku towarowego nastąpi przekazanie w formie darowizny znaku towarowego najbliższym osobom w ramach pierwszej grupy podatkowej wynikającej z ustawy o podatku od spadków i darowizn (np. rodzice, rodzeństwo, żona). Celem przekazania niniejszej darowizny będzie zabezpieczenie źródła przychodów obdarowanych w przyszłości, np. żony, brata, a także dywersyfikacja ryzyka związanego z szeroko prowadzoną w przyszłości działalnością gospodarczą bądź działalnością inwestycyjną. Niewykluczone, iż osoba obdarowana będzie wykorzystywać otrzymany znak towarowy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Strony umowy darowizny zgodnie określiły wartość powyżej 3500 zł; w ich ocenie odpowiada ona wartości rynkowej znaku, dodatkowo przyjęta umownie wartość znaku towarowego została potwierdzona przez podmiot specjalizujący się w wycenie znaku towarowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przekazanie na podstawie umowy darowizny znaku towarowego bez żadnego świadczenia wzajemnego spowoduje powstanie u Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w szczególności, lecz nie wyłącznie, na podstawie art. 14, 17, 18, 19 i 20 oraz art. 25 i 25a ustawy o p.d.o.f.

2. Czy przedstawione zdarzenie przyszłe w postaci przekazania w formie darowizny znaku towarowego przez Wnioskodawcę stanowi "transakcję" w rozumieniu art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, czy w przypadku gdy wartość rynkowa przedmiotu darowizny przekracza kwoty wymienione w art. 25a ust. 2 ww. ustawy, Wnioskodawca ma obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej planowanej darowizny znaku towarowego na rzecz osoby fizycznej z pierwszej grupy podatkowej.

Tut. Organ wskazuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 2, tj. w zakresie zastosowania art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast wniosek w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1, tj. w zakresie skutków podatkowych przekazania na podstawie umowy darowizny znaku towarowego, został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 6 maja 2014 r. nr ILPB1/415-199/14-2/AP.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2, darowizna nie wywołuje konieczność sporządzenia cen transferowych.

Ustawa p.d.o.f. oznacza ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361. z późn. zm.) dalej: ustawa o p.d.o.f.

Poniżej Wnioskodawca szerzej uzasadnił swoje stanowisko w sprawie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 25a ust. 1 ustawy o p.d.o.f., podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami #8722; w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4 #8722; lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji, obejmującej:

Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

Zgodnie z art. 25 ust. 4 przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

Przepisy ust. 4 stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach.

Z przepisu powyższego jasno wynika, że stosuje się go tylko do "transakcji", jednak samo pojęcie "transakcji" nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. W związku z brakiem stosownej definicji ustawowej, zakres pojęciowy sformułowania "transakcja" należy poddać wykładni opartej o dyrektywy wykładni prawa podatkowego, tj. w pierwszej kolejności odczytać przy użyciu wykładni językowej prawa podatkowego, w tym szczególnie zgodnie z dyrektywą języka potocznego (w oparciu o słownik języka polskiego) oraz prawniczego (w oparciu o orzecznictwo organów stosujących przepisy podatkowe).

Celem potwierdzenia prawidłowości wyniku wykładni językowej warto również odczytać treść tego sformułowania przy pomocy wykładni celowościowej i systemowej prawa podatkowego.

Zgodnie z definicją "transakcji" zawartą w Słowniku internetowym języka polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl/szukaj/transakcja)"transakcja" to:

Znaczenie to należy uzupełnić o zawartą w słowniku PWN Biznes (bardziej odpowiednim do odczytywania sformułowań ekonomicznych w zakresie regulacji odnośnie cen transferowych) definicję sformułowania "transakcja", która stanowi, że jest to "akt kupna-sprzedaży, umowa, np. bankowa, handlowa zawarta na giełdzie".

W powyższych definicjach jest jednoznacznie mowa o umowach "handlowych", których przykładem jest umowa bankowa. Akcent w definicjach zdecydowanie położony jest na charakter "handlowy", gospodarczy umów, co potwierdza również definicja "transakcji" w liczbie mnogiej, które to pojęcie powinno być rozumiane zgodnie ze słownikiem PWN Biznes jako "akty kupna-sprzedaży, będące wynikiem działań gospodarczych stron zawierających transakcje".

W komentarzu do tego hasła jest wprost mowa, że "współcześnie to umowy, zawarte w wyniku transakcji i płatności z nich wynikające są zazwyczaj realizowane przez banki; transakcje zawierane na giełdzie to transakcje giełdowe; w handlu zagranicznym wyróżnia się transakcje kompensacyjne, polegające na wzajemnym powiązaniu transakcji importowych i eksportowych z wyłączeniem obiegu pieniądza, który w tych transakcjach pełni funkcję jednostki rozrachunkowej i nie występuje jako środek płatniczy, np. clearing, barter, kompensata". Jak wynika z powyższego, sformułowania "transakcja" nie należy rozumieć jako każdą czynność prawną lub faktyczną, a tylko taką, która dokonywana jest między przedsiębiorcami, ma charakter "handlowy", gospodarczy (przymiotnik "handlowy" oznacza zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego coś w ramach "handlu", czyli działalności polegającej na kupnie, sprzedaży lub wymianie towarów i usług).

Z powyższej wykładni językowej jasno wynika, że przepisy art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się wyłącznie do czynności prawnych lub faktycznych, które odbywają się między przedsiębiorcami powiązanymi i mają charakter operacji w ramach ich działalności gospodarczej, handlowych, a nie do wszystkich stosunków prawnych lub faktycznych pomiędzy spółką a udziałowcem, czy też pomiędzy przedsiębiorcami powiązanymi. Innymi słowy, dwoje przedsiębiorców powiązanych może zawrzeć umowę w sferze prywatnej, poza działalnością gospodarczą (np. umowę darowizny, pożyczki), która nie będzie podlegać regulacjom z zakresu cen transferowych, w tym obowiązkowi dokumentacyjnemu, o którym mowa w art. 25a ww. ustawy.

Taką wykładnię językową należy uzupełnić o wykładnię odnoszącą się do celu, funkcji art. 25a ww. ustawy, który wynika bezpośrednio z regulacji OECD, które były źródłem przepisów ww. ustawy w zakresie tzw. cen transferowych. Głównym źródłem tych regulacji są "Wytyczne w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz administracji podatkowych" (Dom Wydawniczy ABC, 2004, oryg. Transfer Pricing Guidelines for Multinational Enterprises and Tax Administrations). Sam tytuł Wytycznych wskazuje na to, że mają one zastosowanie jedynie do podmiotów działających przy transakcji w charakterze przedsiębiorcy (ang. enterprise). W pkt 8 Wstępu do Wytycznych wprost jest mowa o tym, że: "Następujące zasady dotyczące opodatkowania przedsiębiorstw międzynarodowych (MNE) zostały inkorporowane w Modelu Konwencji Podatkowej OECD w zakresie podatków od dochodu i majątku, które stanowią podstawę dla rozległej sieci dwustronnych traktatów podatkowych zawartych między państwami członkowskimi OECD oraz państwami niebędącymi członkami tej organizacji". Taki cel regulacji potwierdzają również często inne fragmenty Wytycznych, np. pkt 12 Wstępu do Wytycznych, zgodnie z którym: "Ceny transferowe są znaczące zarówno dla podatników jak i administracji podatkowych, gdyż determinują w dużej części dochód oraz wydatki, a tym samym zyski opodatkowane przedsiębiorstw powiązanych w różnych jurysdykcjach podatkowych". Jak widać wykładnia celowościowa potwierdza rezultat wykładni językowej.

Dodatkowo wykładnię językową i funkcjonalną potwierdza wykładnia systemowa. Wszystkie regulacje OECD, o które oparte są polskie przepisy podatkowe w zakresie cen transferowych wskazują na to, że przepisy w zakresie tzw. cen transferowych stosuje się jedynie do "przedsiębiorstw powiązanych" (ang. associated enterprises), czyli podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, a nie do wszystkich czynności prawnych lub faktycznych między podmiotami powiązanymi. W szczególności art. 25a nie stosuje się do czynności prawnych pozostających poza zakresem działalności gospodarczej, takich jak np. sprawowanie funkcji w zarządzie spółki za wynagrodzeniem (wykonywane poza działalnością gospodarczą, czyli jako działalność wykonywana osobiście), świadczenie usług za wynagrodzeniem w stosunku pracy, darowizna wspólnika na rzecz spółki poza zakresem jego działalności gospodarczej, itp.

Powyższe rozumienie potwierdzają również interpretacje indywidualne wydawane przez organy podatkowe, w których czytamy, iż "Pod pojęciem transakcji należy rozumieć umowę lub umowy zawarte z tym samym partnerem lub tymi samymi partnerami, przedmiotem której lub których są dobra i usługi objęte jedną ceną. Oznacza to, że transakcją w rozumieniu tych przepisów może być np. umowa nabycia lub sprzedaży jednego dobra, umowa sprzedaży szeregu dóbr lub wykonanie szeregu usług, dla których określono łączną cenę itp." (zob. interpretacja Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 11 grudnia 2006 r. sygn. 1472/ROP1/423-301/06/DP).

Niektóre organy podatkowe odwołują się także do słownikowej definicji pojęcia "transakcja". Przykładowo, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, przez pojęcie "transakcja" należy rozumieć operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług bądź też umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług (zob. interpretacja z dnia 24 grudnia 2008 r. sygn. ILPB3/423-637/08-2/HS).

Biorąc pod uwagę wyżej opisaną wykładnię oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy uznać, że przedstawione zdarzenie przyszłe w postaci darowizny znaku towarowego przez Wnioskodawcę na rzecz osoby fizycznej z pierwszej grupy podatkowej nie stanowi "transakcji" w rozumieniu art. 25a ustawy o p.d.o.f., a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej planowanej darowizny znaku towarowego na rzecz rodzeństwa lub rodziców.

Na zakończenie Wnioskodawca przywołuje interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 września 2011 r. sygn. ILPB2/415-704/11-6/WM, która potwierdza prezentowane we wniosku stanowisko.

Argumentem kolejnym przemawiającym za stanowiskiem Wnioskodawcy jest brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o p.d.o.f., który jednoznacznie wskazuje, iż przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, iż każdego przepisu ustawy o p.d.o.f. (w tym o dokumentacji cen transferowych) nie stosuje się od strony przychodów do osiągniętych korzyści w postaci darowizny. Skoro zatem osiągnięcie korzyści majątkowej w postaci darowizny w przypadku braku zapisu art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o p.d.o.f., byłoby przychodem podatkowym, stąd też ustawy o p.d.o.f. nie należy stosować do konieczności sporządzenia dokumentacji cen transferowych w rozumieniu art. 25a ustawy o p.d.o.f. Analogiczne stanowisko w tym zakresie przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 5 listopada 2013 r. sygn. ILPB1/415-846/13-6/AP oraz ten sam organ podatkowy w interpretacji w tym samym dniu o sygn. ILPB1/415-846/13-5/AP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.