ILPB1/415-199/14-2/AP - Określenie skutków podatkowych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych darowizny znaku towarowego dokonanej na rzecz osoby bliskiej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2014 r. (data wpływu 26 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania na podstawie umowy darowizny znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania na podstawie umowy darowizny znaku towarowego oraz w zakresie zastosowania art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również: Podatnik) jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. W chwili obecnej Podatnik prowadzi spór z innym podmiotem co do praw własności związanych ze znakiem towarowym. W najbliższej przyszłości Podatnik zamierza pozwać przed właściwym Sądem podmiot gospodarczy wykorzystujący znak towarowy, występując między innymi o udzielenie Podatnikowi ochrony na ww. znak towarowy. Zdaniem Podatnika, w toku postępowania sądowego bezsprzecznie powinny zostać uznane wszystkie jego roszczenia. Znak towarowy jest objęty prawem ochronnym udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej w chwili obecnej na podmiot pozostający w sporze z Wnioskodawcą. Niemniej jednak, po uzyskaniu prawomocnego orzeczenia potwierdzającego prawo własności do znaku towarowego, Podatnik rozpocznie procedurę przed Urzędem Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie zmiany decyzji co do podmiotu korzystającego z ochrony.

Wnioskodawca nie wyklucza w niedalekiej przyszłości, że po uzyskaniu prawa własności do znaku towarowego nastąpi przekazanie w formie darowizny znaku towarowego najbliższym osobom w ramach pierwszej grupy podatkowej wynikającej z ustawy o podatku od spadków i darowizn (np. rodzice, rodzeństwo, żona). Celem przekazania niniejszej darowizny będzie zabezpieczenie źródła przychodów obdarowanych w przyszłości, np. żony, brata, a także dywersyfikacja ryzyka związanego z szeroko prowadzoną w przyszłości działalnością gospodarczą bądź działalnością inwestycyjną. Niewykluczone, iż osoba obdarowana będzie wykorzystywać otrzymany znak towarowy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Strony umowy darowizny zgodnie określiły wartość powyżej 3500 zł; w ich ocenie odpowiada ona wartości rynkowej znaku, dodatkowo przyjęta umownie wartość znaku towarowego została potwierdzona przez podmiot specjalizujący się w wycenie znaku towarowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przekazanie na podstawie umowy darowizny znaku towarowego bez żadnego świadczenia wzajemnego spowoduje powstanie u Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w szczególności, lecz nie wyłącznie, na podstawie art. 14, 17, 18, 19 i 20 oraz art. 25 i 25a ustawy o p.d.o.f.

2. Czy przedstawione zdarzenie przyszłe w postaci przekazania w formie darowizny znaku towarowego przez Wnioskodawcę stanowi "transakcję" w rozumieniu art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, czy w przypadku gdy wartość rynkowa przedmiotu darowizny przekracza kwoty wymienione w art. 25a ust. 2 ww. ustawy, Wnioskodawca ma obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej planowanej darowizny znaku towarowego na rzecz osoby fizycznej z pierwszej grupy podatkowej.

Tut. Organ wskazuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1, tj. w zakresie skutków podatkowych przekazania na podstawie umowy darowizny znaku towarowego.

Natomiast wniosek w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2, tj. w zakresie zastosowania art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 6 maja 2014 r. nr ILPB1/415-199/14-3/AP.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1, przekazanie znaku towarowego nie kreuje przychodu z jakiegokolwiek tytułu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla Wnioskodawcy, w szczególności nie kreuje przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa p.d.o.f. oznacza ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361. z późn. zm.) dalej: ustawa o p.d.o.f.

Poniżej Wnioskodawca szerzej uzasadnił swoje stanowisko w sprawie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Przez pojęcie darowizny należy rozumieć typ umowy nazwanej, określonej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), na mocy której (stosownie do art. 888 ustawy - Kodeks cywilny) darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotą darowizny, jako czynności nieodpłatnej, jest brak po stronie darczyńcy ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego. Celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie obdarowanego #8722; do zwiększenia jego majątku (zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów). Dla oceny charakteru prawnego umowy darowizny nie ma znaczenia motyw dokonanego nieodpłatnie świadczenia, w tym także określone racje gospodarcze.

Z treści wskazanych wyżej przepisów ustawy o p.d.o.f. wynika, iż ustawodawca enumeratywnie określił przypadki i zdarzenia, w wyniku których powstają źródła przychodu. Darowizna znaku towarowego na rzecz osoby z pierwszej grupy podatkowej wynikającej z ustawy o podatku od spadków i darowizn nie spowoduje powstania przychodów z żadnych źródeł przychodów, w tym w szczególności z tzw. "innych źródeł", w szczególności, lecz nie wyłącznie, w rozumieniu art. 20 ust. 1, art. 11 ust. 1 i art. 14 ustawy o p.d.o.f. bądź przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń, gdyż zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o p.d.o.f., przepisów ustawy o p.d.o.f. nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. W związku z tym faktem darczyńca, w celu właściwego rozliczenia podatkowego, będzie zainteresowany określeniem swoich ewentualnych obowiązków na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn, a nie na podstawie ustawy o p.d.o.f.

Mając na uwadze powyższe uregulowania zawarte w cytowanej ustawie o p.d.o.f., przekazanie w formie darowizny na rzecz osób fizycznych z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o spadkach i darowiznach znaku towarowego, nie będzie nigdy generowało przychodu podatkowego po stronie Wnioskodawcy, co bezpośrednio wynika z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o p.d.o.f. Zatem w przypadku spełnienia świadczenia wynikającego z umowy darowizny, darczyńca nie uzyska żadnej odpłatności, a tym samym po jego stronie nie powstanie z tego tytułu przychód, w szczególności, lecz nie wyłącznie, w rozumieniu unormowań art. 11 ust. 1 i art. 14 oraz art. 20 ust. 1 ustawy p.d.o.f.

Stanowisko takie zajął m.in. również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 25 maja 2012 r. nr IBPBI/1/415-177/12/AB. Analogiczne stanowisko w tym zakresie przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 5 listopada 2013 r. sygn. ILPB1/415-846/13-5/AP, gdzie podkreślono iż: "Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przywołane regulacje prawne, należy wskazać, że przekazanie na podstawie umowy darowizny znaku towarowego bez żadnego świadczenia wzajemnego nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Zainteresowany prowadzi spór z innym podmiotem co do praw własności związanych ze znakiem towarowym. Jak wskazano, znak towarowy jest objęty prawem ochronnym udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na podmiot pozostający w sporze z Wnioskodawcą. Jednak - zgodnie z założeniem Wnioskodawcy - po uzyskaniu prawomocnego orzeczenia potwierdzającego przysługujące Wnioskodawcy prawo własności do znaku towarowego, Zainteresowany rozpocznie procedurę przed Urzędem Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie zmiany decyzji co do podmiotu korzystającego z ochrony. Wnioskodawca nie wyklucza, że po uzyskaniu prawa własności do znaku towarowego nastąpi przekazanie w formie darowizny znaku towarowego najbliższym osobom w ramach pierwszej grupy podatkowej wynikającej z ustawy o podatku od spadków i darowizn (np. rodzice, rodzeństwo, żona). Celem przekazania niniejszej darowizny będzie zabezpieczenie źródła przychodów obdarowanych w przyszłości, np. żony, brata, a także dywersyfikacja ryzyka związanego z szeroko prowadzoną w przyszłości działalnością gospodarczą bądź działalnością inwestycyjną.

W związku z tym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy przekazanie na podstawie umowy darowizny znaku towarowego bez żadnego świadczenia wzajemnego spowoduje powstanie u Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w szczególności na podstawie art. 14, 17, 18, 19 i 20 oraz art. 25 i 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tut. Organ wskazuje, że katalog źródeł przychodów został wymieniony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wśród których w pkt 3, 7, 8 i 9 wymienia się odpowiednio:

* pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3),

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (pkt 7),

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

#61485; jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8);

* inne źródła (pkt 9).

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się:

Zgodnie z powoływanym przez Wnioskodawcę art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Natomiast w myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że powołane przez Wnioskodawcę przepisy art. 25 i 25a odnoszą się do związków gospodarczych podatnika z innymi podmiotami oraz dokumentacji podatkowej niektórych transakcji.

W myśl art. 25 ust. 1 ww. ustawy, jeżeli:

#8210; i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Natomiast art. 25a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do dokumentacji podatkowej, którą podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami #61485; w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4 #61485; lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani sporządzać.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego tut. Organ zauważa, że przez pojęcie darowizny należy rozumieć typ umowy nazwanej, opisany w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121).

Zgodnie z przepisem art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości. Przy czym to świadczenie drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Jeżeli podatnik dokonuje świadczenia, mając nadzieję uzyskania w zamian w przyszłości jakiejś korzyści majątkowej lub osobistej, to nie można mówić o darowiźnie.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przywołane regulacje prawne, należy wskazać, że przekazanie na podstawie umowy darowizny znaku towarowego bez żadnego świadczenia wzajemnego nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności po stronie Zainteresowanego nie powstanie przychód na podstawie art. 14, 17, 18, 19 i 20 oraz art. 25 i 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania dotyczącego skutków podatkowych przekazania na podstawie umowy darowizny znaku towarowego jest prawidłowe.

Tut. Organ wskazuje, że dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1, ustosunkował się do skutków podatkowych przekazania znaku towarowego w formie darowizny tylko na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ #61485; zgodnie z treścią złożonego wniosku #61485; przepisy tej ustawy miały być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.