ILPB1/415-193/09-4/AA - Czy możliwe jest zastosowanie podwyższonej stawki amortyzacyjnej, tak aby okres amortyzacji wyniósł 10 lat?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2009 r. (data wpływu 10 lutego 2009 r.), uzupełnionym w dniu 20 marca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 10 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 11 marca 2009 r., znak ILPB1/415-193/09-2/AA, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 16 marca 2009 r., a w dniu 20 marca 2009 r. wniosek uzupełniono o brakujące informacje.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w prowadzonej działalności gospodarczej zakupiła niemieszkalny lokal użytkowy w lutym 2009 r. Od marca 2009 r. zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Lokal położony jest w budynku, który został zbudowany wg operatu szacunkowego przypuszczalnie na początku XX wieku. Jest to budynek poniemiecki - w związku z historią naszego kraju - ziemie przed II wojną należały do Niemiec. Zgodnie z dokumentacją, Wnioskodawczyni nie posiada innego dokumentu potwierdzającego wiek budynku. Nie ma takiej informacji na wypisie z ksiąg wieczystych. Jedynym dokumentem jaki Zainteresowana posiada jest ww. ocena zawarta w operacie szacunkowym zawartym w wycenie nieruchomości sporządzonym przez rzeczoznawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jest możliwe zastosowanie podwyższonej stawki amortyzacyjnej, tak aby okres amortyzacji wyniósł 10 lat.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zakupiony lokal użytkowy, wprowadzony do ewidencji środków trwałych, ma prawo amortyzować od marca 2009 r. wg indywidualnej stawki amortyzacyjnej. Jak wynika z art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla lokali niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o liczbę lat, które upłynęły od dnia oddania ich do używania po raz pierwszy. Ponieważ minęło ponad 40 lat Wnioskodawczyni ma prawo zastosować okres amortyzacji 10 lat. Opierając się jedynie na operacie szacunkowym jako jedynym dokumencie potwierdzającym wiek budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22a ust. 1 powołanej ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej przewiduje art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który pozwala na ustalenie indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Ze złożonego wniosku wynika, że zakupiono niemieszkalny lokal użytkowy, który wg dokumentów jakie posiada Wnioskodawczyni, pochodzi z początku XX wieku.

Należy zaznaczyć, iż przepisy nie regulują jakimi dowodami należy udokumentować używanie środka trwałego. Okres używania budynku niemieszkalnego przed jego wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podatnika ma jednak znaczenie przy ustalaniu indywidualnej stawki amortyzacji, ponieważ okres 40 lat może zostać pomniejszony o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia oddania budynku po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podatnika, z zastrzeżeniem, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Przez używanie należy rozumieć eksploatowanie. Przepisy nie regulują jakimi dowodami należy udokumentować używanie środka trwałego.

Jeśli zatem z posiadanych przez Wnioskodawczynię dokumentów wynika, iż zakupiony lokal, pochodzi z początku XX wieku i spełnia warunki do uznania go za środek trwały, o którym mowa w art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Zainteresowana może ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną - maksymalnie 10%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.