ILPB1/415-183/11-6/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2,6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2011 r. (data wpływu 14 lutego 2011 r.), uzupełnionym w dniu 10 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 14 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów, zwolnień przedmiotowych, sposobu ustalenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, sposobu sporządzenia informacji PIT-11 dla pracowników oraz podatku dochodowego od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 i art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 26 kwietnia 2011 r. znak ILPB1/415-183/11-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 29 kwietnia 2011 r., a w dniu 10 maja 2011 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 5 maja 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prawa polskiego prowadzi działalność w zakresie robót budowlanych i wykończeniowych na terytorium Polski i na terytorium Francji. Czas trwania każdej z realizowanych przez Spółkę budów zawiera się w przedziale od 2 tygodni do 4,5 miesięcy. Lokalizacja geograficzna poszczególnych placów budów ulega zmianie.

Spółka nie posiada na terytorium Francji biura, pełnomocnika oddziału czy przedstawicielstwa, czy innego stałego miejsca prowadzenia działalności. Posiada jednak dość dobre relacje handlowe z francuskimi zleceniodawcami, co sprawia że znaczna część jej usług realizowana jest na terytorium Francji. Na przestrzeni ostatnich trzech lat, z uwagi na kryzys gospodarczy w Polsce, przychody ze świadczenia usług budowlanych realizowanych odpowiednio na terytorium Polski i na terytorium Francji kształtowały się następująco:

* Rok 2008

* Świadczenie usług budowlanych na terytorium kraju - 226 tys. zł,

* Świadczenie usług budowlanych zagranicą - 2 502 tys. zł.

* Rok 2009

* Świadczenie usług budowlanych na terytorium kraju - 67 tys. zł,

* Świadczenie usług budowlanych zagranicą - 3 027 tys. zł.

* Rok 2010

* Świadczenie usług budowlanych na terytorium kraju - 271 tys. zł,

* Świadczenie usług budowlanych zagranicą - 3 592 tys. zł.

Usługi na rzecz francuskich odbiorców świadczone są przez polskich pracowników wysyłanych do pracy we Francji. Wskazanym w zawartych z pracownikami, umowach o pracę miejscem świadczenia pracy jest siedziba Spółki. Pracownicy są kierowani do wykonania zadań służbowych poza siedzibą Spółki w różnych miejscowościach na terytorium Polski i na terytorium Francji.

We wskazanym wyżej okresie, z powodu braku spełnienia warunku przychodowego Spółka nie otrzymała zaświadczeń E101 (potem A1) dla pracowników świadczących pracę na terytorium Francji.

Do sierpnia 2010 r. Spółka dokonywała naliczeń wynagrodzeń bez szczegółowej analizy faktu czy dla danego pracownika było wydane zaświadczenie, o którym mowa wyżej oraz bez analizy długości okresu pobytu danego pracownika na terytorium Francji w skali danego roku podatkowego. Naliczenia wynagrodzeń było oparte o wynagrodzenie brutto pracownika wynikające z zawartej z nim umowy o pracę, naliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne według polskich przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustaleniu zaliczek na podatek dochodowy w sposób obowiązujący płatnika zatrudniającego pracowników na terytorium Polski. Nadto Spółka wypłacała pracownikom diety z tytułu podróży służbowych ustalane zgodnie z odrębnymi przepisami dotyczącymi podróży służbowych pracowników na terenie kraju i za granicą oraz zwrot ponoszonych przez pracowników kosztów przejazdów i noclegów. Wypłaty dotyczące kosztów podróży służbowych były traktowane przez Spółkę jako przychody korzystające ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W trakcie przeprowadzonego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zakończonego w czerwcu 2010 r. postępowania kontrolnego organ ubezpieczeniowy stwierdził nadpłatę składek na ubezpieczenia wskazując, iż miejscem właściwym do objęcia ubezpieczeniem społecznym pracowników oddelegowanych do pracy we Francji jest terytorium Francji i zobowiązał Spółkę do złożenia korekt deklaracji rozliczeniowych. Organ ubezpieczeniowy uznał, że tylko część dochodów pracowników świadczących pracę zarówno na terytorium Polski jak i na terytorium Francji podlega obowiązkowi odprowadzenia składek na terytorium Polski.

Począwszy od września 2010 r. przy ustaleniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, osób świadczących pracę na terytorium Francji Spółka brała pod uwagę następujące okoliczności:

Należy przy tym zauważyć, że proces ustalenia kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na terytorium Francji nie został - do dnia złożenia niniejszego wniosku - zakończony. Równolegle z niniejszym wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego Spółka podejmuje działania zmierzające do potwierdzenia prawidłowości ustaleń organu ubezpieczeniowego albowiem organ ubezpieczeniowy przyjął założenie, ze to samo wynagrodzenie pracownika może podlegać w części odpowiadającej świadczeniu pracy na terytorium Polski polskiemu systemowi ubezpieczeń społecznych, a w części odpowiadającej świadczeniu pracy na terytorium Francji francuskiemu systemowi ubezpieczeń społecznych. Tymczasem zdaniem Spółki, tylko jeden system ubezpieczeń może znaleźć zastosowanie.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że ośrodek interesów życiowych wszystkich pracowników Spółki znajduje się na terenie Polski. Są to osoby mające polskie obywatelstwo, których językiem ojczystym jest język polski. W Polsce przebywają rodziny pracowników Spółki. W Polsce znajdują się zajmowane przez ich rodziny mieszkania. Pracownicy wracają po zakończeniu każdej budowy do swoich rodzin i mieszkań. Osiągane przez nich przychody ze stosunku pracy służą utrzymaniu ich i ich rodzin.

Pod względem długości pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pracownicy Spółki dzielą się na dwie kategorie:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów.

Czy dochody uzyskiwane przez pracowników świadczących pracę zarówno na terytorium Polski jak i na terytorium Francji, podlega opodatkowaniu we Francji czy w Polsce, od całości uzyskiwanych dochodów ze stosunku pracy, a w konsekwencji czy na Spółce ciąży obowiązek poboru i odprowadzenia do właściwego terytorialnie urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, do opodatkowania przychodów osób wykonujących pracę poza granicami Polski w pierwszej kolejności mają zastosowanie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z przepisami polsko-francuskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 15 umowy) pensje, płace podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca najemna wykonywana jest w tym drugim państwie.

Ogólną zasadą, zgodnie z przepisami umów o UPO jest to, iż jeżeli pracownik:

* przebywa za granicą dłużej niż okres wynikający z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania 183 dni w danym roku podatkowym,

* jego wynagrodzenie jest wypłacane przez lub w imieniu pracodawcy mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwie oddelegowania,

* pracodawca posiada w państwie oddelegowania zakład lub stałą placówkę,

to podlega on opodatkowaniu w państwie oddelegowania według prawa obowiązującego w danym państwie.

Nie istnieją przepisy, które nakazywałyby pracodawcy odprowadzanie zaliczek od dochodów pracownika, zatem taki obowiązek będzie spoczywał na pracowniku.

Natomiast jeśli pracownik:

* przebywa za granicą nie dłużej niż okres wynikający z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania 183 dni w danym roku podatkowym,

* wynagrodzenie nie jest wypłacane przez lub w imieniu pracodawcy mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwie oddelegowania,

* pracodawca nie posiada w państwie oddelegowania zakładu lub stałej placówki, to podlega opodatkowaniu w Polsce przez polskiego pracodawcę zgodnie z zasadami polskiego prawa.

W przypadku Spółki, wobec braku rozpoznania istnienia zakładu na terytorium Francji, dokonywania wypłat wynagrodzeń przez pracodawcę będącego Spółką prawa polskiego, odpowiedzialności Spółki wobec francuskich klientów za rezultat wykonanych prac budowlanych, ilość i kwalifikacje osób wykonujących prace budowlane, organizację pracy zespołów pracowniczych itp. całość dochodów ze stosunku pracy pracowników świadczących pracę zarówno na terytorium Polski jak i na terytorium Francji będą podlegać opodatkowaniu w tym kraju, w którym dany pracownik przebywał dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W stosunku do przychodów pracowników, którzy przebywali na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku Spółka jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i jest zobowiązana obliczać i odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z brzmieniem art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ww. ustawy stanowi, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie robót budowlanych i wykończeniowych na terytorium Polski i na terytorium Francji. Czas trwania każdej z realizowanych przez Spółkę budów zawiera się w przedziale od 2 tygodni do 4,5 miesięcy. Spółka nie posiada na terytorium Francji biura, pełnomocnika oddziału czy przedstawicielstwa, czy innego stałego miejsca prowadzenia działalności.

Usługi na rzecz francuskich odbiorców świadczone są przez polskich pracowników wysyłanych do pracy we Francji. Ośrodek interesów życiowych wszystkich pracowników Spółki znajduje się na terenie Polski. Są to osoby mające polskie obywatelstwo, których językiem ojczystym jest język polski. W Polsce przebywają rodziny pracowników Spółki. W Polsce znajdują się zajmowane przez ich rodziny mieszkania. Pracownicy wracają po zakończeniu każdej budowy do swoich rodzin i mieszkań. Osiągane przez nich przychody ze stosunku pracy służą utrzymaniu ich i ich rodzin.

Z uwagi na wysłanie pracowników do pracy we Francji w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawarta między Polską a Francją.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 20 czerwca 1975 r. (Dz. U. Nr 1, poz. 5) z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18 i 19 pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie.

Jeżeli praca jest tam wykonywana, wówczas osiągnięte za nią wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu w tym drugim Państwie.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ww. umowy bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej na terenie drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

Zgodnie z powyższym, jeśli pracownik Spółki mający miejsce zamieszkania na terenie Polski, wykonuje pracę na terytorium Francji, wówczas osiągnięte za tę pracę wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w państwie, w którym praca jest wykonywana, czyli we Francji oraz w państwie miejsca zamieszkania, czyli w Polsce. Jednakże, na podstawie art. 15 ust. 2 cytowanej umowy, wynagrodzenie za pracę pracownika Spółki mającego miejsce zamieszkania w Polsce, uzyskane na terenie Francji jest opodatkowane tylko w Polsce w przypadku, gdy łącznie zostaną spełnione przesłanki wskazane w tym przepisie. Zatem opodatkowanie wynagrodzenia wyłącznie w Polsce ma miejsce w przypadku, gdy wynagrodzenie nie jest wypłacane przez pracodawcę mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę we Francji, wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada na terenie Francji, a pracownicy przebywają na terenie Francji mniej niż 183 w danym roku podatkowym. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy, czyli i w Polsce i we Francji.

Zatem, jeżeli wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę mającego siedzibę w Polsce i pracodawca ten nie prowadzi działalności za pomocą położonego we Francji zakładu lub stałej placówki (jak wynika z treści wniosku), to dochód pracownika za pracę we Francji podlega opodatkowaniu we Francji w sytuacji, gdy łączny okres pobytu pracownika na terenie Francji przekroczy 183 dni w danym roku podatkowym. Wówczas nie będzie bowiem spełniony warunek, o którym mowa w art. 15 ust. 2 lit. a) ww. umowy i dochód pracownika będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy tj. we Francji oraz w Polsce, przy czym opodatkowaniu podlegać będzie dochód uzyskany od pierwszego dnia, w którym praca wykonywana była we Francji.

W związku z powyższym pracownicy Wnioskodawcy podlegają pod polski system podatkowy, jednakże z chwilą przekroczenia przez danego pracownika okresu pobytu we Francji tj. 183 dni w danym roku podatkowym, wynagrodzenie za pracę wykonywaną we Francji podlega systemowi francuskiego prawa podatkowego.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce należy zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania (metoda wyłączenia z progresją) określoną w art. 23 ust. 1 pkt a) umowy, metodę unikania podwójnego opodatkowania (metoda wyłączenia z progresją). Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt a) ww. umowy, w przypadku Polski jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga przychody lub posiada majątek, które stosownie do postanowień niniejszej umowy podlegają opodatkowaniu we Francji, wówczas Polska - z zastrzeżeniem postanowień punktu b), wyłączy te przychody albo ten majątek spod opodatkowania, może jednak przy ustalaniu podatku od pozostałego dochodu albo pozostałego majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która zostałaby zastosowana, gdyby te przychody albo ten majątek nie zostały wyłączone spod opodatkowania.

W przeciwnym razie, tj. w sytuacji gdy łączny okres pobytu pracownika na terenie Francji nie przekracza 183 dni w danym roku podatkowym, dochód z tytułu pracy wykonywanej we Francji podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Tym samym nie występuje podwójne opodatkowanie i w tym przypadku nie znajduje zastosowania metoda unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Natomiast, w myśl art. 32 ust. 6 ww. ustawy zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

Jeżeli pracodawca wie "z góry", że zatrudniony pracownik będzie przebywał w drugim Państwie przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w danym roku podatkowym i tym samym wie, że dochody pracownika z pracy wykonywanej na terenie Francji będą podlegały opodatkowaniu we Francji, to na podstawie art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winien odstąpić od poboru zaliczek na podatek dochodowy od pierwszego dnia wykonywania przez pracownika pracy na terenie Francji. W takiej sytuacji jedynie na wniosek pracownika, pracodawca powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy w Polsce.

Natomiast w sytuacji, gdy pracodawca pobierał zaliczki na podatek dochodowy, to z chwilą przekroczenia przez danego pracownika minimalnego okresu pobytu we Francji tj. 183 dni w roku podatkowym, Wnioskodawca będący płatnikiem winien zaprzestać poboru zaliczek na podatek dochodowy, z uwagi na fakt, iż od chwili przekroczenia tego okresu wynagrodzenie za pracę wykonywaną we Francji podlega opodatkowaniu we Francji według przepisów prawa francuskiego, przy czym opodatkowaniu podlegać będzie dochód uzyskany od pierwszego dnia, w którym praca wykonywana była we Francji.

W przedmiotowej sprawie dochody uzyskiwane przez pracowników świadczących pracę zarówno na terytorium Polski jak i na terytorium Francji podlegają opodatkowaniu we Francji w sytuacji, gdy łączny okres pobytu pracownika na terenie Francji przekroczy 183 dni w danym roku podatkowym. Tym samym na Spółce nie ciąży obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych od uzyskanego dochodu przez ww. pracowników.

W sytuacji gdy łączny okres pobytu pracowników na terenie Francji nie przekracza 183 dni w danym roku podatkowym, dochody z tytułu pracy wykonywanej zarówno na terytorium Polski jak i na terytorium Francji podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. W konsekwencji Spółka, jako płatnik jest zobowiązana pobrać, naliczyć i odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy, zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Rozstrzygnięcie przedstawionych we wniosku pytań dotyczących:

* podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 13 maja 2011 r. nr ILPB1/415-183/11-4/AMN,

* podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu sporządzenia informacji PIT-11 dla pracowników, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 13 maja 2011 r. nr ILPB1/415-183/11-5/AMN,

* podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 26 maja 2011 r. nr ILPB1/415-183/11-7/AMN,

* podatku dochodowego od osób prawnych, zawarto w interpretacjach indywidualnych z dnia 13 maja 2011 r. nr ILPB3/423-62/11-2/KS oraz nr ILPB3/423-62/11-3/KS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.