ILPB1/415-170/08-2/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2008 r. (data wpływu 10 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku nienależnie pobranych świadczeń z pomocy społecznej w związku z ich umorzeniem - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku nienależnie pobranych świadczeń z pomocy społecznej w związku z ich umorzeniem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Ostateczną decyzją Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej umorzono nienależnie pobrane świadczenie rodzinne w wysokości 1524,00 zł. Na podstawie zebranych dokumentów Wnioskodawca ustalił, że beneficjent pomocy samotnie wychowuje córkę. Dodatkowo prowadzi wspólne gospodarstwo z dorosłym synem i jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 2,4665 ha przeliczeniowego. Dochód na osobę w rodzinie wynosi 362,72 zł Z przeprowadzonego przez Wnioskodawcę postępowania wyjaśniającego wynika, że sytuacja rodziny jest trudna: strona nie uprawia posiadanego gospodarstwa rolnego, a miesięczne wydatki związane z utrzymaniem domu oraz dojazdem córki do szkoły wynoszą 436,50 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych wartość umorzonej należności z tytułu świadczeń rodzinnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość umorzonej kwoty nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych zgodnie z przepisem ustawy o świadczeniach rodzinnych, stanowi źródło przychodu podatnika podlegające opodatkowaniu jako "inne źródła" na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca uważa, że nie można zastosować w tym przypadku zwolnienia przedmiotowego, bowiem wypłatę świadczenia na skutek prawomocnej decyzji uznano za nienależną.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992) świadczenie jest nienależne, gdy jest przyznane lub wypłacone na podstawie fałszywych zeznań lub dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd przez osobę pobierająca te świadczenia.

W związku z tym, że świadczenie było od początku nienależne, Wnioskodawca twierdzi, iż jego wypłata nie podlegała zwolnieniu przedmiotowemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 79 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej.

Stosownie do uregulowań art. 98 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593 z późn. zm.) świadczenia nienależnie pobrane podlegają zwrotowi od osoby lub rodziny korzystającej ze świadczeń z pomocy społecznej, niezależnie od dochodu rodziny. Art. 104 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Natomiast art. 104 ust. 4 ww. ustawy stanowi, iż w przypadkach szczególnych, zwłaszcza jeżeli żądanie zwrotu wydatków na udzielone świadczenie w całości lub w części stanowiłoby dla osoby zobowiązanej nadmierne obciążenie lub też niweczyłoby skutki udzielanej pomocy, właściwy organ na wniosek pracownika socjalnego lub osoby zainteresowanej może odstąpić od żądania takiego zwrotu.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, ostateczną decyzją Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej nienależnie pobrane świadczenia umorzono z powodu trudnej sytuacji rodziny.

Uregulowanie w przepisach o pomocy społecznej kwestii dotyczących odstąpienia od żądania zwrotu nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych świadczy o tym, iż zwrot taki jest również rodzajem świadczenia z pomocy społecznej i jako takie korzysta ze zwolnienia od podatku w myśl cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku ze zwolnieniem rodziny z obowiązku zwrotu pobranych świadczeń, osoby te uzyskają zatem przychód zwolniony z opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Rozstrzygnięcie przedstawionego we wniosku pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności z tytułu świadczeń socjalnych, co do której odstąpiono od żądania zwrotu, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 10 czerwca 2008 r. nr ILPB1/415-170/08-3/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.