ILPB1/415-162/11-2/AA - Możliwość dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionego środka transportu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2011 r. (data wpływu 11 luty 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji środka trwałego - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki cywilnej, która została zawarta 23 listopada 2009 r. Wspólnikami spółki, poza Zainteresowaną, są X i Y. Celem zawarcia spółki jest prowadzenie przez nią działalności gospodarczej p.n. (...). Spółka rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej z dniem 25 listopada 2009 r. X prowadzi indywidualną działalność gospodarczą od 1999 r. Podobnie Y prowadzi indywidualną działalność gospodarcza od wielu lat. Natomiast w przypadku Wnioskodawczyni jest to pierwsza działalność gospodarcza. Wspólnicy Zainteresowanej wnieśli do spółki cywilnej wkłady pieniężne, natomiast Wnioskodawczyni wniosła do spółki wkład pieniężny i wkład rzeczowy w postaci używanego samochodu ciężarowego. Na mocy art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych spółka dokonała jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od samochodu ciężarowego (grupa 742 KŚT) w grudniu 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka miała prawo do dokonania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wniesionego samochodu ciężarowego w roku rozpoczęcia działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, Spółce przysługiwało prawo do jednorazowej amortyzacji samochodu ciężarowego, gdyż przepis art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zezwala na jednorazowy odpis amortyzacyjny samochodu ciężarowego, a przepis art. 22k ust. 11 ww. ustawy, wyłączający jednorazową amortyzację nie dotyczy spółki cywilnej lecz sytuacji odwrotnej, to znaczy takiej, gdy podatnik w roku rozpoczęcia działalności gospodarczej lub w okresie poprzednich dwóch lat prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub taką działalność prowadził małżonek tej osoby, a następnie ponownie rozpoczął samodzielną działalność gospodarczą. W opinii Zainteresowanej w przedmiotowym stanie faktycznym występuje sytuacja dokładnie odwrotna tzn. wspólnicy prowadzili i prowadzą nadal indywidualną działalność gospodarczą i utworzyli spółkę cywilną, która rozpoczęła odrębną działalność gospodarczą. Podatnikiem dokonującym jednorazowej amortyzacji jest spółka cywilna prowadząca działalność gospodarczą po raz pierwszy, a więc spółka nie prowadziła działalności gospodarczej w okresie poprzedzających dwu lat ani samodzielnie ani jako wspólnik innej spółki niemającej osobowości prawnej. Zapis art. 22k ust. 11 ww. ustawy wyraźnie potwierdza, że nie ma on zastosowania do spółki lecz tylko do podatnika uruchamiającego działalność indywidualną, ponieważ spółka nie może mieć małżonka. Spółka miała prawo do jednorazowej amortyzacji, jako nowo uruchomiony podmiot ponieważ spółka jest odrębną działalnością gospodarczą, a art. 22k ust. 11 ww. ustawy wprowadza zakaz w sytuacji odwrotnej. Zakaz stosowania jednorazowej amortyzacji nie ma zastosowania również ze względu na zapis " (...)lub działalność taką prowadził małżonek (...)", bo w spółce jest trzech współwłaścicieli, a spółka jako taka nie może mieć współmałżonka. Z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie nie zakazują jednorazowych odpisów amortyzacyjnych spółce przysługiwało prawo do takiej formy amortyzacji. Na potwierdzenie własnego stanowiska Wnioskodawczyni przywołała interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 stycznia 2009 r., Nr IBPBI/1/415-W74/08/AP, w której wskazuje się, iż spółka cywilna, której wspólnikiem jest wzywający, pomimo faktu, iż dwóch z jej wspólników w roku rozpoczęcia działalności spółki prowadziło już samodzielnie działalność gospodarczą, miała prawo do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego zakupionego środka transportu jako podmiot rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 587), zmieniono kwotę tego limitu. Zgodnie z art. 5 ww. ustawy, w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r. kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2 (tj. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych) wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

Zgodnie z art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepis art. 22k ust. 7 ww. ustawy nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

Określenie "mały podatnik" jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ww. ustawy. Oznacza ono podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Jednakże dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 24a ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a - 22o.

Jak wynika z powyższego przepisu, zarówno przychody, jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą. Również kwota limitu odpisów amortyzacyjnych odnosi się do spółki (art. 22k ust. 13 ww. ustawy), dlatego też kryteria umożliwiające dokonywanie jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, na podstawie art. 22k ust. 7 ww. ustawy, należy badać w stosunku do każdego podmiotu, który tego odpisu chce dokonać. W przedmiotowej sprawie podmiotem tym jest spółka cywilna, a nie jej wspólnicy.

Skoro odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od składników majątku, które dany podmiot (w tym przypadku spółka cywilna) uznał za środki trwałe, jak również limit odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22k ust. 7 ww. ustawy dotyczy spółki, to nie jest możliwe różnicowanie zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych od danego środka trwałego w stosunku do poszczególnych wspólników spółki. Zatem wyłączenie zawarte w art. 22k ust. 11 ww. ustawy dotyczy spółki, a nie poszczególnych jej wspólników.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w dniu 23 listopada 2009 r. Wnioskodawczyni wraz z innymi osobami fizycznymi zawiązała spółkę cywilną. Dla Zainteresowanej była to pierwsza działalność gospodarcza, natomiast pozostali wspólnicy, przed zawiązaniem spółki cywilnej, prowadzili (każdy odrębnie) pozarolniczą działalność gospodarczą i prowadzą ją nadal. W ramach wkładu do spółki Zainteresowana wniosła m.in. środek trwały (samochód ciężarowy), od którego dokonano jednorazowej amortyzacji w grudniu 2009 r.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż spółka cywilna powstała w dniu 23 listopada 2009 r., czyli jest podmiotem "rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej". W związku z tym, że odpisy amortyzacyjne od zakupionego środka trwałego będą dokonywane w ramach działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej należy, w odniesieniu do spółki, badać zastrzeżenie przewidziane przepisem art. 22k ust. 11 ww. ustawy.

Przepis ten stanowi, iż ust. 7 nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Mając na względzie powołane powyżej przepisy prawa oraz przytoczony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż w 2009 r. spółka, jako podmiot "rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej", wypełniła przesłanki określone w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykluczające możliwość skorzystania z tzw. jednorazowej amortyzacji. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 stycznia 2009 r., Nr IBPBI/1/415-W74/08/AP należy stwierdzić, iż wydana ona została w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.