ILPB1/415-154/14-2/IM - Zasady ustalania przychodu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskanego z działów specjalnych produkcji rolnej w przypadku prowadzenia przez podatnika hodowli indyka, a także powstanie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej:

* w części dotyczącej ustalania dochodu rocznego z uwzględnianiem zmian w zakresie prowadzonej produkcji - jest nieprawidłowe,

* w części dotyczącej obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej przyrostu stada zwierząt w grudniu - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność rolniczą polegającą na hodowli indyków jako drób rzeźny. Przedmiotowa działalność spełnia kryteria sklasyfikowania jej jako działów specjalnych produkcji rolnej. Za 2012 i 2013 rok zostały złożone deklaracje PIT-6 w wyznaczonym przepisami terminie celem obliczenia zaliczek podatku dochodowego z działów specjalnych produkcji rolnej, zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na ich podstawie zostały wydane decyzje o wysokości ww. zaliczek. Dochód został ustalony przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej jednostki produkcji zwierzęcej, zgodnie z załącznikiem nr 2 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W trakcie wymienionych lat podatkowych następowały zakupy piskląt, które po osiągnięciu odpowiednich parametrów były sprzedawane na ubój. Ilość sprzedawana była mniejsza od ilości kupowanej ze względu na naturalne ubytki podczas procesu chowu. Każdorazowo o ilości zakupionej partii piskląt, a następnie ilości sprzedanej z tej partii indyków był informowany właściwy Urząd Skarbowy, stosownie do treści art. 43 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ilości te potwierdzone są fakturami zakupu piskląt i sprzedaży indyków. Przy czym dokument dostawy (transportu) zawiera zawsze większą liczbę sztuk piskląt jednodniowych niż ilość piskląt jednodniowych wykazanych na wystawionej przez kontrahenta fakturze. Na fakturze ilość zakupionych piskląt jednodniowych jest mniejsza gdyż uwzględnia straty powstałe np. w transporcie, złego wylęgu. Ponieważ Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, dla potrzeb rozliczenia rocznego za 2012 rok został obliczony jako iloraz ilości sprzedanych w 2012 r. indyków i normy szacunkowej zgodnie z załącznikiem nr 2 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak samo będzie uczynione przy rozliczaniu roku 2013.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Co należy uznać za jednostkę produkcji zwierzęcej w przypadku hodowli indyków jako drób rzeźny, ilość zakupionych piskląt czy ilość sprzedanych indyków, w sytuacji gdy podatnik nie prowadzi ksiąg rachunkowych, a o ilości zakupywanych piskląt i sprzedawanych indyków jest zawiadamiany właściwy dla podatnika Urząd Skarbowy.

2. Czy podatnik ma płacić podatek od sztuk wstawionych, czy sprzedanych potwierdzonych fakturą sprzedaży.

3. Czy po przekroczeniu limitów podatnik ma obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych w okolicznościach gdy nie złożył oświadczenia o wyborze ksiąg.

4. Czy do rozliczenia roku podatkowego 2013 podatnik ma rozliczyć wartość przyrostu stada zwierząt powstałą w grudniu 2013 czyli na koniec roku podatkowego w okolicznościach gdy sprzedaż tego stada nastąpi dopiero w 2014 r. Czy też może tę sytuację rozliczyć za rok 2014.

5. Do zawiadomienia Naczelnika Urzędu Skarbowego o ilości zakupionego stada Wnioskodawca ma informować na podstawie listu przewozowego, czy też na podstawie wystawionej przez kontrahenta faktury VAT.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 1, nr 2, nr 3 i nr 4. Natomiast wniosek w zakresie pytania nr 5 został rozstrzygnięty w dniu 5 maja 2014 r. odrębnym pismem nr ILPB1/415-154/14-3/IM.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Stosownie do art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym. W myśl art. 2 ust. 3a ww. ustawy nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym "załącznikiem nr 2". Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy działy specjalne produkcji rolnej są odrębnym źródłem przychodów. Stosownie do treści art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14 (a więc zasad właściwych dla pozarolniczej działalności gospodarczej), jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku. Przekroczenie limitu przychodów, o jakim mowa w art. 24a ust. 4 ustawy, nie jest w tej sytuacji okolicznością wiążącą, ponieważ obowiązek prowadzenia ksiąg, w tym ksiąg rachunkowych, w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i dla potrzeb tej ustawy jest uregulowany swoiście, odmiennie, niż w ustawie o rachunkowości. Dlatego też dochód z działów specjalnych produkcji rolnej w wypadku, gdy podatnik zamiaru prowadzenia ksiąg nie zgłosi, określany będzie wyłącznie na podstawie norm szacunkowych dochodu określonych w załączniku nr 2 do ustawy, także wtedy, gdy przychód przekroczy limit z art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.

Jak stanowi art. 24 ust. 4 ww. ustawy dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie wciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

W myśl ustępu 4a art. 24 ww. ustawy normy szacunkowe dochodu rocznego, o których mowa w ust. 4, stosuje się od jednostek powierzchni upraw lub innych jednostek rodzajów produkcji określonych w kolumnie 3 załącznika nr 2 (...). Jeżeli zgodnie z ustępem 4b art. 24 ww. ustawy rozmiary działów specjalnych produkcji rolnej przekraczają wielkości określone w załączniku nr 2, opodatkowaniu podlegają dochody uzyskane w roku podatkowym z całej powierzchni upraw lub wszystkich jednostek produkcji. Zdaniem podatnika przyrost stada zwierząt powstały w grudniu 2013 czyli na koniec roku podatkowego w okolicznościach gdy sprzedaż tego stada nie nastąpiła jeszcze w grudniu 2013 powinna zostać rozliczona dopiero za rok 2014. Przyrost stada w 2013 r. nie spowodował u podatnika uzyskania dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

* w części dotyczącej ustalania dochodu rocznego z uwzględnianiem zmian w zakresie prowadzonej produkcji - jest nieprawidłowe,

* w części dotyczącej obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej przyrostu stada zwierząt w grudniu - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Konsekwencją uregulowań zawartych w powołanym przepisie jest wprowadzona - dla celów tej ustawy - zawarta w art. 2 ust. 2 definicja działalności rolniczej oraz w art. 2 ust. 3 - definicja działów specjalnych produkcji rolnej, z których uzyskiwane dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stosownie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego albo reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

Działami specjalnymi produkcji rolnej w myśl art. 2 ust. 3 tej ustawy są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

W myśl art. 2 ust. 3a wyżej wymienionej ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy.

Należy zauważyć, że załącznik nr 2 "Tabela rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego" określa jakie uprawy, hodowla i chów zwierząt z uwagi na ich rozmiary nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej, a także normy szacunkowe dochodu rocznego odnoszące się do jednostek powierzchni upraw i innych jednostek poszczególnych rodzaj ów produkcji zwierzęcej.

Zasady ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej określa przepis art. 24 ust. 4 ww. ustawy, który stanowi, iż dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Wobec powyższego, jeśli podatnik nie prowadzi podatkowej księgi przychodów i rozchodów, bądź ksiąg rachunkowych, dochód ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych, tj. na zasadach ryczałtowo-szacunkowych, zapisanych w art. 24 ust. 4-4e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Normy szacunkowe dochodu rocznego, stosownie do ust. 4a tego artykułu, stosuje się od jednostek powierzchni upraw lub innych jednostek rodzajów produkcji określonych w kolumnie 3 załącznika nr 2, z tym że w przypadku:

Ponadto, w myśl art. 24 ust. 4b ww. ustawy, jeżeli rozmiary działów specjalnych produkcji rolnej przekraczają wielkości określone w załączniku nr 2, opodatkowaniu podlegają dochody uzyskane w roku podatkowym z całej powierzchni upraw lub wszystkich jednostek produkcji.

Stosownie natomiast do treści art. 43 ust. 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, którzy osiągają dochody z działów specjalnych produkcji rolnej, są obowiązani składać w terminie do dnia 30 listopada roku poprzedzającego rok podatkowy urzędowi skarbowemu deklaracje według ustalonego wzoru o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji w roku następnym (PIT-6). Ponadto, są obowiązani zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni o:

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca prowadzi hodowlę indyków jako drób rzeźny, ustalając dochód przy zastosowaniu norm szacunkowych. W wyznaczonym przepisami terminie celem obliczenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z działów specjalnych złożył na rok 2012 i 2013 deklaracje PIT-6. W trakcie wymienionych lat podatkowych następowały zakupy piskląt, które po osiągnięciu odpowiednich parametrów były sprzedawane na ubój. Ilość sprzedawana była mniejsza od ilości kupowanej ze względu na naturalne ubytki podczas procesu chowu. Każdorazowo o ilości zakupionej partii piskląt, a następnie ilości sprzedanej z tej partii indyków był informowany właściwy Urząd Skarbowy, stosownie do treści art. 43 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uwzględniając przedstawiony powyżej stan prawny stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych, a dochód ustala przy zastosowaniu norm szacunkowych, tj. na podstawie rozmiarów zamierzonej hodowli, dochód liczony jest jako iloczyn jednostek określających wielkość działu specjalnego produkcji rolnej (np. ilość sztuk) oraz współczynnika dochodowości wynikającego z załącznika nr 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi Tabela rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego.

W przepisach podatku dochodowego od osób fizycznych przyjęto szacunkowy dochód jaki może podatnik osiągnąć z każdej jednostki produkcyjnej przy wykorzystaniu której prowadzi produkcję rolniczą. Jeśli ilość jednostek produkcyjnych ulega zmianie w trakcie roku podatkowego, zmienia się również podstawa do szacowania dochodu.

Wnioskodawca do wyliczenia dochodu rocznego za 2012 z działów specjalnych produkcji rolnej - hodowli indyków, w sytuacji zmieniającej się ilości jednostek produkcji w trakcie roku podatkowego i zawiadamiania o tym fakcie zgodnie zobowiązującymi przepisami organu podatkowego, powinien przyjąć za podstawę szacowania dochodu ilość jednostek produkcji zadeklarowaną w deklaracji PIT-6 na rok 2012 r. z uwzględnieniem zmian w trakcie roku podatkowego i normę szacunkową wynikającą z przepisów. Przy czym za jednostkę produkcji należy uznać sztukę wstawioną. Zauważyć bowiem należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizyczny jedynie w przypadku ściśle określonym, wskazanym w art. 24 ust. 4a pkt 15 wskazuje, że normę szacunkową stosuje się do jednej sztuki zwierząt sprzedanych. W związku z tym, w sytuacji przedstawionej we wniosku do ustalenia dochodu należy przyjąć ilość zgłoszonych do urzędu skarbowego indyków wstawionych.

Wnioskodawca do wyliczenia dochodu rocznego za 2012 z działów specjalnych produkcji rolnej - hodowli indyków, w sytuacji zmieniającej się ilości jednostek produkcji w trakcie roku podatkowego i zawiadamiania o tym fakcie organu podatkowego zgodnie z zobowiązującymi przepisami, powinien przyjąć za podstawę szacowania dochodu ilość jednostek produkcji zadeklarowaną w deklaracji PIT-6 na rok 2012 r. z uwzględnieniem zmian w trakcie roku podatkowego i normę szacunkową wynikającą z przepisów. Przy czym za jednostkę produkcji należy uznać sztukę wstawioną. Zauważyć bowiem należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych jedynie w przypadku ściśle określonym, wskazanym w art. 24 ust. 4a pkt 5 wskazuje, że normę szacunkową stosuje się do jednej sztuki zwierząt sprzedanych. W związku z tym, w sytuacji przedstawionej we wniosku do ustalenia dochodu należy przyjąć ilość zgłoszonych do urzędu skarbowego indyków wstawionych.

W związku z tym stado zwierząt wstawione do hodowli w grudniu 2013 r. również należy uwzględnić przy ustaleniu dochodu za 2013 rok.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy odnośnie kwestii dotyczącej opodatkowania sztuk wstawionych bądź sprzedanych należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do obowiązku zaprowadzenia księgi rachunkowej, tutejszy organ wskazuje, że wyboru sposobu ustalania dochodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z działów specjalnych produkcji rolnej, to jest na podstawie ksiąg bądź przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu - dokonuje sam podatnik.

O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku.

Jak stanowi art. 24 ust. 4 ustawy, dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego.

Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w Załączniku nr 2.

Stosownie do treści art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Ponadto, w myśl art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy, obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg.

Zastosowany w tym przepisie termin "również" wskazuje, że ustawodawca uregulował w nim zasadniczo odmienną sytuację faktyczną niż ta, która podlega regulacji zawartej w art. 24a ust. 1. O ile zatem art. 24a ust. 1 ustawy dotyczy podatników wykonujących działalność gospodarczą, a więc uzyskujących przychody ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy jako pozarolnicza działalność gospodarcza, o tyle art. 24a ust. 2 ustawy odnosi się do podatników uzyskujących przychody z innych źródeł przychodów - prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg (pkt 2).

Natomiast termin "księgi" zastosowany w tej regulacji, jak również w art. 15 i 24 ust. 4 ww. ustawy odnosi się zarówno do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jak i do ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z art. 24a ust. 4 ww. ustawy, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

Zauważyć należy, że przekroczenie limitu przychodów, o jakim mowa w art. 24a ust. 4 ww. ustawy, nie jest w tej sytuacji okolicznością wiążącą, ponieważ obowiązek prowadzenia ksiąg, w tym ksiąg rachunkowych, w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i dla potrzeb tej ustawy jest uregulowany swoiście, odmiennie, niż w ustawie o rachunkowości.

Dlatego też dochód z działów specjalnych produkcji rolnej w wypadku, gdy podatnik zamiaru prowadzenia ksiąg nie zgłosi, określany będzie wyłącznie na podstawie norm szacunkowych dochodu określonych w Załączniku nr 2 do ustawy, także wtedy, gdy przychód przekroczy limit z art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że jeżeli, jako podatnik uzyskujący przychody z działów specjalnych produkcji rolnej, Wnioskodawca nie zgłosi zamiaru prowadzenia ksiąg - to będzie ustalał dochód przy zastosowaniu norm szacunkowych i to niezależnie od wielkości uzyskanych przychodów.

Po przekroczeniu limitu o jakim mowa w art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym o osób fizycznych, nie ma obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych ponieważ nie dotyczy on podatników prowadzących działy specjalne produkcji rolnej opodatkowanych na zasadzie norm szacunkowych.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy odnośnie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.