ILPB1/415-1454/10/14-S/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 7 września 2011 r. sygn. akt I SA/Go 564/11 stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2010 r. (data wpływu 20 grudnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 14 marca 2011 r. i w dniu 16 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 i art. 14f § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 4 marca 2011 r., znak ILPB1/415-1454/10-2/TW, ILPB3/423-974/10-2/GC na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 10 marca 2011 r., a w dniu 14 marca 2011 r. i w dniu 16 marca 2011 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 14 marca 2011 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność w zakresie dostarczania wody oraz odprowadzania i oczyszczania ścieków. Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji wraz z Izbą Gospodarczą Wodociągi Polskie zorganizowali ogólnopolską spartakiadę dla firm z branży wodociągowo-kanalizacyjnych. Pracownicy Spółki wzięli w niej udział. Spartakiada miała charakter typowo sportowy. Uczestnicy rywalizowali między sobą w różnego rodzaju dyscyplinach sportowych, byli to pracownicy najlepsi w danej dyscyplinie do reprezentowania Spółki. Uczestnictwo zostało potwierdzone listą obecności. W związku z udziałem w spartakiadzie Spółka poniosła wydatki (np. za przewóz osób, ubezpieczenie, udział w ogólnopolskiej spartakiadzie) sfinansowane w całości ze środków obrotowych Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy wydatki poniesione na rzecz pracowników biorących udział w zawodach sportowych sfinansowanych ze środków obrotowych Spółki dolicza się do przychodów opodatkowanych na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) i czy w związku z tym Spółka jest zobowiązana do pobrania od pracowników zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość wydatków na rzecz pracowników z tytułu uczestnictwa w ogólnopolskiej spartakiadzie w przedstawionym stanie faktycznym nie stanowi dla pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w związku z tym Spółka nie jest zobowiązana do poboru od pracowników zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W dniu 29 marca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB1/415-1454/10-5/TW stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 15 kwietnia 2011 r. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 6 maja 2011 r. znak ILPB1/415W-42/11-2/AP.

W dniu 6 czerwca 2011 r. wpłynęła do tut. organu skarga (adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim) na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie przedmiotowej interpretacji.

Wyrokiem z dnia 7 września 2011 r. sygn. akt I SA/Go 564/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 4 listopada 2011 r. nr ILRP-007-285/11-2/AM od powyższego wyroku została złożona skarga kasacyjna. Natomiast pismem z dnia 8 listopada 2013 r. nr ILRP-007-239/13-1/AM cofnięto wniesioną skargę kasacyjną.

Postanowieniem z dnia 22 listopada 2013 r. sygn. akt II FSK 2926/11 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie umorzył postępowanie kasacyjne.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 7 września 2011 r. sygn. akt I SA/Go 564/11 wpłynął do tut. organu w dniu 16 grudnia 2013 r.

W wyroku tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim wskazał, że jedną z kategorii przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy zakładowej oraz spółdzielczego stosunku pracy jest wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Inne świadczenia to takie świadczenia, które nie są ani świadczeniami rzeczowymi, ani nie stanowią świadczenia ponoszonego za pracownika.

W opinii Sądu, świadczenie nieodpłatne to takie, które pracownik otrzymuje całkowicie pod tytułem darmym, co oznacza, że w zamian za to świadczenie nic nie świadczy, ani też zobowiązuje się do przyszłych świadczeń.

Sąd stwierdził, że jedną z kategorii przychodów są inne nieodpłatne świadczenia.

W opinii Sądu, ustawodawca w odmienny sposób określił sposób obliczenia wartości dla każdej z kategorii świadczeń wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czemu dał wyraz w ust. 2 i 3 art. 12 oraz ust. 2, 2a, 2b art. 11 ww. ustawy. Zatem dla potrzeb wykazania, że dane świadczenie jest przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tym przepisie, aby móc zastosować właściwą metodę obliczenia jego wartości. Trzeba podkreślić, że ustawodawca nie przewidział możliwości ustalania wartości tych świadczeń w sposób inny niż określony w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stąd też, jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami ww. ustawy, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Zdaniem Sądu, kolejną istotną kwestią jest możliwość ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia uzyskanego przez pracownika w kontekście charakteru ponoszonych przez skarżącą wydatków. Konieczne jest też sięgnięcie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Według regulacji zawartej w przytoczonym przepisie, żeby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód, wystarczy, by były one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast, świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika.

Zdaniem Sądu, w sytuacji przedstawionej we wniosku, pracownicy spółki uczestnicząc w zawodach sportowych branżowych występują w imieniu i na rzecz swojego pracodawcy. Przez uczestnictwo w zawodach branżowych utrwalają, promują wizerunek firmy, a w konsekwencji nie można wykluczyć, że poprzez takie działanie marketingowo-reklamowe spółki może dojść do zwiększenia przychodów spółki. Trudno w takiej sytuacji przyjąć, że wysyłając drużynę sportową, składającą się z pracowników spółki i ponosząc koszty jej udziału w imprezie sportowej branżowej działanie spółki (ponoszenie kosztów tej imprezy) nakierowane jest działaniem na rzecz pracowników.

W ocenie Sądu, w takiej sytuacji mamy do czynienia wręcz z sytuacją odwrotną, a mianowicie, to pracownicy spółki (ci przez nią oddelegowani, najlepsi w danej dziedzinie sportowej) podejmują działania na rzecz spółki promując w ten sposób jej wizerunek na rynku handlowym. W takiej sytuacji nie sposób przyjąć, że działania pracodawcy zostały poczynione jako nieodpłatne świadczenie na rzecz pracownika.

Sąd wskazał, że przy ponownym rozpoznawaniu sprawy rolą organu będzie dokonanie interpretacji z uwzględnieniem stanowiska Sądu wyrażonego w niniejszej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 7 września 2011 r. sygn. akt I SA/Go 564/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty - bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka była współorganizatorem ogólnopolskiej spartakiady dla firm z branży wodociągowo-kanalizacyjnych. W spartakiadzie wzięli udział pracownicy Spółki. Miała ona charakter sportowy. Uczestnicy rywalizowali między sobą w różnego rodzaju dyscyplinach sportowych, byli to pracownicy najlepsi w danej dyscyplinie do reprezentowania Spółki.

Zatem, w rozpatrywanej sprawie należy uznać, że pracownicy Spółki uczestnicząc w zawodach sportowych występowali w imieniu i na rzecz swojego pracodawcy. Przez uczestnictwo w tych zawodach utrwalali, promowali wizerunek firmy, co w konsekwencji może przyczynić się do zwiększenia przychodów Spółki. Tak więc, przedstawiona sytuacja wskazuje, że pracownicy Spółki biorący udział w zawodach podejmowali działania na jej rzecz promując w ten sposób wizerunek Wnioskodawcy na rynku handlowym. Mając powyższe na uwadze uznać należy, że ponoszone wydatki związane z udziałem pracowników w spartakiadzie nie stanowią nieodpłatnego świadczenia na rzecz pracowników.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, jak również treść uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 7 września 2011 r. sygn. akt I SA/Go 564/11, stwierdzić należy, że na kanwie rozpatrywanej sprawy, wydatki poniesione na rzecz pracowników biorących udział w zawodach sportowych sfinansowanych ze środków obrotowych Spółki, nie stanowią dla pracowników nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym wartości ww. świadczeń Wnioskodawca nie ma obowiązku doliczyć do wynagrodzenia pracownika i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.