ILPB1/415-1447/10-5/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2010 r. (data wpływu 17 grudnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 10 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu potrącalności kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego, momentu potrącalności kosztów uzyskania przychodów oraz w zakresie ewidencjonowania poniesionych wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 28 lutego 2011 r. nr ILPB1/415-1447/10-2/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 28 lutego 2011 r. (skutecznie doręczono w dniu 4 marca 2011 r.), natomiast w dniu 10 marca 2011 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Zainteresowana uzupełniła ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 9 marca 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą - gabinet stomatologiczny. Nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług tylko podatku dochodowego od osób fizycznych. W miesiącu czerwcu 2010 r. wprowadziła do ewidencji środków trwałych samochód osobowy, którego amortyzację rozpoczęła od miesiąca lipca, niezbędny przy wykonywaniu przez Nią działalności gospodarczej. Samochód ten zakupiła razem z mężem jako nowy w 2005 r. na kredyt, który został już spłacony. Samochód kupili za 37.090,00 zł i nie był on wykorzystywany wcześniej w działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni i Jej mąż mają wspólność majątkową i auto nabyli z majątku wspólnego.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że do księgowania przychodów i rozchodów przyjęto metodę zgodną z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. za dzień poniesienia kosztu Wnioskodawczyni uważa dzień wystawienia faktury i pod tą datą ewidencjonuje fakturę w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie momentu potrącalności kosztów uzyskania przychodów.

Pod jaką datą wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, którą Zainteresowana prowadzi, polisę na ubezpieczenie tego auta - pod datą wystawienia polisy, czy pod datą, kiedy została zapłacona.

Pytanie dotyczy wszystkich polis ubezpieczeniowych związanych z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą, ale zadane zostało na przykładzie polisy związanej z ubezpieczeniem auta.

Zdaniem Wnioskodawczyni, polisę związaną z ubezpieczeniami należy ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów pod datą wystawienia polisy, ponieważ ta data uważana jest za dzień poniesienia kosztu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawczyni, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Zainteresowana nabyła samochód osobowy, niezbędny przy wykonywaniu przez Nią działalności gospodarczej. Do księgowania przychodów i rozchodów Wnioskodawczyni przyjęła metodę zgodną z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. za dzień poniesienia kosztu uważa dzień wystawienia faktury i pod tą datą ewidencjonuje fakturę w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Przepis ten definiuje zasadę potrącania kosztów w momencie ich poniesienia, bez względu na to, jakiego okresu dotyczą.

Stosownie do art. 22 ust. 6b ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, tj. prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Należy zauważyć, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składki na ubezpieczenie samochodu osobowego należy uwzględnić ograniczenie wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny wskazać należy, że w przypadku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów według metody określonej w art. 22 ust. 4 koszty powinny być księgowane w księdze w momencie ich poniesienia. Dniem poniesienia kosztu jest dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu. Datą księgowania będzie data wystawienia dokumentu, na podstawie którego koszt będzie ujmowany w księdze.

Wobec powyższego, wydatki poniesione na ubezpieczenie samochodu winny być ujęte w podatkowej księdze w momencie ich poniesienia, tj. w dacie wystawienia faktury, bądź innego dokumentu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu, bez w względu na to, jakiego okresu dotyczą.

Reasumując, z uwagi na to, że Zainteresowana prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów zgodnie z metodą określoną w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwotę wynikającą z polisy ubezpieczenia samochodu należy ująć w księdze pod datą wystawienia tej polisy.

Tut. Organ informuje, że udzielając interpretacji indywidualnej nie odniósł się do wszystkich polis ubezpieczeniowych związanych z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą, lecz tylko do polisy ubezpieczenia samochodu osobowego.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zauważyć, że stan faktyczny przedstawiony we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego musi być skonkretyzowany. Z uwagi na istotę interpretacji indywidualnych, w szczególności ich gwarancyjny charakter, przedmiotem rozstrzygnięć nie może być ocena prawna sytuacji przedstawionych na przykładzie innych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż rozstrzygnięcie w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 15 marca 2011 r. nr ILPB1/415-1447/10-4/AP, natomiast rozstrzygnięcie w zakresie ewidencjonowania poniesionych wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 15 marca 2011 r. nr ILPB1/415-1447/10-6/AP.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.