ILPB1/415-140/11/15-S/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1339/11 - stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2011 r. (data wpływu 4 lutego 2011 r.), uzupełnionym w dniu 4 kwietnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 4 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 25 marca 2011 r., znak ILPB1/415-140/11-2/TW, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 28 marca 2011 r., a w dniu 4 kwietnia 2011 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 1 kwietnia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka "A" Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest wiodącym na rynku polskim sprzedawcą obuwia. Spółka jest częścią Grupy "Ax", jednego z największych sprzedawców obuwia na świecie. Spółka posiada w Polsce ponad 170 sklepów z obuwiem i akcesoriami. Na czele każdego sklepu stoi osoba odpowiedzialna za sklep i kierująca nim (dalej "kierownik sklepu").

Aby zwiększyć zyskowność prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka monitoruje działania sprzedażowe i menedżerskie poszczególnych kierowników sklepów w celu identyfikacji wzorców tych działań, które najbardziej przyczyniają się do zyskowności działalności Spółki. W interesie Spółki leży również poznanie najlepszych wzorców działań sprzedażowych i menedżerskich realizowanych przez kierowników sklepów w innych spółkach z Grupy "Ax" działających za granicą.

Realizując powyższe cele, Spółka wysyła kierowników sklepów realizujących najlepsze wyniki sprzedażowe na organizowane co roku przez Grupę "Ax" spotkanie motywacyjno-integracyjne. Udział w spotkaniu ma charakter obowiązkowy i następuje w wykonywaniu obowiązków służbowych. Podczas spotkania najlepsi kierownicy sklepów z różnych krajów z terytorium działania Grupy "Ax" dzielą się wiedzą odnośnie najbardziej efektywnych wzorców działań sprzedażowych i menedżerskich. W efekcie kierownicy sklepów wysłani przez Spółkę mają okazję do nabycia dodatkowej wiedzy w powyższym zakresie, którą następnie wykorzystują w celu dalszego doskonalenia wyników sprzedaży i tym samym podniesienia zyskowności działalności Spółki. Uczestnicy spotkania mogą również podzielić się zdobytą wiedzą z pozostałymi kierownikami sklepów prowadzonych przez Spółkę, przez co wszyscy kierownicy uzyskują dodatkowe narzędzia do efektywnego działania w interesie Spółki.

Podczas spotkania zachodzi również integracja skierowanych na nie kierowników sklepów, przez co wzrasta ich motywacja do pracy, przywiązanie do Spółki i gotowość do realizacji jeszcze lepszych wyników w przyszłości. Powyższe czynniki mają dla Spółki kluczowe znaczenie, bowiem z doświadczenia biznesowego Spółki wynika, że wpływają one na zwiększenie sprzedaży i tym samym pozostają w ścisłym interesie Spółki.

W związku z wyjazdem na spotkanie Spółka ponosi koszty przejazdu, zakwaterowania, wyżywienia i pozostałe koszty związane z integracją uczestników. Całość tak ponoszonych przez Spółkę kosztów pochodzi ze środków obrotowych Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka, działając jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, jest zobowiązana pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z finansowaniem kosztów uczestnictwa jej pracowników w obowiązkowych spotkaniach motywacyjno-integracyjnych organizowanych przez Grupę "Ax".

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka, działając jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, nie jest zobowiązana pobrać i odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z finansowaniem kosztów uczestnictwa jej pracowników w obowiązkowych spotkaniach motywacyjno-integracyjnych organizowanych przez Grupę "Ax", ponieważ finansowanie takich kosztów przez Spółkę nie powoduje powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: przychodu ze stosunku pracy).

Taki stan rzeczy, w ocenie Wnioskodawcy, wynika z faktu, iż:

Na wstępie Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, iż jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT)"opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, do których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku". Przy czym, jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, "przychodami (...) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń."

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, "za przychody ze (...) stosunku pracy (...) uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych."

Wnioskodawca podkreśla, iż w oparciu o cytowane powyżej przepisy ustawy o PIT, doktryna prawa podatkowego oraz orzecznictwo sądów administracyjnych ukształtowały utrwalony obecnie już pogląd, zgodnie z którym podatek dochodowy od osób fizycznych jest w swym generalnym założeniu oparty na teorii przyrostu czystego majątku. Oznacza to, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczą przychodów o charakterze definitywnym, tj. powiększających wartość netto majątku podatnika. Pogląd taki był wielokrotnie wyrażany w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. wyrok z dnia 26 marca 1993 r., sygn. III SA 2219/92; wyrok z dnia 8 czerwca 1994 r., sygn. SA/Kr 2139/93; wyrok z dnia 26 maja 1995 r., sygn. III SA 1186/94; wyrok z dnia 23 sierpnia 1996 r., sygn. SA/Wr 3640/95).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym pokrycie przez Spółkę kosztów związanych z udziałem w spotkaniu integracyjnym nie powoduje powstania przychodu opodatkowanego PIT po stronie uczestników, ponieważ nie dochodzi u nich do rzeczywistego przysporzenia wyrażającego się w przyroście ich majątku osobistego. Wszystkie koszty pokrywane przez Spółkę w związku z wyjazdem są bowiem ponoszone w realizacji interesu Spółki tj. wymiany informacji odnośnie najlepszych wzorców działań sprzedażowych i menedżerskich oraz integracji kierowników sklepów.

Wnioskodawca dodatkowo wskazuje, iż obowiązkowy wyjazd służbowy w żadnym razie nie powinien być tytułem do rozpoznania przychodu po stronie jego uczestników. W sytuacji Spółki ewentualna odmowa uczestnictwa w spotkaniu byłaby traktowana, jako niewykonanie polecenia służbowego i mogłaby skutkować negatywnymi konsekwencjami po stronie pracownika. W tym kontekście niedopuszczalne byłoby obciążanie pracownika podatkiem w sytuacji, gdy nie miał on swobody decydowania o wzięciu udziału w wyjeździe.

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy, udział kierowników sklepów w spotkaniu motywacyjno - integracyjnym organizowanym przez Grupę "Ax" opisanym w stanie faktycznym nie powoduje skutków w zakresie PIT po stronie pracowników, a co za tym idzie na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie.

W dniu 10 maja 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB1/415-140/11-4/TW, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2011 r. o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów jest nieprawidłowe.

W interpretacji indywidualnej wskazano, że Spółka działając jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, jest zobowiązana pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z finansowaniem kosztów uczestnictwa Jej pracowników w obowiązkowych spotkaniach motywacyjno-integracyjnych organizowanych przez Grupę "Ax".

Pismem z dnia 24 maja 2011 r. Wnioskodawca wezwał Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 10 maja 2011 r. nr ILPB1/415-140/11-4/TW. W wyniku ponownej analizy sprawy, tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany ww. interpretacji (odpowiedź na ww. wezwanie z dnia 20 czerwca 2011 r. nr ILPB1/415W-62/11-2/AP, wysłano w dniu 21 czerwca 2011 r.).

W związku z powyższym, Strona wniosła w dniu 25 lipca 2011 r. skargę skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu za pośrednictwem tut. Organu.

Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z dnia 11 sierpnia 2011 r. nr ILPB1/4160-60/11-2/AP.

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał wyrok w dniu 15 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1339/11, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że z unormowań zawartych w przepisach art. 12 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 11 ust. 2 i art. 11 ust. 2a w zw. z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika przede wszystkim, że z punktu widzenia kwalifikowania przychodów występuje istotna różnica pomiędzy przychodami w postaci pieniędzy oraz wartości pieniężnych, a wartością świadczeń w naturze. W tym pierwszym przypadku przychód musi być otrzymany bądź postawiony do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze powodują obowiązek podatkowy jedynie w odniesieniu do takich (świadczeń), które zostały otrzymane. Dlatego też nieprawidłowo stwierdził organ, że postawienie do dyspozycji pracownika uczestnictwa w spotkaniu integracyjnym powoduje po stronie pracownika powstanie przychodu. Stanowisko organu sprzeczne jest z przywołanym obok art. 11 ust. 1 p.d.o.f. Pogląd organu miał jeszcze dalsze konsekwencje, albowiem uznając za wystarczające dla powstania przychodu, samo "postawienie do dyspozycji" świadczenia w naturze, za obojętną uznał on de facto okoliczność przypisania poszczególnym pracownikom konkretnej wartości świadczeń, faktycznie przezeń skonsumowanych. Organ nie dostrzegł bowiem braku przedstawienia we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, czy spółka ma (bądź nie ma) możliwość precyzyjnego określenia wartości usług (świadczeń) wykorzystanych przez poszczególnych pracowników.

Jak zauważył Sąd, orzecznictwo sądów administracyjnych konsekwentnie zwraca uwagę, w tym także w odniesieniu do przypadków udziału pracowników w imprezach integracyjnych, że tylko wtedy świadczenie w naturze może powodować uzyskanie przez pracownika przychodu, gdy w konkretnym, mierzalnym zakresie daje się przypisać określonemu pracownikowi.

W ocenie Sądu, nieprawidłowość stanowiska organu przejawiła się również w tym, że uznał on za powodujące powstanie przychodu u pracownika uczestnictwo w części szkoleniowej (informacyjnej), w zakresie podejmowanych przez kierowników sklepów działań sprzedażowych i marketingowych, powodujących podniesienie poziomu obrotu. W tym zakresie bowiem nie dochodzi do zaspokojenia osobistych potrzeb pracowników, lecz jak podkreślała spółka - realizują oni obowiązki służbowe. Bezpodstawne i samowolne było działanie organu, który uznał w treści interpretacji indywidualnej, iż przeważającym (głównym) celem przedmiotowych spotkań są cele integracyjne (zaspokajane poprzez rozrywkę), albowiem nie wynikało to z przedstawionego stanu faktycznego.

W opinii Sądu, udział w imprezach integracyjnych może co do zasady powodować powstanie przychodu po stronie pracowników, pod warunkiem możliwości jego konkretnego określenia. Bez znaczenia w tym przypadku jest to, że pracodawca może odnieść korzyść z integracji załogi. Jednakże, jak to już zaznaczono, nie powoduje powstania przychodu pracowniczego udział w szkoleniach, panelach dyskusyjnych, forach wymiany informacji służbowych, albowiem w ten sposób - nie są zaspokajane osobiste potrzeby (interesy) pracowników.

Pismem z dnia 14 lutego 2012 r. nr ILRP-007-31/12-2/MG Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA, którą pismem z dnia 10 października 2014 r. nr ILRP-007-276/14-1/MG wycofano.

Postanowieniem z dnia 5 listopada 2014 r. sygn. akt II FSK 3046/14 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie umorzył postępowanie kasacyjne.

Dnia 28 listopada 2014 r. do tut. Organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1339/11 w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1339/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek racy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty - bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka wysyła swoich pracowników - kierowników sklepów na organizowane spotkanie motywacyjno-integracyjne. Udział w spotkaniu ma charakter obowiązkowy i następuje w wykonywaniu obowiązków służbowych. Podczas spotkania najlepsi kierownicy sklepów dzielą się wiedzą odnośnie najbardziej efektywnych wzorców działań sprzedażowych i menedżerskich. Podczas spotkania zachodzi również integracja skierowanych na nie kierowników sklepów, przez co wzrasta ich motywacja do pracy, przywiązanie do Spółki i gotowość do realizacji jeszcze lepszych wyników w przyszłości.

W związku z wyjazdem na spotkanie Spółka ponosi koszty przejazdu, zakwaterowania, wyżywienia i pozostałe koszty związane z integracją uczestników. Całość tak ponoszonych kosztów pochodzi ze środków obrotowych Spółki.

Udział w spotkaniu obejmującym część integracyjną organizowanym przez pracodawcę nie oznacza uzyskania przychodu przez pracowników z tego powodu, że brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do pracowników - przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku nie sposób również uznać, że uczestnictwo pracowników w spotkaniu obejmującym część motywacyjną (szkoleniową i informacyjną) powoduje po ich stronie powstanie przychodu. Pracownicy nie biorą udziału w spotkaniu jako osoby prywatne. W tym zakresie stwierdzić należy, że nie dochodzi do zaspokojenia osobistych potrzeb pracowników - realizują oni swoje obowiązki służbowe.

Zatem udział pracowników w spotkaniach motywacyjno-integracyjnych opisanych w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym nie skutkuje powstaniem po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powoduje, że na Spółce ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek od tak uzyskanego przychodu (dochodu) na zasadach określonych w art. 31 ww. ustawy.

Podsumowując, Spółka działając jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, nie jest zobowiązana pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z finansowaniem kosztów uczestnictwa Jej pracowników w obowiązkowych spotkaniach motywacyjno-integracyjnych organizowanych przez Grupę "Ax".

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

* opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, tj. na dzień 10 maja 2011 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.