ILPB1/415-1380/10-5/AO - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kary umownej związanej z wadliwym wykonaniem usługi.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2010 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 2 grudnia 2010 r.), uzupełnionym w dniach 25 i 31 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 listopada 2010 r. Firma A złożyła do Urzędu Skarbowego w X wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Pismem z dnia 29 listopada 2010 r. nr (...) - działając na podstawie art. 15 § 1 oraz art. 170 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - Naczelnik Urzędu Skarbowego X przekazał wniosek A do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wniosek wpłynął do tut. Organu w dniu 2 grudnia 2010 r.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 4 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 21 stycznia 2011 r. nr ILPB1/415-1380/10-2/AO wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 24 stycznia 2011 r., natomiast w 31 stycznia 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 27 stycznia 2011 r.). Brakującą opłatę uzupełniono w dniu 25 stycznia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zlecił firmie X pewną usługę, na którą otrzymał fakturę i zapłacił wskazaną należność. Usługa była wykonana wadliwie i decyzją sądu została przyznana Zainteresowanemu określona kwota, która została wpłacona na Jego konto.

Wnioskodawca prowadząc działalność usługową wykonał usługę, na którą wystawił fakturę i otrzymał należność. Wykonana usługa okazała się wadliwa i decyzją sądu została przyznana Jego klientowi należność wraz z odsetkami i kosztami sądowymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Czy wypłacona klientowi kwota stanowi dla firmy Wnioskodawcy koszt podlegający odliczeniu od przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, po wykonaniu usługi wystawił fakturę i otrzymał należność, która stanowiła Jego przychód od którego zapłacił podatek dochodowy. Wypłacona klientowi należna kwota wskazana przez sąd stanowi koszt w firmie Zainteresowanego, który obniża kwotę dochodu do opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 19 cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

W świetle cytowanego przepisu, za koszty uzyskania przychodu nie uznaje się m.in. odszkodowań zapłaconych z tytułu wadliwego wykonania usługi. Celem tego przepisu jest zatem uniemożliwienie pomniejszenia podstawy opodatkowania o koszty poniesione w związku z nienależytym wykonaniem zobowiązań.

Podkreślenia wymaga, że podatnik nie może bezkrytycznie kwalifikować do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, w tym takich które są następstwem jego niewłaściwego lub nieracjonalnego działania, bądź też będących następstwem niezachowania przez niego należytej staranności. Ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej ponosi podatnik i nie ma on możliwości przenoszenia tego ryzyka na budżet państwa, poprzez zaliczenie w koszty wszystkich poniesionych wydatków.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadząc działalność usługową wykonał usługę, na którą wystawił fakturę, jednakże wykonana usługa okazała się wadliwa i decyzją sądu została przyznana Jego klientowi należność wraz z odsetkami i kosztami sądowymi.

Biorąc pod uwagę okoliczności, które doprowadziły do zasądzenia przez sąd powyższej należności, stwierdzić należy, że zapłata określonej kwoty na rzecz zlecającego usługę (klienta) jest konsekwencją niewłaściwego wykonania usługi. W związku z powyższym, wydatek ten, jako wydatek wskazany w negatywnym katalogu kosztów uzyskania przychodów w cyt. powyżej art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując, wypłacona klientowi kwota nie stanowi dla firmy Wnioskodawcy kosztu podlegającego odliczeniu od przychodu zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w dniu 1 marca 2011 r. wydano odrębną interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu nr ILPB1/415-1380/10-4/AO.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.