ILPB1/415-138/12-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, prowadzącego działalność gospodarczą, przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2012 r. (data wpływu 7 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpisów amortyzacyjnych - jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej zaliczenia do wartości początkowej środka trwałego wydatków związanych z podziałem geodezyjnym i budowlanym oraz wypłaconych rekompensat i ryczałtowej kwoty,

* prawidłowe - w pozostałej części.

W dniu 7 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpisów amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł w dniu 24 marca 2011 r. z X-BB (dalej jako: Przedsiębiorca) umowę najmu części nieruchomości zabudowanej, będącej halą produkcyjno-magazynową. W okresie najmu części hali Wnioskodawca poczynił wydatki polegające na wybudowaniu ściany działowej wzdłuż hali produkcyjno-magazynowej, która rozdziela powierzchnię hali. Wszelkie wydatki na wybudowanie ściany działowej nie były rozliczane w kosztach uzyskania przychodów. Wydatki te były ujmowane na koncie inwestycji. Wnioskodawca wówczas utworzył konto, na którym gromadzone były wszystkie wydatki związane z inwestycją. Wybudowanie wskazanej ściany działowej było jednym z koniecznych warunków późniejszego nabycia przez Wnioskodawcę ok. 33% udziałów w hali produkcyjno-magazynowej oraz ok. 33% udziałów w prawie wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowiona jest hala.

Część wskazanej nieruchomości zabudowanej Przedsiębiorca wynajmował na rzecz Y Sp. z o.o. (dalej jako:Y) oraz na rzecz Z Sp. z o.o. (dalej jako: Z) na podstawie zawartych między tymi podmiotami umów z dnia 2 listopada 2009 r. Przedmiotem umowy podnajmu zawartej z Y była powierzchnia magazynowa o powierzchni 1737 m² w hali magazynowo-produkcyjnej. Natomiast przedmiotem umowy podnajmu zawartej z Z była powierzchnia magazynowa o powierzchni 540 m².

W dniu 14 lipca 2011 r. Wnioskodawca nabył od Przedsiębiorcy aktem notarialnym udział w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości, na której znajdowała się ww. hala produkcyjno-magazynowa oraz udział w prawie własności hali za łączną cenę 3.901.440,00 zł. (cena ta nie uwzględnia wydatków poniesionych na wybudowanie ściany działowej). W akcie tym był również zapis o wzajemnym prawie korzyści poprzez czerpanie pożytków w ten sposób, że Wnioskodawca i Przedsiębiorca posiadając wyłączne prawo do korzystania ze ściśle wydzielonej dla każdego z nich powierzchni hali, od której to powierzchni każdy z nich otrzymuje 100% należnych mu przychodów z tytułu najmu. Koszt nabycia udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu stanowił 274.240,30 zł, zaś koszt nabycia udziału w prawie własności hali wyniósł 3.627.199,70 zł. Tym samym aktem notarialnym została zawarta między Wnioskodawcą oraz Przedsiębiorcą przedwstępna umowa nieodpłatnego zniesienia prawa współużytkowania wieczystego i zniesienia prawa współwłasności hali, na mocy której Wnioskodawca został zobowiązany do pokrycia wszelkich kosztów związanych z podziałem geodezyjnym i budowlanym nieruchomości. Nabyty udział w hali produkcyjno-magazynowej jest i będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez Niego działalności przez okres dłuższy niż rok.

W dacie nabycia udziału w prawie użytkowania wieczystego działki oraz udziału w hali produkcyjno-magazynowej, która była posadowiona na tej działce (14 lipiec 2011 r.), Wnioskodawca wprowadził nabyty udział we współwłasności hali do ewidencji środków trwałych oraz rozpoczął dokonywanie odpisów amortyzacyjnych począwszy od miesiąca sierpnia 2011 r. Za wartość początkową nabytego udziału we współwłasności hali, od której dokonywane są odpisy amortyzacyjne, Wnioskodawca przyjął cenę nabycia udziału w prawie własności hali, tj. 3.627.199,70 zł powiększoną o dotychczasowe nakłady. Cała zakupiona część hali spełniała konieczne warunki do uznania jej za środek trwały.

W wyniku nabycia udziału w hali Wnioskodawca stał się właścicielem części powierzchni nieruchomości, która była wcześniej wynajmowana Y oraz Z przez Przedsiębiorcę, tj. z powierzchni wynajętej przez Przedsiębiorcę na rzecz Y, powierzchnia 896,10 m² stała się własnością Wnioskodawcy, natomiast z powierzchni wynajętej na rzecz Z, powierzchnia 397,16 m² stała się własnością Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zamierza przeznaczyć docelowo około 2/3 powierzchni nabytego udziału w hali na działalność rekreacyjno-sportową. W tym celu planuje ponieść nakłady inwestycyjne o znacznej wartości w celu przystosowania wskazanej części udziału w hali po uprzednim zniesieniu współwłasności do pełnienia nowych funkcji (przekraczające w roku podatkowym kwotę 3.500,00 zł). Pozostałą część udziału w hali - ok. 1/3 - Wnioskodawca obecnie wynajmuje i będzie wynajmować innym podmiotom. Po rozpoczęciu prac inwestycyjnych (adaptacyjnych) ta część udziału w hali, która jest przeznaczona na działalność sportowo-rekreacyjną, nie będzie kompletna i zdatna do użytku, bowiem planowane prace zakładają gruntowną przebudowę tej części udziału w hali. Z kolei 1/3 udziału w hali, która jest i będzie wynajmowana, przez cały czas spełnia przesłanki do uznania jej za środek trwały.

W związku z tym, że Wnioskodawca planuje przeprowadzić prace inwestycyjne mające na celu przystosowanie części udziału w hali do działalności rekreacyjno-sportowej oraz z uwagi na fakt, że stał się on właścicielem części powierzchni nieruchomości, która wynajmowana była Y oraz Z przez Przedsiębiorcę, Wnioskodawca zawarł z tymi podmiotami porozumienia, na mocy których zmienione zostały treści umów z dnia 2 listopada 2009 r. zawarte pomiędzy Przedsiębiorcą a Y i Z. Na mocy porozumienia zawartego z Y w dniu 2 września 2011 r., Wnioskodawca zobowiązał się do wypłaty na jej rzecz rekompensaty w kwocie 100.000,00 zł netto plus VAT za utrudnienia związane z udostępnieniem powierzchni magazynowej wynajmowanej przez Y, przejętej przy podpisywaniu aktu notarialnego dotyczącego nabycia udziałów w nieruchomości w celu wykonania przez Wnioskodawcę ostatecznego zakończenia prac murarskich i tynkarskich mających na celu prawidłowe wybudowanie ściany działowej oddzielającej powierzchnię przeznaczoną do wyłącznego korzystania przez Wnioskodawcę od powierzchni przeznaczonej do wyłącznego korzystania przez Przedsiębiorcę. Natomiast na mocy porozumienia zawartego z Z w dniu 29 listopada 2011 r. Wnioskodawca zobowiązał się do wypłaty na jej rzecz rekompensaty w kwocie netto 88.000,00 zł, firma Z miała podpisaną umowę najmu na okres 3 lat, plus podatek VAT tytułem zwolnienia i wydania Wnioskodawcy powierzchni magazynowej zajmowanej przez Z w części przeznaczonej do wyłącznego korzystania przez Wnioskodawcę w celu przeprowadzenia prac inwestycyjnych.

Dodatkowo Wnioskodawca podpisał porozumienie z AA i BB (dalej:AB) na mocy, którego AB zobowiązali się:

* do zgodnej współpracy z Wnioskodawcą celem doprowadzenia do ostatecznego podziału geodezyjnego działki nr a/a, zgodnie z zapisami aktu notarialnego z dnia 14 lipca 2011 r., do nie zaskarżania decyzji, która zostanie wydana przez Dyrektora Zarządu Geodezji Kartografii i Katastru dotyczącej zatwierdzenia projektu podziału nieruchomości gruntowej - działki nr a/a,

* do zgodnej współpracy z Wnioskodawcą celem uprawomocnienia się decyzji nr... wydanej przez Urząd Miejski w dniu 9 grudnia 2011 r. w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na wykonanie robót budowlanych dla inwestycji polegającej na przebudowie hali produkcyjnej z przeznaczeniem na cele sportowo-rekreacyjne, a dotyczące części nieruchomości przeznaczonej do wyłącznego korzystania przez Wnioskodawcę oraz do nie zaskarżania tej decyzji oraz do powstrzymywania się od działań, które utrudniałyby realizację inwestycji prowadzonej przez Wnioskodawcę, wynikających z wyżej wskazanej decyzji nr...,

* do wykonania do dnia 31 maja 2012 r. zjazdu z ul.... na działkę nr a/a obręb... dla obsługi komunikacyjnej obiektu produkcyjno-magazynowego zgodnie z projektem budowlanym będącym podstawą wydania decyzji nr... z dnia 21 kwietnia 2011 r. wydanej przez Urząd Miejski Wydział Architektury i Budownictwa z materiałów zakupionych przez AB oraz własnymi środkami.

Za realizację powyższych zobowiązań Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty na rzecz AB ryczałtowej kwoty 97.000,00 zł plus należny podatek VAT w wysokości 23%.

Wnioskodawca wskazuje, iż zapłata wyżej wspomnianych kwot wynikających z zawartych porozumień, jest ściśle związana z realizowaną inwestycją. Zawarte porozumienia umożliwiły realizację planów gospodarczych Wnioskodawcy. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że hala produkcyjno-magazynowa, której udział Wnioskodawca nabył, została wybudowana w 1968 r. i w tym też roku została oddana do użytkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, będzie On uprawniony do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji do nabytego udziału w hali produkcyjno-magazynowej w wysokości 10% w skali roku.

UZASADNIENIE przyjętego stanowiska w odniesieniu do pytania nr 1.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają m.in. budynki stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy bądź umowy leasingu.

Z kolei art. 22i ust. 1 ww. ustawy stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Jednakże art. 22j ust. 1 tej ustawy przewiduje możliwość stosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 4, okres amortyzacji dla budynków niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%, wynosi 40 lat, pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez podatnika. Okres amortyzacji nie może jednak przekroczyć 10 lat. Z powyższych regulacji oraz zaprezentowanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca będzie miał prawo zastosować indywidualną stawkę amortyzacji nabytego udziału w hali w wysokości 10% w skali roku. Hala produkcyjno-magazynowa została oddana do użytkowania w 1968 r. W związku z tym okres amortyzacji nabytego udziału w hali będzie wynosił 10 lat. To z kolei powoduje, że Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę amortyzacji w wysokości 10% w skali roku. Zaznaczyć także należy, że nabyty udział w hali spełnia wszystkie przesłanki do uznania go za środek trwały.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, w czasie prowadzenia prac adaptacyjnych mających na celu przystosowanie części hali do działalności sportowo-rekreacyjnej odpisy amortyzacyjne powinny być dokonywane przez Wnioskodawcę od całej wartości początkowej nabytego udziału w hali, tj. od ceny nabycia udziału w prawie własności hali produkcyjno-magazynowej - 3.627.199,70 zł

UZASADNIENIE przyjętego stanowiska w odniesieniu do pytania nr 2.

Zgodnie z powołanym wyżej art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają m.in. nabyte budynki, które są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z powyższej regulacji wynika, że cechę kompletności i zdatności do użytku środek trwały musi posiadać w dniu przyjęcia do używania. Dla dokonywania odpisów amortyzacyjnych nie ma znaczenia fakt późniejszej utraty tych przymiotów w trakcie amortyzacji składnika majątkowego.

Zgodnie bowiem z art. 22c pkt 5 ww. ustawy, jedynie środek trwały, który przestał być używany na skutek zaprzestania przez podatnika działalności, w której był on wykorzystywany, albo na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, nie podlega amortyzacji podatkowej.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, cała część hali nabytej przez Wnioskodawcę w dniu przyjęcia do używania była kompletna i zdatna do użytku. Jednakże w wyniku planowanych prac adaptacyjnych 2/3 hali zostanie przystosowane do prowadzenia działalności sportowo-rekreacyjnej. W związku z rozpoczęciem tych prac ta część hali nie będzie kompletna i zdatna do użytku aż do zakończenia prac adaptacyjnych. Jednakże biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, fakt, że część hali, w której będą prowadzone prace adaptacyjne, utraci kompletność i zdatność do użytku po przyjęciu do używania środka trwałego w postaci udziału w hali, nie będzie miało żadnego znaczenia w kontekście dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Ponadto Wnioskodawca pragnie wskazać, że ta część hali, w której będą prowadzone prace adaptacyjne, zgodnie z definicją środka trwałego, będzie wykorzystywana na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Prowadzenie prac adaptacyjnych ma bowiem umożliwić Wnioskodawcy prowadzenie działalności sportowo-rekreacyjnej. Bez tych prac adaptacyjnych prowadzenie tej działalności nie byłoby możliwe. Wnioskodawca wskazuje także, że za dokonywaniem odpisów amortyzacyjnych od całej ceny nabycia udziału w hali w czasie prowadzenia prac adaptacyjnych przemawia także fakt, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zobowiązują podatnika do dokonywania odpisów amortyzacyjnych jedynie od części środka trwałego. Art. 22a ust. 1 tej ustawy stanowi wyraźnie, że amortyzacji podlegają budynki, budowle, lokale, maszyny, urządzenia, środki transportu oraz inne przedmioty, będące środkami trwałymi. Nie odnosi się natomiast do części tych środków trwałych. Dlatego też Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych w czasie prowadzenia prac adaptacyjnych od całej ceny nabycia udziału w hali, a nie jedynie od 1/3 tejże kwoty, odpowiadającej części hali wynajmowanej innym podmiotom.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 3, wydatki związane z podziałem geodezyjnym oraz budowlanym, do poniesienia których Wnioskodawca został zobowiązany, a także wypłacone Y i Z rekompensaty w kwocie 188.000,00 zł oraz pozostałe ryczałtowe zobowiązania na rzecz AB warunkujące możliwość funkcjonowania inwestycji będą powiększały wartość początkową środka trwałego w postaci nabytego udziału w hali, która zostanie ustalona po zakończeniu prac adaptacyjnych.

UZASADNIENIE przyjętego stanowiska w odniesieniu do pytania nr 3.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku m.in. adaptacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie. Z kolei środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich ulepszenie przekracza w danym roku podatkowym 3.500,00 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Z powyższego przepisu wynika, że w wyniku ulepszenia środka trwałego zwiększa się jego wartość początkowa. Zgodnie z opisanym stanem faktycznym Wnioskodawca zamierza przeprowadzić w części zakupionego udziału w hali prace adaptacyjne, mające na celu przystosowanie tej części hali do prowadzenia działalności sportowo-rekreacyjnej. Jednakże rozpoczęcie całości tych prac oraz ich przeprowadzenie nie byłoby możliwe, gdyby Wnioskodawca nie zapłacił wskazanym podmiotom rekompensaty pieniężnej. Dzięki niej Wnioskodawca może dysponować swobodnie całością powierzchni, którą zamierza zaadaptować na prowadzenie działalności rekreacyjnej. Zatem niezbędnym warunkiem przeprowadzenia całości prac ulepszeniowych, które zwiększają wartość początkową środka trwałego, była również wypłata rekompensat związanych z adaptacją hali na cele sportowo-rekreacyjne. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że kwotę rekompensaty należy zaliczyć do sumy wydatków na ulepszenie środka trwałego, o której mówi art. 22g ust. 17. Wypłata rekompensaty pieniężnej warunkuje bowiem przeprowadzenie prac adaptacyjnych. W ten sposób kwota 188.000,00 zł wypłacona tytułem rekompensaty powiększy wartość początkową środka trwałego razem ze wszystkimi wydatkami na przeprowadzenie prac adaptacyjnych po zakończeniu tych prac. Tak samo Wnioskodawca uważa, iż poniesione inne ryczałtowe zobowiązania umożliwiające skuteczne przeprowadzenie prac ulepszeniowych będą zwiększały wartość początkową środka trwałego w postaci nabytego udziału w hali po zakończeniu tych prac. Nie zrealizowanie bowiem zobowiązań, do których zobowiązali się (...), uniemożliwiłoby rozpoczęcie prac budowlanych polegających na przebudowie hali produkcyjnej na cele sportowo-rekreacyjne.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkową środka trwałego powiększą także wydatki związane z podziałem geodezyjnym i budowlanym, do poniesienia których Wnioskodawca został zobowiązany na podstawie aktu notarialnego, dotyczącego nabycia udziału w hali produkcyjno-magazynowej. Wydatki te są bowiem bezpośrednio związane z wprowadzonym do ewidencji środkiem trwałym i będą prowadziły do wzrostu jego wartości użytkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 4, wydatki poniesione przez Niego na wybudowanie ściany działowej, które zostały dokonane przed nabyciem udziału w hali produkcyjno-magazynowej, będą podwyższały wartość początkową środka trwałego w postaci tego udziału w hali w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę udziału w tej hali oraz wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po dokonaniu całości wydatków adaptacyjnych.

UZASADNIENIE przyjętego stanowiska w odniesieniu do pytania nr 4.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, Wnioskodawca wybudował ścianę działową w czasie najmowania części hali produkcyjno-magazynowej, a zatem wówczas, gdy nie nabył jeszcze prawa własności do tej części hali. Wydatków tych Wnioskodawca nie zaliczał bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Traktowane one były jako inwestycja i do tej pory nie zostały rozliczone. Wnioskodawca wskazuje, iż w orzecznictwie organów podatkowych wyrażany jest pogląd, zgodnie z którym w przypadku dokonania nakładów inwestycyjnych w środkach trwałych, które nie są własnością podmiotu dokonującego nakładów inwestycyjnych i w razie amortyzowania tej inwestycji w obcym środków trwałym, po nabyciu prawa własności do środka trwałego, w którym poczyniono nakłady na inwestycję podmiot nabywający ten środek trwały może zaliczyć do wartości początkowej nabytego środka trwałego wartość niezamortyzowanej inwestycji w obcym środku trwałym. Jedynym warunkiem jest to, aby poniesione wydatki na inwestycję nie zostały ujęte w cenie środka trwałego (np. postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego Urzędu Skarbowego w Łańcucie z dnia 1 lutego 2006 r. Nr U.S.IA/1/415/1-lP/2006, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 lutego 2008 r. Nr ILPB3/423-282/07-2/ŁM oraz interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 października 2010 r. Nr ILPB4/423-70/10-5/ŁM).

W ten sposób zwiększa się wartość początkowa środka trwałego. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że skoro niezamortyzowana część inwestycji w obcym środku trwałym może zwiększać wartość początkową nabytego środka trwałego, w którym dokonano wydatków inwestycyjnych przed jego zakupem, to tym bardziej wartość początkową środka trwałego powinny zwiększać wydatki na nakłady inwestycyjne, które nie były amortyzowane. Wnioskodawca nie rozliczał bowiem do tej pory wydatków poniesionych na postawienie ściany działowej. Wydatki te nie były także ujęte w cenie nabytego udziału w hali.

Wnioskodawca wskazuje ponadto, że jednym z warunków nabycia części hali produkcyjno-magazynowej było wybudowanie ściany działowej. Skoro Wnioskodawca musiał wybudować ścianę działową, aby móc nabyć środek trwały w postaci części hali, wartość wydatków na postawienie tej ściany powinna zwiększać wartość początkową środka trwałego, tj. jego cenę nabycia.

Wydatki na wybudowanie ściany działowej powinny być traktowane jako koszty związane z zakupem środka trwałego (części hali), naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, które w świetle art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwiększają cenę nabycia środka trwałego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 5, w momencie uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie Wnioskodawca będzie uprawniony zwiększyć wartość początkową środka trwałego o wydatki, które zostały poniesione na przeprowadzenie prac adaptacyjnych, polegających na przystosowaniu części hali do prowadzenia działalności sportowo-rekreacyjnej.

UZASADNIENIE przyjętego stanowiska w odniesieniu do pytania nr 5.

W momencie uzyskania pozwolenia na użytkowanie część hali, która poddana została ww. pracom, będzie kompletna i zdatna do użytku, a więc będzie spełniała wszystkie wymagania niezbędne do prowadzenia w niej działalności gospodarczej. Dopiero bowiem z tą chwilą będzie ona posiadała wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z jej przeznaczeniem, bez narażenia życia lub zdrowia osób korzystających z hali. Wnioskodawca wskazuje ponadto, że będzie On uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od zwiększonej wartości początkowej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym uzyskał decyzję o pozwoleniu na użytkowanie.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego stanowiska w zakresie pytań 1-5.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej zaliczenia do wartości początkowej środka trwałego wydatków związanych z podziałem geodezyjnym i budowlanym oraz wypłaconych rekompensat i ryczałtowej kwoty,

* prawidłowe - w pozostałej części.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Z treści wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowany zawarł w dniu 24 marca 2009 r. umowę najmu części nieruchomości zabudowanej będącej halą produkcyjno-magazynową. W okresie najmu Wnioskodawca poczynił wydatki na wybudowanie ściany działowej wzdłuż hali, co było jednym z warunków jej późniejszego nabycia. Wydatków tych Wnioskodawca nie zaliczył do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast w dniu 14 lipca 2011 r. Wnioskodawca nabył udział w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości, na której znajdowała się hala produkcyjno-magazynowa oraz udział w prawie własności tej hali. Tym samym aktem notarialnym została zawarta między Wnioskodawcą oraz Przedsiębiorcą przedwstępna umowa nieodpłatnego zniesienia prawa współużytkowania wieczystego i zniesienia prawa współwłasności hali, na mocy której Wnioskodawca został zobowiązany do pokrycia wszelkich kosztów związanych z podziałem geodezyjnym i budowlanym nieruchomości. W tym samym dniu Zainteresowany wprowadził udział we współwłasności hali do ewidencji środków trwałych i od miesiąca sierpnia 2011 r. rozpoczął jego amortyzację. Jak wskazuje Zainteresowany, cała zakupiona część hali spełniała konieczne warunki do uznania jej za środek trwały.

Zainteresowany zamierza przeznaczyć 2/3 nabytego udziału w hali na działalność rekreacyjno-sportową i w związku z tym ponieść nakłady na adaptację tej części hali. Natomiast 1/3 udziału w hali jest i będzie wynajmowana.

Wnioskodawca wskazał przy tym, że zawarł porozumienia ze spółkami Y oraz Z, którym Przedsiębiorca, od którego Zainteresowany nabył udział w prawie wieczystego użytkowania gruntu oraz udział w hali produkcyjno-magazynowej, wynajmował powierzchnię magazynową na podstawie umowy z dnia 2 listopada 2009 r. Na mocy porozumienia zawartego z Y w dniu 2 września 2011 r., Wnioskodawca zobowiązał się do wypłaty na jej rzecz rekompensaty w kwocie 100.000,00 zł netto plus VAT za utrudnienia związane z udostępnieniem powierzchni magazynowej wynajmowanej przez Y, przejętej przy podpisywaniu aktu notarialnego dotyczącego nabycia udziałów w nieruchomości w celu wykonania przez Wnioskodawcę ostatecznego zakończenia prac murarskich i tynkarskich mających na celu prawidłowe wybudowanie ściany działowej oddzielającej powierzchnię przeznaczoną do wyłącznego korzystania przez Wnioskodawcę od powierzchni przeznaczonej do wyłącznego korzystania przez Przedsiębiorcę. Natomiast na mocy porozumienia zawartego z Z w dniu 29 listopada 2011 r. Wnioskodawca zobowiązał się do wypłaty na jej rzecz rekompensaty w kwocie netto 88.000,00 zł plus podatek VAT, tytułem zwolnienia i wydania Wnioskodawcy powierzchni magazynowej zajmowanej przez Z w części przeznaczonej do wyłącznego korzystania przez Wnioskodawcę w celu przeprowadzenia prac inwestycyjnych.

Dodatkowo Wnioskodawca podpisał porozumienie z AB, na mocy którego zobowiązali się oni - w zamian za zapłatę przez Wnioskodawcę ryczałtowej kwoty 97.000 zł plus VAT - do współpracy z Wnioskodawcą celem doprowadzenia do podziału geodezyjnego działki nr a/a, nie zaskarżania decyzji dotyczącej zatwierdzenia projektu podziału tej nieruchomości gruntowej, współpracy celem uprawomocnienia się decyzji w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na wykonanie robót budowlanych dla inwestycji polegającej na przebudowie hali produkcyjnej z przeznaczeniem na cele sportowo-rekreacyjne, a dotyczące części nieruchomości przeznaczonej do wyłącznego korzystania przez Wnioskodawcę oraz do nie zaskarżania tej decyzji oraz do powstrzymywania się od działań, które utrudniałyby realizację inwestycji prowadzonej przez Wnioskodawcę oraz do wykonania do dnia 31 maja 2012 r. zjazdu na działkę.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, które z poniesionych kosztów mogą zwiększyć wartość początkową środka trwałego - hali produkcyjno-magazynowej.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast w myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych zawarte są w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 22g ust. 3 ww. ustawy).

Skoro w nabytym udziale w hali Wnioskodawca poniósł uprzednio wydatki na budowę ściany działowej, które nie zostały ujęte w cenie nabycia, a zarazem nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, to o wartość tych nakładów należy zwiększyć cenę nabycia ww. hali.

W związku z powyższym wskazać należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na wybudowanie ściany działowej, które zostały dokonane przed nabyciem udziału w hali produkcyjno-magazynowej, będą podwyższały wartość początkową środka trwałego w postaci udziału w tej hali.

Nie można natomiast zgodzić się z twierdzeniem Zainteresowanego, iż wydatki poniesione po dacie przekazania hali produkcyjno-magazynowej do użytkowania, związane z podziałem geodezyjnym oraz budowlanym, do poniesienia których Wnioskodawca został zobowiązany, będą powiększały wartość początkową środka trwałego w postaci nabytego udziału w hali produkcyjno-magazynowej.

Zauważyć należy, iż w momencie nabycia udziału w hali - w związku zawarciem przedwstępnej umowy zniesienia prawa wieczystego i zniesienia prawa współwłasności hali - Wnioskodawca został jedynie zobowiązany do późniejszego poniesienia kosztów związanych z podziałem geodezyjnym oraz budowlanym. Jak wskazuje Zainteresowany, zniesienie współwłasności jest przez Niego planowane w związku z przystosowaniem części udziału w hali do nowej funkcji, natomiast koszty podziału geodezyjnego oraz budowlanego mają związek z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą.

W odniesieniu do powyższego podkreślenia wymaga, iż stosownie do treści art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wartości początkowej środka trwałego zalicza się koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, w tym koszty innych opłat, np. podziału geodezyjnego oraz budowlanego.

Zatem jeżeli opłaty dotyczące podziału geodezyjnego oraz budowlanego zostały naliczone i zapłacone do dnia przekazania środka trwałego do używania, to zwiększają one wartość początkową tego środka trwałego i mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Natomiast w przypadku, gdy opłaty te zostały naliczone i zapłacone po dniu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych, to wówczas Wnioskodawca może je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 22 ust. 4-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie wydatki związane z podziałem geodezyjnym oraz budowlanym nie mogą podwyższać wartości początkowej hali produkcyjno-magazynowej, bowiem przed wprowadzeniem udziału w hali do ewidencji środków trwałych Zainteresowany został jedynie zobowiązany do ich poniesienia. Jednakże wydatki te, jako związane z prowadzoną przez Zainteresowanego działalnością gospodarczą, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jednakże nie poprzez odpisy amortyzacyjne, tylko zgodnie z ww. przepisami.

Nie można również zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, w myśl którego wypłacone na rzecz Y i Z rekompensaty w kwocie 188.000 zł, jak również wypłacona AB kwota ryczałtowa 97.000 zł, będą powiększały wartość początkową środka trwałego w postaci nabytego udziału w hali produkcyjno-magazynowej, która zostanie ustalona po zakończeniu prac adaptacyjnych.

W myśl art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Podstawą do zwiększenia wartości początkowej środków trwałych o wartość wydatków poniesionych na ich ulepszenie, co wiąże się z brakiem możliwości zaliczenia tych wydatków bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, jest spełnienie warunków zawartych w wyżej powołanym przepisie. Po pierwsze, musi nastąpić ulepszenie środków trwałych, a suma wydatków z tego tytułu - przekroczyć 3.500 zł.

Ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, czyli przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją środka trwałego, mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten środek.

Przebudową jest rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, nie powodująca jednak zwiększenia ani jego powierzchni, ani też kubatury. Rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni lub kubatury budynku. Rekonstrukcja to ponowna budowa, w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w tej przestrzeni, którą dotychczas elementy te zajmowały. Zazwyczaj dotyczy elementów zużytych lub zniszczonych. Adaptacja natomiast polega na przystosowaniu obiektu do nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił, a modernizacja to unowocześnienie, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej.

Po drugie, wynikiem ulepszenia musi być wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do takiej wartości z dnia jego przyjęcia do używania, a więc nie chodzi o wzrost wartości użytkowej w stosunku do stanu poprzedzającego prace w obiekcie, lecz o taki wzrost wartości użytkowej, który ma wpływ na wzrost tej wartości w stosunku do stanu z dnia przyjęcia do używania. Po trzecie, warunkiem zaliczenia wydatków na ulepszenie do zwiększających wartość środka trwałego w powyższym rozumieniu jest mierzalność ulepszenia. Przepis art. 22g ust. 17 ustawy wskazuje przykładowo, w jaki sposób mierzalność ta może się wyrażać: np. okresem używania - wydłużeniem okresu używania środka ulepszonego w stosunku do stanu poprzedniego, zwiększeniem jego zdolności wytwórczej, podwyższeniem jakości produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i zmniejszeniem kosztów ich eksploatacji. Efekt mierzalnego ulepszenia środka trwałego powinien wystąpić nie na skutek porównania stanu przed dokonaniem nakładów i po tym fakcie, ale porównania stanu z dnia przyjęcia środka trwałego do używania oraz po dokonaniu ulepszenia.

Z przepisu tego wynika jednoznacznie, że istotnym dla oceny robót jako ulepszenia jest porównanie stanu obiektu przed przeprowadzeniem robót budowlanych, rodzaju robót i stanu obiektu po ich dokonaniu.

Wnioskodawca wskazał, iż planuje przeprowadzić prace adaptacyjne mające na celu przystosowanie części udziału w hali produkcyjno-magazynowej do pełnienia funkcji sportowo-rekreacyjnej. W tym celu zamierza ponieść nakłady inwestycyjne przekraczające w roku podatkowym kwotę 3.500 zł.

Należy zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż wydatki poniesione na ulepszenie środka trwałego, w myśl art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w momencie uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie ulepszonej części udziału w hali zwiększą wartość początkową tego środka trwałego.

Jednakże należy zauważyć, że do wydatków na adaptację hali, powiększających wartość początkową tego ulepszonego środka trwałego nie można zaliczyć wydatków poniesionych na rekompensaty wobec Y oraz Z w kwocie 188.000 zł, jak również wypłaconej AB kwoty ryczałtowej 97.000 zł.

Wprawdzie wydatki te są związane z realizowaną inwestycją, bowiem umożliwiają realizację planów gospodarczych Wnioskodawcy, jednakże nie powodują wzrostu wartości użytkowej danego środka trwałego. Nie mogą one zatem zostać uznane za wydatki, o których mowa w art. 22g ust. 17 cyt. ustawy. Jednakże, jako wydatki mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, mogą one być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, zgodnie z zasadami określonymi w art. 22 ust. 4-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednocześnie zauważyć, że fakt prowadzenia prac adaptacyjnych w części udziału w hali nie powoduje, iż odpisów amortyzacyjnych należy dokonywać wyłącznie od tej części hali, która nie jest przystosowywana do działalności sportowo-rekreacyjnej. Jak wskazuje Zainteresowany, cześć udziału w hali, mająca być przystosowana na cele sportowo-rekreacyjne, nadal będzie wykorzystywana w działalności gospodarczej.

Zgodnie z powoływanym przez Zainteresowanego art. 22c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W przedmiotowej sprawie nie występują przesłanki uzasadniające zastosowanie ww. przepisu. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują, aby nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tej części nieruchomości, w której prowadzone są prace adaptacyjne.

W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga również, czy Zainteresowany może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej udziału w hali produkcyjno-magazynowej z zastosowaniem indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

W nawiązaniu do powyższego wskazać należy, że zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 (art. 22i ust. 1 ww. ustawy).

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji przewiduje art. 22j ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22I, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji - dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy (art. 22j ust. 3 pkt 1 ww. ustawy).

W podanej definicji występują dwa istotne sformułowania: pojęcie "przed nabyciem", które oznacza, iż chodzi o jakiekolwiek przeniesienie własności (np. darowizna, nieodpłatne nabycie) oraz udowodnienie "wykorzystania", bez doprecyzowania przez kogo i na jakie cele dany składnik majątku miał być wykorzystywany. Zgodnie z definicją słownikową, przez pojęcie używania rozumie się wykorzystywanie, czyli używanie czegoś z korzyścią, pożytkiem (Słownik współczesny języka polskiego pod red. prof. dr hab. Bogusławy Dunaj wyd. Wilga, Warszawa 1996, s. 1296). Używanie środka trwałego musi zatem nastąpić przed jego nabyciem przez podatnika, co oznacza że podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji, jeżeli nabył używany środek trwały, który przed jego nabyciem był wykorzystywany u poprzedniego właściciela (właścicieli) przez wymagany okres 60 miesięcy.

Z treści wniosku wynika, że hala produkcyjno-magazynowa, której udział Wnioskodawca nabył, została wybudowana w 1968 r. i w tym też roku została oddana do użytkowania.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli Wnioskodawca jest w stanie wykazać, iż przedmiotowy budynek był przed jego nabyciem wykorzystywany przez okres 60 miesięcy, to wobec tego środka trwałego może zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną wynoszącą maksymalnie 10% rocznie, przez okres nie krótszy niż 10 lat.

Reasumując, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji od nabytego udziału w hali produkcyjno-magazynowej w wysokości 10% w skali roku. W wartości początkowej nabytego środka trwałego Zainteresowany będzie mógł uwzględnić wydatki poniesione na wybudowanie ściany działowej. Jednakże do wartości tej nie będzie mógł zaliczyć wydatków związanych z podziałem geodezyjnym i budowlanym nieruchomości oraz wypłaconych rekompensat i ryczałtowej kwoty - wydatek ten będzie stanowił koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia. Ponadto, odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środka trwałego będzie mógł dokonywać także w czasie trwania prac adaptacyjnych. Natomiast wydatki poniesione na ulepszenie środka trwałego, w myśl art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w momencie uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie ulepszonej części udziału w hali zwiększą wartość początkową tego środka trwałego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej zaliczenia do wartości początkowej środka trwałego wydatków związanych z podziałem geodezyjnym i budowlanym oraz wypłaconych rekompensat i ryczałtowej kwoty należało uznać za nieprawidłowe, a w pozostałej części - za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych, stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Nadmienia się, iż wniosek Zainteresowanego w zakresie opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 7 maja 2012 r. nr ILPB1/415-138/12-3/AP.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.