ILPB1/415-136/07-2/GM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2007 r. (data wpływu 12 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie formy opodatkowania świadczonych usług zarządzania - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie formy opodatkowania świadczonych usług zarządzania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Osoba fizyczna na podstawie powołania pełni funkcje Prezesa Zarządu w spółce z o.o. Podatnik rozważa możliwość utworzenia spółki komandytowej, w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem. Spółka komandytowa, o której mowa powyżej, będzie świadczyć usługi zarządzania na rzecz innych spółek kapitałowych, w tym również na rzecz spółki z o.o., w której podatnik jest Prezesem Zarządu.

Wnioskodawca podał, że nigdy nie był zatrudniony i nie pozostaje w stosunku zatrudnienia w spółkach z o.o., na rzecz których będzie świadczył usługi zarządzania.

Usługi zarządzania będą świadczone na podstawie zawieranych umów o zarządzanie pomiędzy spółką komandytową, a innymi spółkami kapitałowymi. W celu ich wykonania spółka będzie powierzać pełnienie funkcji zarządczych podatnikowi jako wspólnikowi tej spółki osobowej i/lub drugiemu ze wspólników tej spółki.

Rozliczenie wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług zarządzania następować będzie między spółką komandytową, a zarządzanymi spółkami kapitałowymi. Z tytułu świadczonych usług zarządzania spółka komandytowa będzie wystawiała faktury VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy, biorąc pod uwagę obowiązujący stan prawny, podatnik jako wspólnik spółki komandytowej, o której mowa w wyżej opisanej sprawie, któremu przysługiwać będzie przychód z tytułu udziału w tej spółce komandytowej, może opodatkować uzyskany tak dochód 19% stawką podatku dochodowego od osób fizycznych (tzw. stawką liniową).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku świadczenia usług zarządzania przez spółkę komandytową, o której mowa w wyżej opisanym stanie faktycznym, na rzecz innych podmiotów gospodarczych i otrzymywania przez spółkę komandytową wynagrodzenia z tego tytułu oraz osiągania przez podatnika przychodu z udziału w tej spółce, podatnik będzie miał prawo do opodatkowania uzyskanego dochodu stawką podatku liniowego w wysokości 19%. Swoje stanowisko uzasadnia w następujący sposób:

I.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.) przez pozarolniczą działalność gospodarczą rozumie się działalność zarobkową:

Zdaniem autorów komentarza do Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pod red. J.Marciniuka, Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa 2007) - pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność gospodarcza prowadzona zarówno przez jednego podatnika, jak i wspólnie z innymi osobami w ramach spółki cywilnej, jawnej, partnerskiej, komandytowej lub komandytowo - akcyjnej.

W doktrynie przyjmuje się, że dochody z udziału w spółce zaliczane są do tego źródła przychodu, do którego byłyby zaliczone, gdyby podatnikiem była spółka, (zob. A. Gomułowicz, J. Małecki, Komentarz. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warszawa 2003, art. 8, s. 92). A więc nie ulega wątpliwości, że przychody z udziału w spółce osobowej zaliczyć należy do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Stanowisko powyższe podkreśla również Marcin Jamroży (por. "Opodatkowanie spółki osobowej", Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2005, s. 51).

Przepisy art. 13 u.p.d.o.f. określają, jakie przychody należy uznać za przychody z działalności wykonywanej osobiście. Za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się m.in. - w myśl art. 13 pkt 9 u.p.d.o.f. - przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przez osobiste wykonywanie określonych czynności należy rozumieć wykonywanie ich bez udziału innych osób wykonujących czynności tego samego rodzaju. W piśmie z dnia 15 lipca 2003 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kołobrzegu (UP-ll-1-413-31/03) stwierdził, że: " (...) Osobiste wykonywanie czynności, o którym mowa w art. 13 ustawy, polega na wykonywaniu takiej działalności samodzielnie, a więc bez zatrudniania innych osób na podstawie umowy o pracę, oraz umowy zlecenie, czy umowy o dzieło. (...)".

W ocenie Wnioskodawcy wyżej przedstawiony przepis ma więc zastosowanie wyłącznie w stosunku do osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, które osobiście świadczą usługi zarządzania na rzecz innego lub innych podmiotów gospodarczych. Natomiast w przedmiotowej sprawie usługi zarządzania świadczyć będzie spółka komandytowa za pośrednictwem wspólnika tej spółki, będącego osobą fizyczną. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy sytuacja ta nie mieści się w zakresie art. 13 pkt 9 u.p.d.o.f., bowiem usługa zarządzania nie jest wykonywana osobiście przez Wnioskodawcę, lecz przez spółkę osobową (a więc jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która może zaciągać zobowiązania we własnym imieniu i może samodzielnie występować jako strona umów w obrocie gospodarczym). Ponadto, to spółka komandytowa, a nie wspólnik tej spółki za wyświadczoną usługę wystawiać będzie fakturę VAT.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest również postanowienie z dnia 24 lipca 2006 r. Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Poznaniu (PD-2/415/170/06), w którym został wyrażony następujący pogląd:

"Termin działalność wykonywana osobiście nie został zdefiniowany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, choć nie kryje on w sobie jednorodnych pod względem przedmiotowym czynności, to łączy je specyficzny - właściwy tylko im - sposób wykonywania czynności. Wszystkie one, aby mogły zostać zaliczone do źródła przychodów zdefiniowanego w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, muszą być wykonywane osobiście, a więc bez korzystania z pośrednictwa osób trzecich, przy czym muszą mieć one charakter działalności, co oznacza, że do źródła tego nie zalicza się przychodów związanych np. z dysponowaniem prawami autorskimi, a jedynie przychody z takich działań podejmowanych osobiście przez podatnika, które wykonywane są bezpośrednio na rzecz innego podmiotu i nie w połączeniu z prowadzeniem przedsiębiorstwa. (...).

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów podatkowych tutejszy organ podatkowy zauważa, iż przychody otrzymywane z tytułu świadczenia usług zarządzania dla innych podmiotów gospodarczych nie będą efektem czynności wykonywanych wyłącznie przez Podatnika, lecz stanowić będą również efekt działań pozostałych wspólników spółki jawnej oraz zatrudnionych w spółce pracowników. Nie będą to zatem przychody z działalności wykonywanej przez Podatnika osobiście, lecz przychody z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej spółki. (...) jeżeli zostaną spełnione wyżej wymienione warunki ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uprawniające do wyboru sposobu opodatkowania przychodów uzyskiwanych w ramach przedmiotowej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wówczas Podatnik może uzyskany dochód opodatkować tzw. podatkiem liniowym."

Podobnie w postanowieniu z dnia 20 maja 2005 r. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna (1-415-52/05) stwierdził, że: "Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłami przychodów są między innymi:

* działalność wykonywana osobiście,

* pozarolnicza działalność gospodarcza.

Katalog przychodów osiąganych z działalności wykonywanej osobiście zawarty jest w przepisach art. 13 cytowanej ustawy o podatku dochodowym. Wśród nich - stosownie do zasady wyrażonej w punkcie 9 tego artykułu - wymienione są przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menadżerskich lub umów o podobnym charakterze. Jednocześnie przepis ten za przychody z działalności wykonywanej osobiście uznaje przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7, tj. przychodów otrzymywanych przez osoby niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Za przychód z działalności gospodarczej - w myśl regulacji przepisów art. 14 ust. 1 wymienionej ustawy o podatku dochodowym - uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Pojęcie "pozarolniczej działalności gospodarczej" zdefiniowane zostało w przepisach art. 5a pkt 6 powołanej ustawy o podatku dochodowym.

Jest nią działalność zarobkowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzona we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9".

W piśmie z dnia 14 marca 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa-Mokotów (14 33/NG/GFVI/415-106/05/06/WR) uznał, że: "Źródłem przychodów wspólników spółek osobowych - a taki charakter ma spółka komandytowa - jest w świetle przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych pozarolnicza działalność gospodarcza. Dotyczy to również komandytariusza, choć jego odmienną od komplementariusza pozycję w spółce reguluje umowa spółki.

W art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) zawarto definicję pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przez pozarolniczą działalność gospodarczą rozumie się działalność zarobkową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzoną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W związku z powyższym należy uznać, iż osoby fizyczne będące wspólnikami spółki komandytowej osiągające przychody z usług w zakresie zarządzania nie osiągają przychodów z działalności wykonywanej osobiście o których mowa w art. 13 ust. 9 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. (...)

Zatem, jeżeli zostaną zachowane warunki określone w art. 9a ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie zarządzania można opodatkować na zasadach określonych w art. 30c."

Zaznaczyć jednocześnie należy, że stosownie do unormowania wynikającego z przepisów art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku.

W aspekcie powyższego - w świetle przedstawionego stanu faktycznego - uznać należy, że przychody otrzymywane od spółki z o.o. nie są efektem czynności wykonywanych przez Pana osobiście lecz stanowią również efekt działań drugiego ze wspólników spółki cywilnej oraz zatrudnionych w tej spółce pracowników. Przychody te nie są Pana przychodami, lecz przychodami spółki. Pana przychód jest określany proporcjonalnie do Pana prawa w udziale w zysku. Zatem trudno uznać go za przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Oznacza to, że opisana przez Pana sytuacja wyczerpuje przesłanki art. 14 ust. 1 wymienionej ustawy o podatku dochodowym." Potwierdzeniem tego stanowiska jest również pogląd wyrażony przez Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań-Śródmieście z dnia 31 października 2006 r. (ZD/415 - 46/06).

Mimo, że powyżej przytoczone postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Mokotów oraz Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań-Śródmieście odnoszą się odrębnych stanów faktycznych, to mają w ocenie Wnioskodawcy również zastosowanie w analizowanej sytuacji.

II.

Zasadność przedstawionego w pkt I stanowiska wynika także z brzmienia innych przepisów u.p.d.o.f. Potwierdza to art. 41 ust. 1 u.p.d.o.f., który stanowi, że osoby prawne dokonujące świadczeń osobom określonym w art. 3 ust. 1, z tytułu działalności wymienionej między innymi w art. 13 pkt 9 u.p.d.o.f., obowiązane są jako płatnicy pobierać zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 u.p.d.o.f. oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 u.p.d.o.f.

Artykuł 3 ust. 1 u.p.d.o.f. dotyczy osób fizycznych, posiadających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z brzmienia przytoczonych przepisów-zdaniem Wnioskodawcy - wynika, iż podmiot, na rzecz którego są świadczone usługi zarządzania będzie obowiązany do pobrania podatku, tylko wówczas, gdy wynagrodzenie z tytułu wyświadczonych usług będzie wypłacane osobie fizycznej. Zgodnie bowiem z przepisami u.p.d.o.f., podmiot wypłacający wynagrodzenie z tytułu nabytych usług zarządzania jest obowiązany dokonać podatkowego rozliczenia wypłacanego wynagrodzenia. Oznacza to, iż nabywający usługi zarządzania występuje w charakterze płatnika. W przedmiotowej sprawie wynagrodzenie będzie wypłacane spółce komandytowej na podstawie wystawionej przez tą spółkę faktury VAT. Skoro wynagrodzenie będzie wypłacane spółce komandytowej, nie będącej osobą fizyczną, to brak będzie podstaw do pobierania podatku dochodowego zgodnie z art. 41 ust. 1 u.p.d.o.f. Wynagrodzenie nie będzie bowiem wypłacane osobie fizycznej.

III.

Kolejnym argumentem wskazującym na słuszność prezentowanego stanowiska jest brzmienie art. 8 u.p.d.o.f. Przepis art. 8 u.p.d.o.f. wskazuje wyraźnie, iż opodatkowaniu podlega przychód z udziału w spółce, a nie przychód spółki uzyskany ze świadczonych przez nią usług.

Zasady udziału w zyskach spółki komandytowej regulują przepisy art. 51 w zw. z art. 103 i 123 Kodeksu spółek handlowych (dalej: k.s.h.). Zgodnie z art. 51 w zw. z art. 103 k.s.h. każdy komplementariusz spółki komandytowej ma prawo do równego udziału w zyskach, jeśli umowa spółki nie stanowi inaczej. Zgodnie z art. 123 k.s.h. komandytariusz uczestniczy w zysku spółki komandytowej proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Jednocześnie zgodnie z art. 53 k.s.h. wzw. z art. 103 k.s.h. wspólnicy mają prawo żądać corocznie wypłacenia odsetek w wysokości 5% od swojego udziału kapitałowego, nawet gdy spółka poniosła stratę. Za każdym razem wypłacane wspólnikom spółki komandytowej świadczenie stanowić będzie udział w zysku spółki komandytowej, którego zasady podziału zostaną wskazane w umowie spółki.

Zatem dochody wspólnika spółki komandytowej oraz inne pobierane z tego tytułu wynagrodzenia, związane z jego uczestnictwem w spółce traktuje się jako jego dochody z udziału w spółce komandytowej.

Dochód wspólników spółek komandytowych ustala się na podstawie prawidłowo i rzetelnie prowadzonych ksiąg rachunkowych.

W myśl art. 8 ust. 1 i 2 u.p.d.o.f. przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną u każdego podatnika (wspólnika) określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku, chyba że umowa spółki stanowi inaczej oraz łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali podatkowej (19%, 30%, 40%). Zasady powyższe stosuje się odpowiednio do:

W związku z powyższym dochody uzyskane z udziału w spółce komandytowej podlegają opodatkowaniu u poszczególnych wspólników będących osobami fizycznymi podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wspólnik spółki komandytowej jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych jest obowiązany - zgodnie z art. 44 u.p.d.o.f. - do wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy, poczynając od miesiąca, w którym jego dochód przekroczy kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy wspólnik w stosunku do uzyskanego dochodu z tytułu świadczonych usług przez spółkę komandytową ma prawo wyboru opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych według skali podatkowej (tj. 19%, 30%, 40%) lub według stawki liniowej (19%).

IV.

Wobec wyżej wskazanych argumentów Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż podatnik ma prawo do opodatkowania uzyskanego dochodu z udziału w spółce komandytowej stawką liniową. Prawo do zastosowania stawki liniowej podatku zostało ograniczone poprzez regulacje wymienione w art. 9a ust. 3 u.p.d.o.f. Zgodnie z tymi przepisami w sytuacji, gdy podatnik, który wybrał sposób opodatkowania 19% stawką liniową, " (...) uzyska z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub w formie spółki niemającej osobowości prawnej przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników:

Wspólnik spółki komandytowej nie będzie zatem posiadał prawa do zastosowania stawki liniowej w stosunku do uzyskanego dochodu z tytułu świadczonych usług przez spółkę komandytową, jeżeli w 2006 r. lub w 2007 r. wykonywał pracę na podstawie stosunku pracy na rzecz podmiotu, na rzecz którego spółka osobowa będzie świadczyła takie same usługi w ramach działalności gospodarczej.

Jeśli jednak usługi świadczone przez spółkę komandytową w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej nie odpowiadają czynnościom ani nie wchodzą do zakresu obowiązków wynikających z umowy o pracę lub spółdzielczego stosunku pracy, to wspólnik spółki komandytowej nie traci prawa do opodatkowania podatkiem liniowym według stawki 19%. Potwierdzeniem powyższego jest również stanowisko wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w decyzji z dnia 31 marca 2006 r. (PBI-2/4117/IN-8/PUSŁ-G/06/MM) oraz przez Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w Gdańsku w piśmie z dnia 10 sierpnia 2006 r. (DF/415-644/05/FD).

Należy także podkreślić, iż omawiany przepis (art. 9a ust. 3 u.p.d.o.f.) odnosi się wyłącznie do stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy. W analizowanym stanie faktycznym, podatnik pełni obecnie funkcję Prezesa Zarządu na podstawie powołania. Więc przepis art. 9a ust. 3 u.p.d.o.f. nie znajdzie zastosowania.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż ustawodawca nie wyklucza opodatkowania 19% liniową stawką podatku dochodowego dochodów uzyskiwanych od innego podmiotu gospodarczego, u którego podatnik tego podatku pełni jednocześnie funkcje Prezesa Zarządu.

Podsumowując Wnioskodawca stwierdza, że rozliczanie przychodów uzyskiwanych z tytułu świadczenia usług zarządzania przez spółkę komandytową powinno zostać dokonane w księgach rachunkowych spółki komandytowej. Dopiero w następnej kolejności następuje ustalenie wysokości dochodu wspólnika tej spółki komandytowej z tytułu jego udziału w tej spółce.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, podatnik posiada prawo do opodatkowania uzyskanych przychodów z tytułu udziału w zysku spółki komandytowej 19% stawką liniową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Rodzaje źródeł przychodów zawarte zostały w art. 10 ust. 1 ww. ustawy. W treści art. 10 ust. 1 pkt 2 tejże ustawy, jako źródło przychodu wymieniono działalność wykonywaną osobiście, natomiast w art. 10 ust. 1 pkt 3 - pozarolniczą działalność gospodarczą.

W rozumieniu art. 5a pkt 6 powołanej ustawy, działalnością gospodarczą albo pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa:

Zgodnie z art. 13 pkt 9 powołanej ustawy, za przychody z samodzielnie wykonywanej działalności (tj. o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy) uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Zatem przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, stanowią zawsze przychody z działalności wykonywanej osobiście, również wtedy, gdy są uzyskiwane przez spółkę osobową prawa handlowego (np. komandytową) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Możliwość wyboru opodatkowania podatkiem liniowym normuje przepis zawarty w art. 9a ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c.

Reasumując, skoro spółka osiągnie przychody z tytułu umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, poszczególni wspólnicy osiągną przychody, które należy zakwalifikować do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 2 czyli do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Osiągnięte z tego źródła dochody nie mogą podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. organ informuje, że zostały ono wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.