ILPB1/415-1327/10-7/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2010 r. (data wpływu 23 listopada 2010 r.), uzupełnionym w dniach 2, 18 i 21 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania oraz w zakresie ewidencjonowania towaru.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 26 stycznia 2011 r. nr ILPB1/415-1327/10-2/AO wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 28 stycznia 2011 r., natomiast w 2 lutego 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 31 stycznia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny sprzedaży przez internet, polegający na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę. Jego rola, jako osoby prowadzącej sklep internetowy w tym modelu (dropshipping), sprowadza się do zbierania zamówień, inkasowania wpływów pieniężnych w postaci przelewów bankowych na Jego rachunek bankowy oraz do przesyłania zamówień do dostawcy, który realizuje wysyłkę towaru do klienta, pozostając nieujawnionym względem nabywcy towaru od sklepu internetowego. Cena sprzedawanych przez Zainteresowanego towarów nie przekracza kwoty 20 USD.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, iż:

Kupowany przez Wnioskodawcę towar pochodzi od kontrahenta zagranicznego prowadzącego działalność gospodarczą. W związku z takimi transakcjami, brak jest jakichkolwiek faktur bądź rachunków. Jedynym dowodem na zakup towaru jest przelew bankowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania.

Co stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przy prowadzeniu sprzedaży przez sklep internetowy w oparciu o model logistyczny dropshippingu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem, iż jako osoba fizyczna prowadząca sklep internetowy w oparciu o model logistyczny dropshippingu nie dysponuje dokumentem potwierdzającym nabycie towaru (faktura bądź jednolity dokument administracyjny SAD), podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym przy sprzedaży towarów w takim trybie stanowi różnica między kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewów bankowych na Jego rachunek bankowy, a kwotą wysłaną kontrahentowi w celu realizacji zamówienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub ust. 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30, 30d i art. 44 ust. 4, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30c ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2, 3, 3a i 5, art. 24 ust. 1, 2 i 4 zdanie pierwsze lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25. Dochód ten podatnicy mogą pomniejszać o składki na ubezpieczenie społeczne określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a). Wysokość składek ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 2 zdanie pierwsze cyt. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Stosownie do przepisu art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Przepisami, do których odsyła ustawa, dla podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów jest rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.), które to rozporządzenie w § 11 ust. 1 stanowi, że podatnik jest obowiązany prowadzić księgę rzetelnie i w sposób niewadliwy.

Za niewadliwą uważa się księgę prowadzoną zgodnie z przepisami rozporządzenia i objaśnieniami do wzoru księgi (§ 11 ust. 2). Natomiast za rzetelną zgodnie z § 11 ust. 3 uważa się księgę, z zastrzeżeniem ust. 4, jeżeli dokonywane w niej zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty.

W myśl art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przepisów, które przewidywałby szczególny sposób ustalania podstawy opodatkowania przy prowadzeniu sprzedaży przez sklep internetowy w oparciu o model logistyczny dropshippingu, co oznacza, że stosować należy ogólne zasady ustalenia przychodu i kosztów uzyskania przychodu wynikające z art. 14 ust. 1 i art. 22 ust. 1 cyt. ustawy.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tekst jedn. pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Mając powyższe na uwadze, przychody uzyskane w związku ze sprzedażą towarów stanowią przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej ustalony w wysokości należności jaką nabywca zapłacił Zainteresowanemu za dany towar.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

Natomiast § 13 cyt. rozporządzenia stanowi, iż za dowody księgowe uważa się również:

Ponadto, w myśl § 14 ust. 1 powołanego rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). Natomiast § 14 ust. 2 cyt. rozporządzenia zawiera zamknięty katalog dokumentów, jakie mogą zostać uznane za dowody wewnętrzne.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny sprzedaży przez internet, polegający na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę. Jego rola, jako osoby prowadzącej sklep internetowy w tym modelu, sprowadza się do zbierania zamówień, inkasowania wpływów pieniężnych w postaci przelewów bankowych na Jego rachunek bankowy oraz do przesyłania zamówień do dostawcy, który realizuje wysyłkę towaru do klienta, pozostając nieujawnionym względem nabywcy towaru od sklepu internetowego. Zainteresowany wskazał, iż dokonuje sprzedaży towarów oraz ponosi wydatki na zakup towaru (zysk stanowi różnica pomiędzy kwotą przesłaną przelewem bankowym, a kwotą przelaną do dostawcy dla poszczególnych transakcji; kwotą przesłaną kontrahentowi w celu realizacji zamówienia jest pełna opłata za dany towar na podstawie cennika). Zakupiony w ten sposób towar nigdy nie trafia do Zainteresowanego lecz zawsze bezpośrednio do kupującego. Kupowany przez Wnioskodawcę towar pochodzi od kontrahenta zagranicznego prowadzącego działalność gospodarczą. W związku z takimi transakcjami, brak jest jakichkolwiek faktur bądź rachunków. Jedynym dowodem na zakup towaru jest przelew bankowy.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, w przypadku zakupu towarów z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży, od zagranicznych podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - dokumentem będącym podstawą do ujęcia tej operacji gospodarczej w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinna być faktura, bądź rachunek o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia. Podstawą zapisów w księdze mogą być również inne dowody księgowe, jednakże pod warunkiem spełnienia wszystkich wymogów zawartych w § 13 i § 14 tego rozporządzenia. Wnioskodawca wskazał natomiast, że na udokumentowanie transakcji zakupu towaru dysponuje jedynie przelewem bankowym. Zatem, poniesione przez Niego wydatki dotyczące kwoty wysłanej kontrahentowi za zakupiony towar, które nie są udokumentowane zgodnie z rozporządzeniem w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów - nie mogą stanowić podstawy do ujęcia jako koszty uzyskania przychodów.

Reasumując, podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przy prowadzeniu sprzedaży przez sklep internetowy w oparciu o model logistyczny dropshippingu stanowi różnica między przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kosztami uzyskania przychodów stosownie do przepisu art. 22 ust. 1 ww. ustawy. W przypadku braku dokumentów stanowiących podstawę wpisu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów dotyczących zakupu towarów handlowych - podstawę opodatkowania stanowi kwota wpływu pieniężnego za sprzedany towar przelana na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w dniu 2 marca 2011 r. wydano odrębną interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ewidencjonowania towaru nr ILPB1/415-1327/10-6/AO.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.