ILPB1/415-1319/10-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2010 r. (data wpływu 22 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wystąpienia wspólnika ze spółki jawnej - jest prawidłowe.

W dniu 22 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wystąpienia wspólnika ze spółki jawnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest wspólniczką spółki jawnej, tj. Przedsiębiorstwa Wielobranżowego Sp. j. Zainteresowana w 2011 r. zamierza wystąpić ze spółki jawnej, w trybie art. 61 § 1 k.s.h. i ewentualnie prowadzić dalej samodzielną działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni występując ze spółki jawnej będzie musiała zapłacić podatek zryczałtowany lub inny od powstałego dochodu z remanentu, na dzień wystąpienia ze spółki, gdy:

Jeżeli tak, to w jakiej wysokości lub skali podatkowej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek taki nie wystąpi, gdyż wystąpienie wspólnika ze spółki i wiążący się z tym faktem zwrot przypadającej temu wspólnikowi części majątku spółki, nie skutkuje powstaniem u niego przychodu podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie występującego ze spółki wspólnika do uiszczenia podatku dochodowego od spłaty udziału w majątku spółki, oznaczałoby opodatkowanie już wcześniej opodatkowanego majątku.

Wnioskodawczyni wskazuje, iż stanowisko to potwierdza również orzecznictwo sądów, np. wyrok z dnia 7 października 2004 r. (sygn. akt FSK/594/04) Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W sytuacji, gdyby Wnioskodawczyni dalej chciała prowadzić samodzielnie działalność gospodarczą Jej wystąpienie ze spółki nie kończyłoby działalności, lecz jedynie zmieniłaby się forma jej prowadzenia. o likwidacji działalności gospodarczej, nie decyduje bowiem samo wystąpienie wspólnika ze spółki (podatnikiem podatku dochodowego w spółce jawnej jest wspólnik, a nie spółka), lecz brak dalszej możliwości osiągania przychodów z działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni wskazuje, że takie samo stanowisko zajął WSA w Gliwicach (sygn. i SA/Gl 167/10).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm. - określanego w dalszej części skrótem "k.s.h."), spółka jawna jest spółką osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Stosownie do postanowień art. 8 § 1 k.s.h. spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka jawna może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników.

Spółka jawna, jako osobowa spółka prawa handlowego nie posiada zdolności prawnej. z punktu widzenia podatków dochodowych podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki, a nie spółka.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przy czym, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W konsekwencji każdy ze wspólników oblicza odrębnie dochód z udziału w spółce i każdy samodzielnie od tego dochodu oblicza należny podatek dochodowy.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w 2011 r. zamierza wystąpić ze spółki jawnej w trybie art. 61 § 1 k.s.h. i rozważa dwie sytuacje, gdy będzie dalej prowadzić działalność gospodarczą i gdy nie będzie już dalej samodzielnie prowadzić działalności gospodarczej.

Zgodnie z obowiązującym do końca grudnia 2010 r. art. 44 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochód z tzw. remanentu likwidacyjnego opodatkowany był zryczałtowanym podatkiem w wysokości 10%.

Natomiast w myśl art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do końca grudnia 2010 r., w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, nie będących środkami trwałymi - takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. Za datę likwidacji działalności gospodarczej uważa się datę określoną w zawiadomieniu, o którym mowa w zdaniu poprzednim. Nie ustala się dochodu na dzień likwidacji, jeżeli:

Powyższe przepisy uchylono ustawą z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 226, poz. 1478).

Jednocześnie ww. nowelizacja z dnia 25 listopada 2010 r., wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 24 ust. 3a, zgodnie z którym w razie likwidacji działalności gospodarczej, w tym także w formie spółki niebędącej osobą prawną, lub wystąpienia wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną, sporządza się wykaz składników majątku na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub na dzień wystąpienia wspólnika z takiej spółki. Wykaz powinien zawierać co najmniej następujące dane: liczbę porządkową, określenie (nazwę) składnika majątku, datę nabycia składnika majątku, kwotę wydatków poniesionych na nabycie składnika majątku oraz kwotę wydatków poniesionych na nabycie składnika majątku zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów, wartość początkową, metodę amortyzacji, sumę odpisów amortyzacyjnych oraz wysokość wypłaconych środków pieniężnych należnych wspólnikom z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną na dzień wystąpienia lub likwidacji.

Zatem w wyniku nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dnia 1 stycznia 2011 r. w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną, na wspólniku tym nie ciąży obowiązek ustalania i uiszczania zobowiązania podatkowego od dochodu z remanentu, niezależnie od faktu, czy osoba ta będzie dalej prowadzić samodzielnie pozarolniczą działalność gospodarczą, czy też nie.

Wskazać jednak należy, że niezależnie od powyższego, zgodnie z powołanym art. 24 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Zainteresowana obowiązana jest sporządzić wykaz składników majątku na dzień Jej wystąpienia ze spółki.

Stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe, jednakże nie z powodów jakie wskazała Zainteresowana. w wyniku powołanej powyżej nowelizacji do ustawy zarówno w sytuacji, kiedy Wnioskodawczyni będzie dalej prowadzić działalność gospodarczą, czy też nie, obowiązek uiszczenia zryczałtowanego podatku od dochodu z remanentu nie wystąpi, albowiem aktualne brzmienie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych takiego obowiązku nie przewiduje.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego tut. organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ informuje, iż wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty w dniu 1 lutego 2011 r. postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPP1/443-1224/10-2/NS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.