ILPB1/415-1301/10-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2010 r. (data wpływu 15 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 15 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca organizuje dla wszystkich pracowników imprezę integracyjną, finansując ją w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Impreza ma charakter otwarty, zatem każdy pracownik może w niej uczestniczyć.

Impreza organizowana jest na podstawie listy zadeklarowanych osób, które wyraziły chęć uczestnictwa. Koszt imprezy sfinansowano w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Mimo, że skierowano do wszystkich pracowników ofertę wzięcia udziału w imprezie, nie każdy pracownik z niej skorzystał. Dotyczy to także osób, które zadeklarowały swój udział w spotkaniu integracyjnym. Faktura za imprezę wystawiona jest za całość kosztów bez wyszczególnienia na poszczególnych jej uczestników. Wartość pieniężna świadczeń udostępnionych pracownikom w trakcie imprezy stanowi dla pracowników przychód podlegający opodatkowaniu w części przekraczającej kwotę zwolnioną łącznie na świadczenia rzeczowe i pieniężne, tj. 380 zł. Przychód ten dotyczy pracowników, deklarujących udział w spotkaniu bez względu na fakt ich uczestnictwa. Dla pracowników nie zadeklarowanych i nie uczestniczących w imprezie integracyjnej przychód nie powstaje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość imprezy integracyjnej, którą pracodawca finansuje w całości ze środków ZFŚS należy opodatkować proporcjonalnie na wszystkich pracowników w części przekraczającej kwotę zwolnioną na świadczenia rzeczowe i pieniężne 380 złotych, czy tylko należy opodatkować pracowników biorących w niej udział.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia na rzecz pracowników finansowane w całości ze środków ZFŚS Pracodawcy w postaci imprezy integracyjnej powodują powstanie przychodu po stronie pracownika w części przekraczającej kwotę zwolnioną na okolicznościowe świadczenia rzeczowe oraz świadczenia pieniężne 380 złotych.

Dla pracowników nie korzystających i nie deklarujących swojego udziału w imprezie integracyjnej nie powstaje przychód ze stosunku pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w ust. 1 pkt 1 wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty - bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi imprezy integracyjne.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zorganizował dla swoich pracowników imprezę finansowaną z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - imprezę integracyjną. Impreza ma charakter otwarty - każdy pracownik może w niej uczestniczyć, a organizowana jest na podstawie listy zadeklarowanych osób, które wyraziły chęć uczestnictwa. Mimo, że imprezę skierowano do wszystkich pracowników, nie każdy pracownik z niej skorzystał. Dotyczy to także osób, które zadeklarowały swój udział w spotkaniu integracyjnym.

W przedmiotowej sprawie istnieje możliwość zindywidualizowania tych świadczeń. Zainteresowany, jako pracodawca, jest w stanie określić, którzy pracownicy brali udział w imprezie. Wnioskodawca, jako organizator imprezy, ma bowiem wiedzę, do kogo kieruje propozycję udziału w takiej imprezie i kto w niej uczestniczy. Z uczestnictwa w imprezie integracyjnej korzystają tylko pracownicy, stąd należy rozumieć, iż "otwarty" charakter imprezy oznacza wyłącznie dobrowolność udziału w spotkaniu. Bez względu zatem na sposób zapłaty za zorganizowanie tego spotkania, indywidualizacja świadczeń, jakie otrzymali pracownicy, a co zatem idzie kwota przychodu ze stosunku pracy, jaką uzyskali, jest możliwa do ustalenia. W przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie stanu faktycznego, możliwym jest wyliczenie jaki koszt został poniesiony w związku ze zorganizowaniem imprezy integracyjnej, a także dokładne określenie ilości i nazwisk osób deklarujących swój udział w spotkaniu oraz w nim uczestniczących. Wobec tego można ustalić wartość świadczeń i przyporządkować je poszczególnym pracownikom.

Odnosząc powyższe do przedstawionych uprzednio przepisów należy stwierdzić, że, z uwagi na możliwość zindywidualizowania otrzymanych przez pracowników świadczeń, z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej, wartość tych świadczeń stanowi dla pracowników korzystających z tego świadczenia źródło przychodu, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, wartość ww. świadczeń Wnioskodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia pracownika i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunków pracy.

Jednocześnie stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 cyt. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracowników, możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub pieniężnego,

* źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Jak wynika z powyższego, ze zwolnienia w limitowanej części korzystają świadczenia o charakterze rzeczowym lub pieniężnym, finansowane w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Należy podkreślić, iż użyte w tym przepisie sformułowanie "sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych" oznacza, że pracodawca bądź związki zawodowe są ze swej strony zobligowane do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz pracownika wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń rzeczowych, uznając że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby pracodawca nie sfinansował tych świadczeń z innych źródeł niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ustawodawca nie odnosi się natomiast do wielkości udziału w finansowaniu świadczeń rzeczowych, tj. możliwe jest zarówno pokrycie przez zakład pracy 100% wartości świadczeń, bądź częściowe jego sfinansowanie z wymienionych w przepisie źródeł.

W świetle powyższego można uznać, iż spotkania pracownicze (integracyjne), finansowane przez zakład pracy w całości z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, korzystają ze wspomnianego zwolnienia.

Reasumując, należy stwierdzić, iż wartość imprezy integracyjnej, którą pracodawca finansuje w całości ze środków ZFŚS należy opodatkować jako przychód ze stosunku pracy proporcjonalnie na wszystkich pracowników deklarujących swój udział w tej imprezie, bez względu na fakt uczestnictwa w niej, w części przekraczającej kwotę zwolnioną na świadczenia rzeczowe i pieniężne, czyli 380 złotych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.