ILPB1/415-1291/11-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2011 r. (data wpływu 18 listopada 2011 r.), uzupełnionym w dniu 12 stycznia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym pismem z dnia 3 stycznia 2012 r. znak ILPB1/415-1291/11-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 5 stycznia 2012 r., a w dniu 12 stycznia 2012 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 11 stycznia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zakupił w 2007 r. z własnych środków, środki trwałe, a w roku 2010 wystąpił z wnioskiem o dofinansowanie zakupu środków trwałych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Priorytet I. Konkurencyjność przedsiębiorstw, Działanie 1.2 - Wsparcie rozwoju MSP. Zainteresowany otrzymał dofinansowanie z ww. projektu w wysokości 70% wartości zakupionych środków trwałych. W związku z faktem, iż Wnioskodawca jest zgłoszony jako podatnik VAT, ale wykonuje czynności zwolnione z VAT, wartość początkowa środków trwałych została ustalona wg ceny brutto.

Wnioskodawca amortyzował zakupione środki trwałe metodą liniową od 2007 r. do 2010 r. W grudniu 2010 r. na rachunek bankowy Zainteresowanego wpłynęła przyznana dotacja w wysokości: 268.154,43.

Zgodnie z interpretacją indywidualną oraz informacjami otrzymanymi z Krajowej Informacji Podatkowej, potwierdzonej później wyrokiem WSA w Bydgoszczy z dnia 1 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Bd 968/10, Wnioskodawca z dniem wpływu środków na konto dokonał korekty 70% wartości dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych, które w związku z dofinansowaniem nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jeśli Wnioskodawca zakupił środek trwały przed otrzymaniem dotacji, jak również bez wiedzy, iż taka dotacja będzie w przyszłości możliwa, to czy prawidłowym jest skorygowanie kosztów uzyskania przychodu w postaci odpisów amortyzacyjnych w okresie, w którym została otrzymana dotacja, czy też musi dokonać korekty ww. odpisów w deklaracjach za lata poprzednie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z interpretacją indywidualną oraz informacjami otrzymanymi z Krajowej Informacji Podatkowej, potwierdzonej później wyrokiem WSA w Bydgoszczy z dnia 1 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Bd 968/10, Wnioskodawca uważa, iż korekty należy dokonać z miesiącem otrzymania dofinansowania, ponieważ Zainteresowany nie zakupował środków trwałych z myślą uzyskania dofinansowania, użytkował ww. środki trwałe w okresie 2007-2010 i otrzymał faktyczny zwrot za zakupione środki trwałe dopiero w 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 cyt. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

* dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych - zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,

* ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zakupił w 2007 r. z własnych środków, środki trwałe, a w roku 2010 wystąpił z wnioskiem o dofinansowanie zakupu środków trwałych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Priorytet I. Konkurencyjność przedsiębiorstw, Działanie 1.2 - Wsparcie rozwoju MSP. Zainteresowany otrzymał dofinansowanie z ww. projektu w wysokości 70% wartości zakupionych środków trwałych. Wnioskodawca amortyzował zakupione środki trwałe metodą liniową od 2007 r. do 2010 r. W grudniu 2010 r. na rachunek bankowy Zainteresowanego wpłynęła przyznana dotacja w wysokości: 268.154,43.

Zatem jak wynika z ww. staniu faktycznego, ww. środki finansowe zostały przekazane Wnioskodawcy jako refundacja poniesionych wydatków inwestycyjnych (a więc przeznaczonych na zakup środków trwałych), zatem nie stanowią one przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z zacytowanego przepisu wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która została Wnioskodawcy zwrócona w jakiejkolwiek formie, a zatem również poprzez refundację. Zatem, zwrot dokonany w jakiejkolwiek formie, a więc w tym również w formie pomocy finansowej stanowiącej zwrot określonej części nakładów poniesionych na cele inwestycyjne, powoduje, iż wartość odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości początkowej środka trwałego, która została zwrócona podatnikowi, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca w roku 2010 wystąpił z wnioskiem o dofinansowanie zakupu środków trwałych i w 2010 r. otrzymał te środki na dofinansowanie 70% wydatków kwalifikowalnych z tytułu tego zakupu, a dokonywanie odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia ww. środków trwałych rozpoczął w 2007 r., to od tego momentu tj. miesiąca od którego rozpoczął dokonywanie ww. odpisów amortyzacyjnych, winien był wydzielić z kosztów uzyskania przychodów część odpisów amortyzacyjnych, odpowiadających proporcji w jakiej pozostaje kwota przyznanej na ww. środki trwałe refundacji do wartości początkowej tych środków trwałych.

Bez znaczenia w przedstawionym stanie faktycznym pozostaje fakt, że refundację tę Wnioskodawca otrzymał w grudniu 2010 r.

Reasumując, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca winien dokonać stosownej korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych w tych miesiącach (okresach), w których wykazał je w wysokości zawyżonej tj. od 2007 do 2010 r. oraz zeznań podatkowych złożonych za te lata podatkowe. Na przedmiotowe rozstrzygnięcie nie wpływa fakt, iż Wnioskodawca zakupił środek trwały bez wiedzy, iż taka dotacja będzie w przyszłości możliwa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Przy zaistniałym podobieństwie stanu faktycznego oraz rozważań prawnych organ podatkowy uważa, iż w badanej sprawie należy jednak uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego, tut. organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.