ILPB1/415-1270/09-2/AA - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na remont pomieszczeń budynku administracyjno-biurowego, wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 10 lutego 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-1270/09-2/AA Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na remont pomieszczeń budynku administracyjno-biurowego, wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2009 r. (data wpływu 19 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Jako osoba fizyczna prowadząca działalność w zakresie usług rachunkowo-księgowych Wnioskodawczyni wynajęła część budynku administracyjno-biurowego od spółdzielni mieszkaniowej. Budynek ten służył spółdzielni na jej cele administracyjno-biurowe.

Budynek wybudowany został w latach 60-tych jako administracyjno-biurowy i był wykorzystywany przez spółdzielnię mieszkaniową jej celom administracyjnym.

Stan techniczny budynku w momencie przekazania był zły i wymagał remontu pomieszczeń wewnętrznych ze względu na zawilgocenie podłóg pod wykładziną podłogową oraz wyrównaniu ścian i sufitów, wymiany armatury łazienkowej itp.

Po zawarciu umowy Wnioskodawczyni przedłożyła spółdzielni wykaz prac remontowych polegających na:

1.

zerwaniu wykładzin i położeniu paneli na podłogach w pomieszczeniach biurowych,

2.

wymianie płytek podłogowych w korytarzach,

3.

wymianie futryn i drzwi wewnętrznych,

4.

naprawie ścian wewnętrznych polegającej na obłożeniu ich płytami gipsowymi,

5.

naprawy sufitów poprzez obłożenie płytami,

6.

wymianie instalacji elektrycznej i oświetlenia,

7.

demontażu starej armatury w pomieszczeniach WC i zamontowanie nowej,

8.

wymianie zadaszenia nad wejściem do budynku,

9.

przesunięciu wewnętrznej ścianki działowej w celu likwidacji zbędnej wnęki,

10.

wykonaniu instalacji alarmowej,

11.

wykonaniu sieci komputerowej.

Po zgłoszeniu ww. robót uzyskano zgodę spółdzielni na wyżej opisane prace remontowe. Wartość prac remontowych określa się na sumę ok. 40.000,00 zł. Prace remontowe polegają na odnowieniu pomieszczeń biurowych i nie zmieniają ich charakteru.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można zaliczyć koszty prac remontowych do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, traktując je jako koszty remontów, czy też uznać je należy za koszty inwestycji w obcym środku trwałym...

Zdaniem Wnioskodawczyni prace remontowe wymienione w poz. 1-9 stanowią koszty remontów polegających na odtworzeniu i poprawie ich stanu technicznego pod względem użytkowym i technicznym przy wykorzystaniu materiałów budowlanych innych niż te, które użyto w stanie pierwotnym. Prace te ponadto nie stanowią adaptacji pomieszczeń w celu prowadzenia w nich działalności gospodarczej, bowiem nie powodują zmiany cech użytkowych lokalu. Lokal będący przedmiotem najmu nadal służy za pomieszczenia biurowe.

Roboty wymienione w poz. 10-11 zaliczyć należy do robót inwestycyjnych, które przy wartości powyżej 3.500,00 zł stanowić winny inwestycję w obcym środku trwałym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawczyni, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

*

pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

*

nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

*

być właściwie udokumentowany.

W przypadku najmu, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które mają związek z uzyskaniem przychodu z najmu, w tym również wydatki remontowe. Poniesione wydatki mające na celu przystosowanie lokalu do prowadzenia działalności gospodarczej, niewątpliwie mają wpływ na osiągnięcie przychodów z najmu.

Jednak nie zawsze jest możliwe zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio. Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę do naliczania odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 22g ust. 17 ww. ustawy jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W przedmiotowej sprawie, rozstrzygające znaczenie ma charakter prac wykonanych w budynku. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu. Dlatego też należy w tym przypadku odwołać się do definicji sformułowanej w przepisach prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy budynku, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w trakcie używania budynku przez podatnika i jest wynikiem jego eksploatacji.

Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełnienia innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, czyli przebudową, rozbudową rekonstrukcją adaptacją lub modernizacją środka trwałego, mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten środek. Przebudową jest rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, niepowodująca jednak zwiększenia ani jego powierzchni, ani też kubatury. Rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni lub kubatury budynku. Rekonstrukcja to ponowna budowa, w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w tej przestrzeni, którą dotychczas elementy te zajmowały. Zazwyczaj dotyczy elementów zużytych lub zniszczonych. Adaptacja natomiast polega na przystosowaniu obiektu do nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił, a modernizacja to unowocześnienie, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej.

Ulepszenie środka trwałego polega zatem na dokonywaniu nakładów na tenże środek, które powodują wzrost wartości użytkowej tego środka.

Przykładem nakładów o charakterze ulepszającym obcy środek trwały jest konieczność dostosowania używanych na podstawie umowy użyczenia, najmu czy dzierżawy lub innej umowy, obcych budynków albo lokali do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej użytkownika. O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont, bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też będą uznane za nakłady na ulepszenie obcego środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne - zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami - decyduje zakres przeprowadzonych robót.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zamierza przeprowadzić prace remontowe oraz adaptacyjne w budynku wykorzystywanym w prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy najmu. Remont będzie polegał na wykonaniu szeregu prac, których charakter wskazuje, iż będą to prace typowo odtworzeniowe, przywracające jedynie pierwotną zdolność użytkową budynku, a zatem należy je zaliczyć do wydatków o charakterze remontowym podlegającym zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Takimi pracami będą czynności określone we wniosku pod pozycjami 1 do 9.

Natomiast koszty związane z modernizacją budynku, przy wartości przekraczającej kwotę 3.500 zł będą - w myśl wyżej wskazanego art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - uznać należy w przedmiotowej sprawie za koszty inwestycji w obcym środku trwałym.

W związku z powyższym wymienione we wniosku wydatki związane z pracami remontowymi można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl