ILPB1/415-127/07-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana T. Z., przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2007 r. (data wpływu 11 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zasądzonej z tytułu wyrównania zaniżonej wartości czynszu za korzystanie z lokalu użytkowego na cele prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 11 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zasądzonej z tytułu wyrównania zaniżonej wartości czynszu za korzystanie z lokalu użytkowego na cele prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W postępowaniu o podział spadku, Sąd dokonał wzajemnego rozliczenia wspólnych składników majątkowych po zmarłym spadkodawcy i zasądził od Wnioskodawcy kwotę 81.934 zł z tytułu wyrównania zaniżonej wartości czynszu za korzystanie z lokalu użytkowego, wykorzystywanego przez Spadkobiercę na cele prowadzonej działalności gospodarczej (księgarni). Wnioskodawca posiada prawo własności do ww. lokalu użytkowego tylko w pewnej części, natomiast korzystał z lokalu w całości.

Na zasądzone kwoty składa się spłata udziału we współwłasności lokalu użytkowego, a także wyrównanie zaniżonych opłat czynszowych za korzystanie z lokalu.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zasądzona przez Sąd kwota z tytułu podwyższenia czynszu za korzystanie z lokalu użytkowego, wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej, stanowi koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, podwyższona przez Sąd kwota czynszu za korzystanie z lokalu użytkowego, wykorzystywanego na cele prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (księgarni) stanowi czynsz, a co za tym idzie, jest kosztem uzyskania przychodów w świetle art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów jest każdy wydatek, który jednocześnie spełnia następujące warunki:

* został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów oraz,

* nie został wymieniony w katalogu kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów.

Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, Wnioskodawca musi wykazać jego bezpośredni związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało, czy też mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Do kosztów związanych z uzyskaniem przychodu zalicza się w szczególności koszty związane z całokształtem działalności, którymi są zarówno koszty związane z uzyskaniem przychodu w sposób bezpośredni (np. koszty materiałów i surowców, wynagrodzeń pracowników produkcyjnych), jak i pośredni (np. koszty marketingu, reklamy, usług remontowych, koszty związane z najmem lub dzierżawą pomieszczeń). Kosztami uzyskania przychodów są także koszty funkcjonowania źródła przychodu, jakim jest całe przedsiębiorstwo (np. koszty badania sprawozdania finansowego, doradztwa prawnego i finansowego, prenumeraty czasopism), a także wydatki, które przyczynią się do zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodu.

Należy zatem uznać, iż jeśli pomiędzy określonym wydatkiem a przychodem lub źródłem przychodu istnieje związek o charakterze przyczynowo-skutkowym lub gospodarczym oraz wydatek ten nie został wymieniony w art. 23 ustawy, to na podstawie cytowanego powyżej przepisu stanowi on koszt uzyskania przychodów. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, należy do podatnika. Organy podatkowe mogą jednak ocenić prawidłowość zakwalifikowania przez podatnika wydatków do kosztów uzyskania przychodów, biorąc pod uwagę powyższe kryterium.

Jeżeli więc wydatki wymienione przez Wnioskodawcę wiążą się z działalnością gospodarczą i mają odzwierciedlenie w uzyskanych przychodach, wówczas zachodzą podstawy do uznania wydatków poniesionych w związku z użytkowaniem lokalu na cele prowadzonej działalności gospodarczej za koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.