ILPB1/415-126/10-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2010 r. (data wpływu 26 stycznia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 14 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania kredytu konsumenckiego w części dotyczącej:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z udzielonym kredytem konsumenckim - jest prawidłowe,

* zaliczenia udzielonego kredytu konsumenckiego do przychodów z działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania kredytu konsumenckiego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 7 kwietnia 2010 r. znak ILPB1/415-126/10-2/AG, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 9 kwietnia 2010 r., a w dniu 14 kwietnia 2010 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia xx stycznia 2010 r. Wnioskodawcy został udzielony kredyt konsumencki, natomiast kilka dni później Zainteresowany rozpoczął prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej. Udzielony kredyt z konta osobistego w banku Wnioskodawca przelał na konto firmowe.

Jednocześnie Zainteresowany jest właścicielem samochodu osobowego od 2 lat, który zakupił na raty, pozostały czas kredytowania to 3 lata i 3 miesiące. Samochód ten zostanie umieszczony jako środek trwały firmy, tudzież zostanie zawarta umowa leasingu operacyjnego (zwrotnego), która spełniać będzie warunki określone w art. 23b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307).

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca będzie prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów, metodą według daty powstania obowiązku podatkowego w dniu wystawienia faktury (rachunku), nie później niż ostatni dzień miesiąca (art. 22 ust. 4 i ust. 6b ww. ustawy). Wnioskodawca jest też podatnikiem podatku VAT wg skali podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie skutków podatkowych otrzymania kredytu konsumenckiego oraz zaliczenia udzielonego kredytu konsumenckiego do przychodów z działalności gospodarczej.

Czy udzielony Wnioskodawcy kredyt konsumencki (na osobę fizyczną), wydatkowany na uruchomienie działalności gospodarczej, może być zaliczony do przychodu i odliczone mogą zostać jego koszty.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl przepisów prawa podatkowego - ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - do przychodów zaliczane są także te z otrzymanego kredytu bankowego. Sytuacja ta nie jest jednak precyzyjnie unormowana w ustawie, natomiast kredyt konsumencki przeznaczony na działalność gospodarczą staje się kosztami poniesionymi w ramach tej działalności. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera jednak przepisu stanowiącego, iż takie działanie jest niezgodne.

Wnioskodawca uważa, że w myśl art. 22f ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zainteresowany uważa, że może udzielony kredyt konsumencki zaliczyć do przychodów, jednocześnie odliczając jego koszty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie skutków podatkowych otrzymania kredytu konsumenckiego w części dotyczącej:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z udzielonym kredytem konsumenckim - za prawidłowe,

* zaliczenia udzielonego kredytu konsumenckiego do przychodów z działalności gospodarczej - za nieprawidłowe.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu lub jego części, wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód).

A zatem, sam fakt otrzymania kredytu nie będzie skutkował powstaniem przychodu u Wnioskodawcy. w tej części należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione i racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

* pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału z kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

* pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) - art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy.

Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, odsetek od kredytu jest fakt ich zapłacenia oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy składniki majątku nabywane do majątku przedsiębiorstwa, co znajduje odzwierciedlenie w ewidencji środków trwałych. Oznacza to, że nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na imię i nazwisko podatnika np. na cel konsumpcyjny, w sytuacji gdy wykaże on związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem (art. 22 ust. 1 ww. ustawy).

Z powyższego wynika, iż aby odsetki od kredytu, czy też prowizja od kredytu mogły stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, zaciągnięty kredyt musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę z tego źródła przychodami, a odsetki od kredytu muszą zostać faktycznie zapłacone i nie zwiększać kosztów inwestycji.

Przy czym w przedstawionej sprawie, z uwagi na fakt, iż kredyt został wydatkowany przez Wnioskodawcę na uruchomienie działalności gospodarczej, bez znaczenia pozostaje fakt, iż uzyskany kredyt jest kredytem konsumpcyjnym, a Wnioskodawca otrzymał go jako osoba fizyczna, a nie podmiot gospodarczy.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, wydatki związane z zaciągniętym przez Wnioskodawcę kredytem konsumenckim, wydatkowanym na uruchomienie działalności będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy jednak wskazać, że gdy kredyt ten zostanie wydatkowany na inwestycję w środkach trwałych, wówczas przed wprowadzeniem tych środków do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wydatki te spowodują zwiększenie wartości początkowej środka trwałego i będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne (art. 23 ust. 1 pkt 33 powołanej ustawy).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych wniosek zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.