ILPB1/415-1231/09-4/AA - Możliwość zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych diet z tytułu podróży służbowych wypłacanych kierowcom w związku z wyjazdami krajowymi i zagranicznymi.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2009 r. (data wpływu 12 listopada 2009 r.), uzupełnionym w dniu 21 grudnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych - jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 16 grudnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 18 grudnia 2009 r., wniosek uzupełniono w dniu 21 grudnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą świadczącym usługi transportu krajowego i zagranicznego. Zatrudnia na podstawie umów o pracę pracowników - kierowców ciężarówek. Kierowcy świadcząc pracę na rzecz pracodawcy odbywają wyjazdy na trasach krajowych i zagranicznych, co stanowi przedmiot ich pracy na zajmowanych stanowiskach. Miejscem wykonywania pracy przez zatrudnionych kierowców jest siedziba pracodawcy (będąca jednocześnie dla kierowców bazą ciężarówek, w której dostają codzienne dyspozycje dotyczące wyjazdów - przydział zadań, rozliczają się po powrocie zdając tachografy, rozliczają delegacje, sprzątają ciężarówki i dbają o ich sprawność techniczną).

Siedziba pracodawcy widnieje w umowach o pracę jako miejsce jej wykonywania. Ponieważ kierowcy codziennie opuszczają siedzibę pracodawcy w celach służbowych, wykonując wielokrotnie w każdym miesiącu przewozy towarów w ramach obowiązków pracowniczych, odbywają oni podróże służbowe krajowe i zagraniczne. Z tego tytułu kierowcy - pracownicy mają w każdym miesiącu pracy wypłacane diety z tytułu podróży służbowych krajowych i zagranicznych, a które są rozliczane według przepisów:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy diety są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych dla pracowników (kierowców) na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w ww. przepisach.

Za podróż służbową należy uznać każde wykonywanie zadania w terminie i państwie określonym przez pracodawcę. Czas pracy kierowców pojazdu ciężarowego przeznaczony na wykonanie wymagających ponoszenia przez pracownika dodatkowych kosztów (wyżywienie i nocleg) z natury rzeczy kwalifikuje się jako odbywanie pracowniczych zagranicznych podróży służbowych. Takie stanowisko wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 września 2005 r. sygn. akt FSK 2175/04, w którym podzielił pogląd, że realizowane zasadniczego przedmiotu działalności (w tym wypadku usług transportowych) wchodzi w zakres podróży służbowych. Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że przepisy art. 77⁵ Kodeksu pracy, ani przepisy ustawy o czasie pracy kierowców, ani rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej o dietach ani też ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłączają kierowców zatrudnionych na umowę o pracę z możliwości skorzystania ze zwolnienia dotyczącego diet za czas podróży służbowej, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1it. a) ww. ustawy.

W opinii Wnioskodawcy diety wypłacone pracownikowi-kierowcy korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy:

Diety przysługujące pracownikowi z tytułu odbytej podróży służbowej, w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, oraz zwrot kosztów za przejazdy, dojazdy, noclegi, a także inne wydatki określone przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej.

Należy w tym miejscu podkreślić, że pojęcie "podróż służbowa pracownika" zdefiniowane w art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), oraz regulacje dotyczące wysokości i warunków ustalania należności przysługujących pracownikom za czas podróży służbowej należą do zakresu prawa pracy, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii dotyczącej obowiązku, czy zasadności wypłacania diet i innych należności za czas podróży służbowej nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż świadczenia wypłacane pracownikom-kierowcom z tytułu odbywanych podróży służbowych, korzystają ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek w części dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.