ILPB1/415-1230/09-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2009 r. (data wpływu 12 listopada 2009 r.), uzupełnionym w dniu 17 grudnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia dowodu księgowego mogącego stanowić podstawę do zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia dowodu księgowego mogącego stanowić podstawę do zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 8 grudnia 2009 r. znak ILPB1/415-1230/09-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 10 grudnia 2009 r., a w dniu 17 grudnia 2009 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przyszła działalność gospodarcza polegać będzie na dokonywaniu zakupów poprzez zagraniczny internetowy portal aukcyjny różnych przedmiotów po okazyjnych cenach. Następnie zakupione przedmioty będą sprzedawane osobom fizycznym w Polsce. Niektóre przedmioty będą musiały być poddane naprawie w kraju przed dalszą odsprzedażą.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż rodzajem prowadzonych przez Wnioskodawcę ksiąg jest podatkowa księga przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wyciąg z systemu płatniczego zawierający dane:

* określenie uczestników w operacji gospodarczej,

* datę wystawienia oraz datę operacji gospodarczej,

* przedmiot operacji gospodarczej oraz jego wartość i ilość,

może stanowić dowód księgowy i być podstawą do zaliczenia zakupionego przedmiotu do kosztów podatkowych łącznie z opłatami za transport.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyciąg z systemu płatniczego zawiera wszystkie dane niezbędne do zaliczenia go jako dowodu księgowego i pozwala na ujęcie wydatku w kosztach podatkowych zgodnie z § 12 pkt 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Obowiązek prawidłowego dokumentowania poniesionego wydatku, który stanowić ma w działalności gospodarczej koszt uzyskania przychodu oraz wykazanie związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskaniem przychodów spoczywa na podatniku.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w tym także dokumentowania zapisów w księdze określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Rodzaje dowodów księgowych, które mogą być podstawą zapisów w księdze zawiera § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia. Ponadto dowód księgowy, aby mógł stanowić podstawę zapisu w księdze, powinien być sporządzony w języku polskim lub został przetłumaczony na język polski a jego treść musi być pełna i zrozumiała.

Zgodnie z § 12 ust. 3 tego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

Stosownie do treści § 13 cyt. rozporządzenia, za dowody księgowe uważa się również:

W pierwszym rzędzie podstawą zapisów w księdze są faktury VAT, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach.

Podstawą zapisów mogą być również inne dowody wymienione w § 13 i 14 cytowanego wyżej rozporządzenia (w przypadkach wskazanych w tych paragrafach) stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem, przy czym dowody te muszą zawierać co najmniej dane wymienione w § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia.

Na udokumentowanie zapisów w księdze dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). Katalog wydatków, na których udokumentowanie podatnik może przedstawić dowody wewnętrzne jest zawarty w § 14 ust. 2 cyt. rozporządzenia i jest on katalogiem zamkniętym, tym samym nie może zostać rozszerzony na inne wydatki nie wyszczególnione w tym przepisie. Świadczy o tym użycie w § 14 wyrazu "wyłącznie".

W katalogu tym nie zostały wymienione wydatki na zakup towarów handlowych.

Bez znaczenia pozostaje także fakt, iż transakcje gospodarcze będą zawierane poprzez system płatniczy. Każda transakcja gospodarcza musi być udokumentowana zgodnie z przepisami podatkowymi obowiązującymi w Polsce i zawartymi w powołanym rozporządzeniu.

Wymieniony przez Wnioskodawcę dokument nie będzie zawierał podpisów osób dokonujących transakcji.

W związku z powyższym dokonywane przez Wnioskodawcę zakupy towarów handlowych winny być dokumentowane wyłącznie dowodami, o których mowa w przepisach § 12 ust. 3 wyżej powołanego rozporządzenia. Wyciąg z systemu płatniczego nie może zatem stanowić dowodu księgowego i być podstawą do zaliczenia zakupionego przedmiotu do kosztów podatkowych, łącznie z opłatami za transport.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.