ILPB1/415-1213/11-4/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2011 r. (data wpływu 21 października 2011 r.), uzupełnionym w dniu 9 stycznia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w części dotyczącej:

* niepobrania przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy w sytuacji wystawienia przez sędziów faktur, bądź rachunków wraz z oświadczeniem, iż należne im wynagrodzenie dotyczy czynności wchodzących w zakres prowadzonej przez nich działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe,

* poboru przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy w sytuacji, gdy komisarze techniczni, z którymi Wnioskodawca nie zawiera umów cywilnoprawnych przedstawią rachunek analogiczny jak w przypadku umowy zlecenia - jest nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.

W dniu 21 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 22 grudnia 2011 r. znak ILPB1/415-1213/11-2/AMN, ILPP2/443-1464/11-2/AKr na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 28 grudnia 2011 r., a w dniu 9 stycznia 2012 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 4 stycznia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca funkcjonuje w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jako organizator ogólnopolskich, zawodowych rozgrywek. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca posiada uprawnienie do delegowania licencjonowanych sędziów sportowych oraz komisarzy technicznych (obserwatorów) do obsługi organizowanych przez siebie meczów. Sędziowie oraz komisarze techniczni nie są pracownikami Ligi (...). Wnioskodawca rozważa wprowadzenie regulacji, zgodnie z którymi wynagrodzenie sędziów sportowych oraz komisarzy technicznych za obsługę wyznaczonych meczów będzie rozliczane przez Ligę (...).

Sędziowie oraz komisarze techniczni w różny sposób mogą rozliczać wynagrodzenie za obsługę zawodów sportowych. Niektórzy przedstawiają rachunek analogiczny jak w przypadku umowy - zlecenia, inni zaś przedstawiają za świadczoną usługę fakturę VAT, bądź rachunek z oświadczeniem, iż należne im wynagrodzenie dotyczy czynności wchodzących w zakres prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

W pierwszej sytuacji Wnioskodawca zamierza - jako płatnik - pobierać od wypłacanego wynagrodzenia zaliczkę na podatek dochodowy, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami dotyczącymi umowy - zlecenia. W drugim zaś przypadku Wnioskodawca zamierza wypłacać sędziom oraz komisarzom technicznym wynagrodzenie w wysokości brutto, nie pobierając jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy, a ponadto zamierza rozliczać podatek VAT naliczony, wynikający z faktur VAT wystawionych przez sędziów (komisarzy technicznych).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż Wnioskodawca w związku z obsługą meczów dokonuje obecnie wyłącznie nominacji (tj. wyznaczeń) poszczególnych sędziów oraz komisarzy technicznych na konkretne mecze. Oprócz tej czynność nominacji nie są w chwili obecnej zawierane odrębne, pisemne umowy cywilnoprawne na obsługę konkretnych meczów, a wynagrodzenie sędziów (komisarzy technicznych) rozliczane jest na podstawie rachunków bądź faktur VAT przez nich wystawianych. Natomiast Wnioskodawca nie wyklucza, że w razie przyjęcia zasady rozliczania sędziów oraz komisarzy technicznych wyłącznie przez Ligę, wprowadzona zostanie również zasada podpisywania umów cywilnoprawnych pomiędzy Wnioskodawcą a konkretnymi sędziami (komisarzami technicznymi) na obsługę meczów ligi, np. na cały sezon sportowy.

Kwota wynagrodzenia za sędziowany mecz wynika z uchwały podejmowanej przez Zarząd Związku, obowiązującej na cały sezon sportowy. Uchwała ta jest wiążąca i obowiązuje zarówno Wnioskodawcę, jak również sędziów oraz komisarzy technicznych. Kwota wynagrodzenia należnego dla sędziów i komisarzy technicznych zawsze przekracza 200 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy przedstawiony powyżej zamiar, co do zasad rozliczania wynagrodzeń wypłacanych sędziom sportowym oraz komisarzom technicznym za obsługę zawodów jest prawidłowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, z punktu widzenia Jego odpowiedzialności podatkowej (jako ewentualnego płatnika zaliczki na podatek dochodowy) decydujące znaczenia ma sposób kwalifikacji przychodu do poszczególnego źródła przychodów (w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy o PIT), dokonany przez sędziego sportowego, bądź komisarza technicznego. Jeżeli zatem sędzia sportowy (bądź komisarz techniczny) przedstawia delegację wraz z rachunkiem odpowiadającym rachunkowi wystawianemu w przypadku umowy-zlecenia, to w takim przypadku przychód ten zaliczany jest do źródła przychodu z działalności wykonywanej osobiście i zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o PIT, Wnioskodawca zobowiązany jest do obliczenia, poboru i wpłaty na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia wypłacanego sędziemu sportowemu, bądź komisarzowi technicznemu. W sytuacji jednak, gdy sędzia sportowy bądź komisarz techniczny składa fakturę VAT, bądź rachunek zawierający oświadczenie, iż wykonywana przez niego usługa (obsługa meczu) wchodzi w zakres działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, to zastosowanie znajdzie przepis art. 41 ust. 2 ustawy o PIT i Wnioskodawca nie będzie obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy (ciężar właściwego rozliczenia podatku w tym przypadku spoczywać będzie na tych sędziach sportowych bądź komisarzach technicznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązków płatnika w części dotyczącej:

* niepobrania przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy w sytuacji wystawienia przez sędziów faktur, bądź rachunków wraz z oświadczeniem, iż należne im wynagrodzenie dotyczy czynności wchodzących w zakres prowadzonej przez nich działalności gospodarczej - uznaje się za nieprawidłowe,

* poboru przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy w sytuacji, gdy komisarze techniczni, z którymi Wnioskodawca nie zawiera umów cywilnoprawnych przedstawią rachunek analogiczny jak w przypadku umowy zlecenia - uznaje się za nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie - uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a, 52c wymienionej ustawy o podatku dochodowym oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy, zawiera katalog źródeł przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. I tak, źródłami przychodów są m.in.:

* działalność wykonywana osobiści (pkt 2),

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

* inne źródła (pkt 9).

Na podstawie art. 13 pkt 2 cytowanej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, stosownie do treści art. 13 pkt 8 ww. ustawy, należy zakwalifikować również przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

Stosownie do treści przepisu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Definicję działalności gospodarczej zawiera art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przez użyte w ustawie pojęcie działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej należy rozumieć działalność zarobkową:

Z przytoczonej definicji wynika, że istotną cechą pozarolniczej działalności gospodarczej jest prowadzenie działalności zarobkowej w sposób zorganizowany, we własnym imieniu i na własny rachunek. W art. 5a pkt 6 ww. ustawy, oprócz elementu pozytywnego (prowadzenia działalności zarobkowej w sposób zorganizowany i ciągły), ustawodawca wprowadził także element negatywny, tzn. że uzyskiwane przychody nie mogą być zaliczone do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 tej ustawy.

Tym samym, jeżeli uzyskiwany przez osobę fizyczną przychód zaliczany jest w świetle wskazanych powyżej przepisów do odrębnego źródła przychodów, to nawet spełnienie pozytywnego elementu definicji określonej w art. 5a pkt 6 ww. ustawy nie powoduje, że przychód podatkowo będzie uznawany za pochodzący z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wskazać również należy na osobisty charakter czynności wykonywanych przez sędziego w ramach świadczonych usług związanych z obsługą wyznaczonych meczów. Przychód ten może uzyskać jedynie konkretna osoba z uwagi na swoje zdolności czy umiejętności. Ta właśnie okoliczność odróżnia w istotny sposób przychody z działalności wykonywanej osobiście od przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, fakt iż art. 13 pkt 2 cytowanej ustawy wymienia przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, określonej w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, wyklucza zakwalifikowanie przychodów uzyskanych przez podatnika z tego tytułu do przychodów z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy, nawet wówczas gdyby przychody te uzyskane były w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przypadku sędziów, z którymi Wnioskodawca nie będzie zawierał umów cywilnoprawnych lub też będzie je zawierał, a określona w nich kwota należności będzie przekraczała 200 zł, wypłacone im wynagrodzenie za obsługę zawodów będzie stanowiło przychód z działalności wykonywanej osobiście określony w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zakwalifikowanie przychodów sędziego sportowego do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, iż na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i ich jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Na podstawie art. 42 ust. 1 powoływanej ustawy, płatnik ma (w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym zaliczkę pobrano) obowiązek przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik ma obowiązek przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT-11 (art. 42 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy). Jednocześnie podatnik osiągający przedmiotowe dochody obowiązany jest wykazać je w zeznaniu rocznym, wraz z innymi dochodami uzyskanymi w roku podatkowym.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Możliwa jest więc sytuacja, w której podatnik, świadcząc określone usługi na rzecz płatnika świadczy je w ramach swojej działalności gospodarczej. W takiej sytuacji to podatnik powinien odprowadzać zaliczki na podatek od tych dochodów, które są dochodami z działalności gospodarczej. Jednakże, jak wynika z przedstawionej uprzednio argumentacji, w przypadku świadczenia usług przez sędziego, nie jest możliwe przyjęcie, że sędzia wykonuje czynności w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie, przychody uzyskiwane przez sędziów, z którymi Wnioskodawca nie będzie zawierał umów cywilnoprawnych lub też będzie je zawierał, stanowią przychody z tytułu działalności wykonywanej osobiście. Zatem, na Wnioskodawcy jako płatniku spoczywa obowiązek pobierania zaliczki na podatek dochodowy, zgodnie z 41 ust. 1 ww. ustawy.

Złożone przez sędziów oświadczenia, iż wykonywane przez nich czynności na rzecz Zainteresowanego dokonywane są w ramach działalności gospodarczej nie wywierają zatem - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - skutków w postaci zwolnienia Wnioskodawcy z obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych na rzecz sędziów.

A zatem, stanowisko Wnioskodawcy jako płatnika przedstawione we wniosku w części dotyczącej braku obowiązku poboru przez Niego zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia sędziego w przypadku przedłożenia przez niego faktury VAT lub rachunku wraz z oświadczeniem, o którym mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należało uznać za nieprawidłowe.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca z komisarzami technicznymi będzie rozliczał się w różny sposób za obsługę zawodów sportowych. Obecnie Zainteresowany dokonuje nominacji komisarzy technicznych gdzie nie są zawierane odrębne pisemne umowy na obsługę meczów a wynagrodzenie wypłacane jest na podstawie rachunków bądź faktur wystawionych przez komisarza technicznego. W takiej sytuacji należy wskazać, że wypłacone im - na podstawie uchwały podejmowanej przez Zarząd Zawiązku - wynagrodzenie za obsługę zawodów będzie stanowiło przychód z innych źródeł określony w cytowanym powyżej art. 20 ust. 1, w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tej sytuacji Wnioskodawca dokonując wypłaty ww. wynagrodzenia nie jest obowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy. Zainteresowany ma jedynie obowiązek sporządzić informację o wysokości uzyskanego przez komisarza technicznego przychodu (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać ją Wnioskodawcy oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy wg miejsca zamieszkania podatnika.

W myśl bowiem art. 42a ww. ustawy podatkowej, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Zatem, w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie będzie zawierał z komisarzami technicznymi umów cywilnoprawnych, a komisarz techniczny przedstawi delegację wraz z rachunkiem odpowiadającym rachunkowi wystawianemu w przypadku umowy-zlecenia, wynagrodzenie uzyskane przez komisarza technicznego za obsługę wyznaczonych meczów, nie będzie stanowiło przychodu z działalności wykonywanej osobiście (jak wskazał we własnym stanowisku Zainteresowany), a przychód z innych źródeł. Tym samym w odniesieniu do tego przychodu nie będzie miał zastosowania wskazany przez Wnioskodawcę art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Zainteresowany jako płatnik nie będzie zobowiązany do obliczenia, poboru i wpłaty na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia wypłacanego komisarzowi technicznemu.

W związku z powyższym w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast w przypadku, gdy Zainteresowany będzie zawierał z komisarzami technicznymi umowy cywilnoprawne, w których będzie określona kwota należności przekraczająca 200 zł, a komisarze techniczni nie złożą oświadczenia, o którym mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wówczas wypłacone im wynagrodzenie za obsługę zawodów będzie stanowiło przychód z działalności wykonywanej osobiście określony w art. 13 pkt 8 ww. ustawy.

W konsekwencji na Wnioskodawcy jako płatniku spoczywał będzie obowiązek pobierania zaliczki na podatek dochodowy, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w sytuacji, gdy komisarze techniczni złożą oświadczenie, że wykonywane przez nich usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, to ww. wynagrodzenie będzie stanowiło dla nich przychód z prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Rozstrzygnięcie przedstawionego we wniosku zapytania dotyczącego podatku od towarów i usług, zostało rozpatrzone odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.