ILPB1/415-1209/12-4/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2012 r. (data wpływu 18 grudnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 20 marca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów jest:

* nieprawidłowe w części dotyczącej zwolnienia przedmiotowego,

* prawidłowe w części dotyczącej korekty zeznania za rok 2011.

W dniu 18 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 12 marca 2013 r., znak ILPB1/415-1209/12-2/IM, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 15 marca 2013 r., a wniosek uzupełniono w dniu 20 marca 2013 r. (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 18 marca 2013 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 1990 r. Wnioskodawczyni była wspólnikiem spółki cywilnej, przekształconej następnie z mocy ustawy w spółkę jawną. Ze spółki wystąpiła w dniu 1 stycznia 2011 r. i uzyskała z tego tytułu spłatę udziału w majątku spółki, tj.:

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż otrzymane przez Nią środki pieniężne w kwocie 105.000,00 zł stanowiące spłatę Jej udziału w majątku spółki jawnej "X, której była wspólnikiem od 1990 r. (wówczas była to spółka cywilna), odpowiadają uzyskanej przez Nią nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, ustalonej zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w spółce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, spłata Jej udziału w majątku spółki jawnej, związana z wystąpieniem ze spółki, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a zapłacony przez Zainteresowaną podatek dochodowy z tego tytułu, powinien być zwrócony, po skorygowaniu przez Wnioskodawczynię zeznania za rok 2011 i złożeniu wniosku o stwierdzeniu nadpłaty.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, łączy się z przychodami każdego wspólnika, proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Spółka jawna nie posiada podmiotowości w zakresie podatku dochodowego, podatnikiem tegoż podatku jest wspólnik, który uwzględnia w rozliczeniu podatku dochodowego, przychody oraz koszty ich uzyskania, generowane przez spółkę jawną, w proporcji w jakiej partycypuje w jej zyskach, na podstawie umowy spółki. Podatek dochodowy jest ciężarem publicznoprawnym, który opodatkowuje co do zasady przyrost majątkowy z określonego źródła dochodu.

Dla rozstrzygnięcia kwestii obciążeń podatkowych występującego ze spółki wspólnika, istotne są regulacje zawarte w Kodeksie Cywilnym dotyczące istoty spółki. Z przepisów art. 863 § 1, 871 § 2 i 875 § 1 k.c. wynika, że w spółce mamy do czynienia z majątkiem wspólnym wspólników, przy czym każdy ze wspólników jest współwłaścicielem tego majątku do niepodzielnej ręki. Majątkiem wspólnym wspólników są zarówno wniesione wkłady, jak i majątek nabyty w czasie trwania spółki oraz zysk przez spółkę wypracowany. Zgodnie z art. 871 § 1 i 2 k.c., wspólnikowi występującemu ze spółki, zwraca się w naturze rzeczy, które wniósł do spółki do używania, oraz wypłaca się w pieniądzu wartość jego wkładu oznaczoną w umowie spółki, a w braku takiego oznaczenia - wartość którą ten miał w chwili wniesienia. Nie ulega zwrotowi wartość wkładu polegającego na świadczeniu usług albo na używaniu przez spółkę rzeczy należących do wspólnika.

Ponadto wypłaca się występującemu wspólnikowi w pieniądzu taką część wartości wspólnego majątku, pozostałego po odliczeniu wartości wkładów wszystkich wspólników, jaka odpowiada stosunkowi, w którym występujący wspólnik uczestniczył w zyskach spółki.

Zysk spółki jest niczym innym, jak wcześniej wypracowanym dochodem spółki, który sukcesywnie był opodatkowany przez wspólników spółki, proporcjonalnie do ich udziałów. W przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki cywilnej, mamy do czynienia z podziałem majątku wspólnego, a nie z osiągnięciem dochodu. Jest to forma zniesienia współwłasności łącznej. Nie można w tej sytuacji mówić o jakimkolwiek przysporzeniu po stronie występującego ze spółki wspólnika, a jedynie wypłaty tego, co w czasie trwania spółki było również jego własnością. Z treści art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiącego, że wolne od podatku dochodowego są przychody otrzymane w związku ze zwrotem udziałów lub wkładów do spółki osobowej, nie wynika, że wszystkie należności wypłacane występującemu ze spółki cywilnej, ponad wniesiony wkład - podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Należy bowiem brać pod uwagę istotę podatku dochodowego, wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym. Zgodnie z ogólną linią orzecznictwa sądowego, wystąpienie wspólnika ze spółki i wiążący się z tym faktem zwrot przypadającego temu wspólnikowi majątku spółki, nie skutkuje powstaniem u niego przychodu podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie występującego ze spółki wspólnika do uiszczenia podatku dochodowego od spłaty udziału w majątku spółki, oznaczałoby opodatkowanie już wcześniej opodatkowanego majątku. Stanowisko takie zajął: Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 7 października 2004 r. sygn. akt FSK 594/04 z dnia 3 listopada 2010 r. sygn. akt II FSK 1173/09, z dnia 22 lipca 2010 r. sygn. akt II FSK 542/09, z dnia 7 października 2010 r. sygn. akt II FSK 961/09, z dnia 14 czerwca 2011 r. sygn. akt II FSK 325/10, a ponadto Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 13 maja 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 265/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z 22 marca 2007 r. sygn. akt I SA/Ke 72/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 22 stycznia 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 799/08 i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu z dnia 6 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Po 617/09.

Wnioskodawczyni dodaje, że w podobnej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej z dnia 12 października 2011, sygnatura ILPB2/415-13/09/11-S/MK, zajął takie samo stanowisko jak Zainteresowanej, na podstawie wniosku (...).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* nieprawidłowe w części dotyczącej zwolnienia przedmiotowego,

* prawidłowe w części dotyczącej korekty zeznania za rok 2011.

Stosownie do art. 8 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Przy czym, w myśl art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 22 § 1 ww. ustawy, spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Zgodnie z art. 65 § 1 Kodeksu spółek handlowych, wystąpienie wspólnika ze spółki jawnej powoduje obowiązek rozliczenia udziału kapitałowego wspólnika. Rozliczenie poprzedza ustalenie wartości udziału kapitałowego występującego wspólnika, poprzez sporządzenie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki, czyli wartość jej majątku w obrocie prawnym i gospodarczym. Ustalony w ten sposób udział kapitałowy powinien być wypłacony występującemu wspólnikowi w pieniądzu, zaś rzeczy wniesione do spółki przez wspólnika tylko do używania zwraca się w naturze (art. 65 § 3 ww. ustawy). Udział wypłacany wspólnikowi powinien uwzględniać wniesione do spółki wkłady, a także procentową część nadwyżki majątkowej ponad wniesione przez wspólników wkłady.

Zasadą jest, że udział powinien być wypłacony w pieniądzu. Jednak w przypadku zgodnego działania wszystkich wspólników spółki jawnej, wypłata udziału kapitałowego może nastąpić poprzez wydanie nabytych lub wytworzonych w trakcie trwania spółki środków trwałych i innych składników majątku w naturze.

Spółka jawna, jako osobowa spółka prawa handlowego, nie posiada zdolności podatkowej na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki, a nie spółka.

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy, prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza). Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez spółkę niebędącą osobą prawną należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przy czym, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Zgodnie z tą zasadą, dochody z udziału w spółce jawnej opodatkowuje się osobno u każdego wspólnika w stosunku do jego udziałów. Udział wspólnika występującego ze spółki w zysku odpowiada wartości majątku wspólnego po odliczeniu wartości wkładów wszystkich wspólników, przy uwzględnieniu proporcji, w jakiej wspólnik występujący ze spółki uczestniczył w zyskach spółki.

Analizując skutki podatkowe wystąpienia wspólnika (osoby fizycznej) ze spółki jawnej należy mieć na uwadze, że z dniem 1 stycznia 2011 r. znowelizowana została ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zmiany dokonane zostały ustawą z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 226, poz. 1478 z późn. zm.).

Do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodane zostały m.in. przepisy art. 14 ust. 2 pkt 16 i 17 oraz art. 14 ust. 3 pkt 10-12. Natomiast brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 50 ww. ustawy, uległo zmianie, w ten sposób, iż przepis ten aktualnie nie dotyczy przychodów uzyskanych w związku ze zwrotem wkładów wnoszonych do spółek osobowych.

Mając na uwadze, że wypłacenie udziału kapitałowego w związku z wystąpieniem Wnioskodawczyni jako Wspólnika ze spółki jawnej nastąpiło po 2010 r., w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 16 powołanej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki.

W myśl natomiast art. 14 ust. 3 pkt 11 tej ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2 nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki, w części odpowiadającej uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce.

Innymi słowy, w przepisie tym ustawodawca wprost zapisał, że wyłączeniu z opodatkowania w przypadku wypłaty udziału kapitałowego podlega przypadająca na występującego wspólnika różnica między przychodem spółki a kosztami jego uzyskania, pomniejszona o wypłaty dokonane wcześniej z tytułu udziału w spółce. To oznacza, że dochód z udziału w spółce, opodatkowany w każdym roku, od którego odprowadzono zaliczki na podatek, bez względu na to, czy pozostał w spółce niewypłacony, czy też jako przekazany na inne kapitały - został wyłączony z opodatkowania przy obliczeniu udziału kapitałowego stanowiącego źródło przychodu w momencie jego wypłaty. Wyłączeniu podlega zatem jedynie ten dochód.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawczyni była wspólnikiem spółki cywilnej, przekształconej następnie z mocy ustawy w spółkę jawną. Ze spółki wystąpiła w dniu 1 stycznia 2011 r. i uzyskała z tego tytułu spłatę udziału w majątku spółki, tj. zwrot wniesionego do spółki wkładu, oraz spłatę udziału w majątku spółki (tekst jedn.: określoną w pieniądzu wartość wspólnego majątku, pozostałego po odliczeniu wartości wkładów wszystkich wspólników, odpowiadającą stosunkowi, w którym występujący wspólnik uczestniczył w zyskach spółki) - pochodzącego z dochodu wcześniej opodatkowanego, na etapie ustalania zaliczek na podatek dochodowy z działalności gospodarczej.

Zatem, biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy prawa podatkowego wskazać należy, iż środki pieniężne otrzymane przez wspólnika w związku z wystąpieniem ze spółki jawnej w części stanowiącej nadwyżkę ponad kwotę odpowiadającą uzyskanej przed wystąpieniem nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce stanowią przychód z działalności gospodarczej. Inaczej mówiąc, z otrzymanej kwoty należy wyłączyć tę część otrzymanych przez wspólnika kwot, która została już opodatkowana podatkiem dochodowym, a nie została wcześniej otrzymana przez wspólnika. Tak ustalona kwota stanowi przychód z działalności gospodarczej.

Zatem w przedmiotowej sprawie, gdy wartość wypłaconego udziału kapitałowego w majątku spółki jawnej nie przekroczy środków dotychczas niewypłaconych wspólnikowi, nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu.

Stwierdzić należy, iż skoro otrzymane przez Wnioskodawczynię z tytułu wystąpienia ze spółki jawnej środki pieniężne nie przekroczyły wartości określonej w przepisie art. 14 ust. 3 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. nadwyżki przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w spółce, nie powstanie u Wnioskodawczyni przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tutejszy organ wskazuje, iż Wnioskodawczyni słusznie uznała, że w przedmiotowej sprawie środki pieniężne otrzymane w wyniku spłaty udziału w majątku spółki jawnej, związanej z wystąpieniem Wnioskodawczyni ze spółki, nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu. Jednakże stanowisko Wnioskodawczyni uznano w tej części za nieprawidłowe z uwagi na przedstawione przez Zainteresowaną uzasadnienie tego stanowiska. Wnioskodawczyni wskazała bowiem, iż wypłata środków pieniężnych korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast zdaniem tutejszego organu - co wskazano w niniejszej interpretacji, przepis ten w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania.

W odniesieniu do korekty zeznania podatkowego za rok 2011 oraz wniosku o stwierdzenie nadpłaty tutejszy organ zauważa, iż przepisy regulujące zasady uprawniające do skorygowania deklaracji oraz jej wymogi formalne zawarte są w art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.).

Z treści § 1 ww. przepisu wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej).

Przy czym, stosownie do art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Korekta deklaracji (zeznań) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji.

Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem wyjaśniającym przyczynę korekty. Podatnik może więc skutecznie zmienić (skorygować) wysokość zobowiązania podatkowego w ramach jego samoobliczenia, o ile to zobowiązanie nie uległo przedawnieniu.

Należy jednocześnie zauważyć, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zawiera odrębnych przepisów, które ograniczałyby uprawnienie podatnika do składania korekt deklaracji (zeznań).

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni przysługuje prawo do złożenia korekty zeznania podatkowego za 2011 rok. Nienależnie zapłacony przez Wnioskodawczynię podatek dochodowy, od otrzymanych środków pieniężnych z tytułu spłaty przez spółkę Jej udziału w majątku spółki, będzie podlegał zwrotowi, na podstawie złożonej przez Zainteresowaną korekty zeznania podatkowego za rok 2011 oraz wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej korekty zeznania za rok 2011 uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków sądów administracyjnego tut. organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych sprawy, w których zapadły.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawczynię pisma co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.