ILPB1/415-1182/10-4/TW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 18 stycznia 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-1182/10-4/TW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2010 r. (data wpływu 18 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 27 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wykonanie ogrodzenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wykonanie ogrodzenia oraz w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na sfinansowanie kursu języka angielskiego dla pracowników.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 17 grudnia 2010 r., znak ILPB1/415-1182/10-2/TW, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na sfinansowanie kursu języka angielskiego dla pracowników.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 21 grudnia 2010 r., a w dniu 27 grudnia 2010 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W bezpośrednim sąsiedztwie siedziby firmy Zainteresowanego położona jest działka budowlana o powierzchni 0,10 ha. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej firma zainteresowana jest dzierżawą przedmiotowej działki. Działka nie jest ogrodzona. Ze względu na wykorzystanie terenu między innymi jako obszaru magazynowego konieczne jest jednak zabezpieczenie terenu poprzez wykonanie ogrodzenia.

W skład wydatków wejdą:

* dokładne wytyczenie granic działki przez geodetę,

* zakup materiałów, na które składać się będą siatka ogrodzeniowa, słupki ogrodzeniowe, elementy złączne, dwie bramy wjazdowa i wyjazdowa z automatyką,

* usługa wykonania ogrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wykonanie ogrodzenia.

Czy wydatki poniesione na wykonanie ogrodzenia dzierżawionej działki mogą zostać zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonanie ogrodzenia dzierżawionej działki ma na celu podniesienie bezpieczeństwa i standardów pracy. Jest to więc element bezpośrednio związany z działalnością firmy. Koszty związane z realizacją tego elementu są w sposób logiczny powiązane z kosztami ponoszonymi na działalność firmy, a więc w konsekwencji kosztami uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, zabezpieczenia źródła przychodu lub jego zachowania.

A zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w racjonalnym związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przepis art. 22a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy stanowi, że amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie - zwane także środkami trwałymi.

Z sytuacją wzniesienia budynku lub budowli na cudzym gruncie mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik obejmuje na określony czas we władanie grunt na podstawie umowy najmu lub dzierżawy z prawem wybudowania na nim budynku.

Dla prawidłowej klasyfikacji ogrodzenia otaczającego budynek (budynki) kluczowe znaczenie mają objaśnienia do grupy 1 - "Budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego" zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622 z późn. zm.).

Samodzielnym środkiem trwałym w ramach grupy 1 jest budynek posadowiony na stałym fundamencie, wraz ze wszystkimi przynależnymi do niego przybudówkami i pomieszczeniami pomocniczymi.

Do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble.

W skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. "obiekty pomocnicze" obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.

W myśl objaśnień szczegółowych do grupy 1 KŚT, do budynku jako pojedynczego obiektu inwentarzowego wlicza się m.in. ogrodzenie i parking, więc wartość ogrodzenia wokół jednego budynku powiększa wartość początkową budynku.

Jeśli zaś ogrodzenie obejmuje kilka budynków będących odrębnymi środkami trwałymi (np. cały teren zakładu), wówczas mamy do czynienia z odrębnym środkiem trwałym.

Zauważyć należy, że stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiących podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł.

Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Na podstawie ww. artykułu, środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy jednocześnie spełnione są następujące przesłanki:

* ulepszenie polegało na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji,

* poniesienie wydatków spowodowało wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Reasumując, wydatki poniesione na wykonanie ogrodzenia dzierżawionej działki w zależności od wartości początkowej tej inwestycji należy:

* zaliczyć tą inwestycję bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli wartość początkowa tej inwestycji nie przekroczy 3.500 zł,

* dokonywać odpisy amortyzacyjne, jeżeli wartość początkowa inwestycji przekracza 3.500 zł.

Wskazać również należy, iż jeśli ogrodzenie wokół całej posesji obsługiwać będzie jeden budynek, a wydatki na ogrodzenie przekraczają kwotę 3.500 zł to podwyższą one wartość środka trwałego (budynku).

W sytuacji gdy ogrodzenie obsługiwać będzie więcej niż jeden budynek, a nakłady przekraczają kwotę 3.500 zł, uznać należy, iż ogrodzenie stanowić będzie odrębny (samodzielny) środek trwały, który będzie podlegał oddzielnej amortyzacji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe, bowiem wydatki poniesione na wykonanie ogrodzenia działki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Należy jednak zaznaczyć - jak wskazano w niniejszej interpretacji, że wydatki te będą stanowiły koszty uzyskania przychodów bądź bezpośrednio, bądź poprzez odpisy amortyzacyjne.

Wniosek w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na sfinansowanie kursu języka angielskiego dla pracowników w dniu 18 stycznia 2011 r. został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-1182/10-5/TW.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl