ILPB1/415-1168/11-4/AG - Skutki podatkowe sfinansowania kosztów przejazdów i noclegów osobom zatrudnionym na podstawie umowy o dzieło i umowy zlecenia.

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 5 stycznia 2012 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-1168/11-4/AG Skutki podatkowe sfinansowania kosztów przejazdów i noclegów osobom zatrudnionym na podstawie umowy o dzieło i umowy zlecenia.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2011 r. (data wpływu 11 października 2011 r.), uzupełniony w dniu 22 grudnia 2011 r. oraz w dniu 28 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania kosztów przejazdów i noclegów osobom zatrudnionym na podstawie umowy o dzieło i umowy zlecenia - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania kosztów przejazdów i noclegów osobom zatrudnionym na podstawie umowy o dzieło i umowy zlecenia oraz w zakresie skutków podatkowych sfinansowania kosztów szkoleń i kursów pracownikom.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury prowadzącą działalność w oparciu o ustawę z dnia 25 października 2001 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Zgodnie ze statutem, podstawowym celem działalności Teatru jest tworzenie spektakli i upowszechnianie dorobku polskiej i światowej kultury teatralnej oraz dyscyplin artystycznych tworzących teatr: sztuki aktorskiej, reżyserii, scenografii i choreografii, zaspokajanie potrzeb i aspiracji kulturalnych społeczeństwa oraz reprezentowanie kultury polskiej w kraju i zagranicą.

Teatr zatrudnia w oparciu o umowy o dzieło i umowy zlecenia twórców spektakli teatralnych nie będących pracownikami teatru - reżyserów, scenografów, kompozytorów, choreografów oraz aktorów.

W wymienionych umowach, osobom zamiejscowym oprócz wynagrodzenia za realizację przedmiotu umowy, Teatr zapewnia zwrot kosztów podróży (dojazd do siedziby teatru w celu realizacji umowy oraz powrót do miejsca zamieszkania) na podstawie przedłożonych biletów lub wystawionego rachunku, jak również zakwaterowanie (hotele) w okresie obowiązywania umowy, które opłaca Teatr.

Wnioskodawca finansuje szkolenia i kursy pracownikom podnoszącym kwalifikacje zawodowe i uprawnienia do wykonywania zawodu (elektrycy, ślusarze).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż Teatr kieruje i finansuje kursy oraz szkolenia pracownikom w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych i uprawnień do wykonywania zawodu. Dotyczy to kursów i szkoleń organizowanych przez firmy zewnętrzne w zakresie m.in. przepisów prawa podatkowego, rachunkowości, BHP, zatrudnienia i wynagrodzeń, marketingu, zamówień publicznych i innych tematów dotyczących działalności instytucji kultury. Ponadto, Teatr kieruje pracowników na szkolenia w celu uzyskania uprawnień do wykonywania zawodu (elektrycy, ślusarze).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie skutków podatkowych sfinansowania kosztów przejazdów i noclegów osobom zatrudnionym na podstawie umowy o dzieło i umowy zlecenia.

Czy wymienione świadczenia zwolnione są z podatku dochodowego od osób fizycznych, czy też Wnioskodawca ma obowiązek ustalania i odprowadzania tego podatku od dokonanych zwrotów kosztów podróży i kosztów zakwaterowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, postępuje prawidłowo naliczając i odprowadzając od zwrotów kosztów podróży i od zakwaterowania podatek dochodowy od osób fizycznych, traktując je jako świadczenia rzeczowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, w myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a.

osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b.

właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z kolei art. 11 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy natomiast rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca - Teatr zatrudnia w oparciu o umowy o dzieło i umowy zlecenia twórców spektakli teatralnych nie będących pracownikami teatru - reżyserów, scenografów, kompozytorów, choreografów oraz aktorów. Osobom zamiejscowym oprócz wynagrodzenia za realizację przedmiotu umowy zapewnia zwrot kosztów podróży, jak również zakwaterowanie (hotele) w okresie obowiązywania umowy, które opłaca.

Zatem należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż ponoszone przez Teatr koszty stanowią dla ww. osób zatrudnionych na podstawie umowy o dzieło czy umowy zlecenia przychód, albowiem jak wynika to z cytowanych powyżej przepisów - świadczenie w postaci zapewnia zakwaterowania i zwrotu kosztów dojazdu osobom zatrudnionym na podstawie umów cywilnoprawnych stanowi dla nich źródło przychodu, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Poniesienie bowiem przez Teatr ww. kosztów powoduje, iż osoby wykonujące umowę o dzieło i umowę zlecenia otrzymały konkretne przysporzenie majątkowe w postaci sfinansowania im części kosztów, które są niezbędne do wykonania umowy o dzieło, czy umowy zlecenia.

Jednakże, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębne przepisy, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawiera rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.).

Aby jednak przedmiotowe świadczenia, do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu, korzystały ze zwolnienia, muszą być spełnione warunki, wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z jego treścią zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1.

w celu osiągnięcia przychodów lub

2.

w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub

3.

przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub

4.

przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Należy zauważyć, iż w powołanym uprzednio przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posłużył się terminem "podróż" bez określenia "służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu uzyskania przychodu.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż świadczenie w postaci zapewnienia zakwaterowania i zwrotu kosztów dojazdu osobom zatrudnionym na podstawie umów cywilnoprawnych stanowi przychód, który jednakże - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - korzysta ze zwolnienia po spełnieniu warunków art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy.

Dlatego z powyższych względów stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. skutków podatkowych sfinansowania kosztów szkoleń i kursów pracownikom) wniosek rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 5 stycznia 2012 r. nr ILPB1/415-1168/11-5/AG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl