ILPB1/415-115/08-4/RP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko X Towarzystwa (...), przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2008 r. (data wpływu 15 lutego 2008 r.), uzupełnionym w dniu 14 marca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w drodze uchwały wyraził zgodę na odbywanie przez prezesa podróży służbowych samolotem.

Prezes, który nie jest pracownikiem Wnioskodawcy i pełni swe funkcje społecznie, został zaproszony na posiedzenie Zarządu Krajowego X Towarzystwa, podróż odbył samolotem. Wnioskodawca otrzymał do rozliczenia imienny bilet lotniczy do X oraz powrotny do Y oraz cztery paragony fiskalne za przejazd taksówką.

W miesiącu następnym po odbyciu podróży służbowej Wnioskodawca naliczył i odprowadził jako płatnik podatek dochodowy wg skali podatkowej od nadwyżki ponad cenę biletu PKP pierwsza klasa, diety i ryczałtu ustalonego w wysokości określonej w przepisach Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Jako podmiot prawny potraktował koszty podróży służbowej osoby z zarządu na zaproszenie Zarządu Krajowego X Towarzystwa jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Po zakończeniu roku Wnioskodawca sporządził PIT-4R i podatek wykazał w części, gdzie wykazywane są przychody, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast dla podatnika przygotowano PIT-11.

Wnioskodawca spotkał się ze sprzeciwem ze strony podatnika. Podatnik uważa, że odbył podróż służbową i z tego tytułu nie powinien płacić podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo naliczając i odprowadzając podatek od podróży służbowej prezesa oddziału nie będącego pracownikiem na zaproszenie Zarządu Krajowego X Towarzystwa, którego jest członkiem. Czy Wnioskodawca słusznie pomniejszył podstawę do opodatkowania o dochody uwzględnione w art. 21 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy jest to podróż służbowa prezesa oddziału (...) X Towarzystwa w celu odbycia posiedzenia w Zarządzie Krajowym X Towarzystwa w X. Koszty tej podróży nie są kosztami uzyskania przychodów u Wnioskodawcy. Oddział (...) jest odrębnym podmiotem, samodzielnie sporządza sprawozdanie finansowe w oparciu o własne księgi handlowe. Oddział jest zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym. Zdaniem Wnioskodawcy naliczenie i odprowadzenie podatku dochodowego od osób fizycznych od podróży służbowej było prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ zauważa, że przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nie zawierają przepisu art. 21 pkt 16. Jednakże mając na uwadze tematykę poruszaną we wniosku zrozumiano, iż Wnioskodawca miał na uwadze treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 53c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

W świetle powyższego w niniejszej sprawie zastosowanie ma rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.).

Aby jednak przedmiotowe świadczenia korzystały ze zwolnienia muszą być spełnione dwa warunki. Reguluje je art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

* w celu osiągnięcia przychodów lub

* w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub

* przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub

* przez osoby pełniące funkcje obywatelskie.

Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy normodawca posłużył się terminem "podróż" bez określenia "służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Zaznacza się również, iż omawiane zwolnienie jest limitowane do wysokości określonej w powołanym wyżej rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Natomiast ewentualna nadwyżka wypłacanych świadczeń - ponad limit określony w przedmiotowych aktach prawnych - powoduje powstanie obowiązku podatkowego i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W takim przypadku na jednostce stawiającej świadczenie do dyspozycji ciążą obowiązki płatnika, regulowane przepisami art. 41 ust. 1 oraz art. 42 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż Wnioskodawca wyraził zgodę na odbywanie podróży służbowych samolotem. Zauważyć należy, że w myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia środek transportu właściwy do odbycia podróży określa pracodawca, zaś zgodnie z § 5 ust. 2 zwrot kosztów przejazdu obejmuje cenę biletu określonego środka transportu, z uwzględnieniem przysługującej pracownikowi ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga ta przysługuje. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że ustalenie kwoty należnego zwrotu w wartości biletu PKP klasy pierwszej, nie znajduje potwierdzenia w ww. przepisie. Zatem kwota należnego zwrotu ustalona została w nieprawidłowej wysokości, co mogło spowodować naliczenie należnej zaliczki na podatek dochodowy oraz wykazanie odpowiednich informacji w deklaracji PIT-4R oraz informacji PIT-11 w nieprawidłowych wartościach. Konieczne jest zatem ponowne wyliczenie należnego zwrotu oraz ewentualne skorygowanie ustalonych wcześniej wartości, zgodne z zapisami ww. rozporządzenia

Końcowo zauważa się, że w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże na Wnioskodawcy ciąży obowiązek ustalenia zwrotu należności z tytułu podróży służbowej w kwocie wynikającej z zapisów ww. rozporządzenia, a następnie zaś naliczenie, pobranie i odprowadzenie należnej zaliczki na podatek dochodowy w wysokości uwzględniającej ww. zwolnienie przedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.