ILPB1/415-1149/09-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2009 r. (data wpływu 23 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 23 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną z doradztwem biznesowym dla firm i przedsiębiorstw w zakresie zarządzania (ze szczególnym uwzględnieniem zarządzania operacyjnego). Praca Wnioskodawcy na rzecz klientów wiąże się z doradztwem w zakresie wdrażania w przedsiębiorstwach najlepszych metod zarządzania, z wykorzystaniem najbardziej dostosowanych do specyfiki przedsiębiorstw technik i narzędzi zarządczych oraz, co najważniejsze, w swojej pracy zajmuje się wdrażaniem systemów zarządzania i wypracowywania odpowiednich w tym zakresie rozwiązań dla firm.

W trakcie realizowania projektu u klienta wdrażane są różne elementy systemów zarządzania. Ich wdrażanie wiąże się zazwyczaj z niwelowaniem "złych" kosztów, podnoszeniem efektywności i wzrostem wydajności pracy. Jednym z kluczowych narzędzi jakim posługuje się Wnioskodawca w trakcie swojej pracy jest tworzenie i wdrażanie norm wydajnościowych. Proces jest dwuetapowy i po pierwsze polega na takim usprawnieniu stanowiska pracy, aby dana praca mogła być wykonywana w krótszym czasie. Drugim etapem jest ponowne określenie czasu niezbędnego na wykonanie danej czynności.

Ponieważ Wnioskodawca najczęściej pracuje dla firm produkcyjnych, normowaniu podlegają stanowiska bezpośrednio produkcyjne znajdujące się w obszarach produkcyjnych (ślusarnia, obróbka mechaniczna, magazyny, lakiernie czy galwanizernie). Lista czynności produkcyjnych, których czas wykonania należy zmierzyć idzie w takich obszarach niejednokrotnie w tysiące, a biorąc pod uwagę, że do każdej czynności należy wykonać średnio od 3 do 5 pomiarów mamy do czynienia z liczbą kilkunastu tysięcy pomiarów, jakie należy wykonywać w danym zakładzie produkcyjnym.

Do tej pory pomiarów takich Wnioskodawca dokonywał zazwyczaj za pomocą urządzeń tj. telefon komórkowy czy palmtop. Jednak warunki w jakich były używane te urządzenia: kurz, duże zapylenie, bród, smary, farby, drobiny metali i inne odpady powstające jako efekt ubocznych procesów produkcyjnych powodowały, że urządzenie elektroniczne ulegały częstym defektom i niejednokrotnie nieodwracalnym uszkodzeniom. Kolejną kwestią jest fakt, że nie są to dobre urządzenia do dokonywania takich pomiarów ze względów ergonomicznych: równocześnie należy obserwować pracowników wykonujących pomiarowane czynności, robić notatki i dokonywać pomiarów czasu trwania obserwowanych czynności.

Z wymienionych powodów Wnioskodawca bierze pod uwagę zakup odpowiedniego przyrządu czy też mechanizmu, którym mógłby w sposób rzetelny wymiarować długość trwania czynności, czyli w konsekwencji normować.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jest kosztem uzyskania przychodów zakup odpowiedniego przyrządu, urządzenia czy też mechanizmu pozwalającego w sposób rzetelny wymiarować długość trwania zadań pracowników produkcyjnych, co z kolei przyczyni się do utworzenia norm wydajnościowych w ramach realizowanego u klienta projektu i wywiązywania się z warunków umowy wiążącej Wnioskodawcę z klientem.

Zdaniem Wnioskodawcy, uzasadnionym jest dokonanie zakupu na firmę przyrządu pozwalającego normować pracę pracowników w przedsiębiorstwie. Zakup takiego przyrządu w branży i działalności Wnioskodawcy jest tym samym, co zakup odpowiednich przyrządów pomiarowych przez osobę prowadzącą działalność związaną z instalacjami elektrycznymi czy też narzędzi budowlanych przez osobę prowadzącą działalność w zakresie robót budowlanych.

Każda branża ma specyfikę swojej pracy i używa specyficznych narzędzi aby realizować zadania, jakie wynikają z prowadzenia danego rodzaju działalności. Narzędzia te pozwalają na wykonywanie pracy w sposób rzetelny, profesjonalny i - co najważniejsze - dzięki tym narzędziom i danym oraz informacjom jakie one dostarczają Wnioskodawca może brać pełną odpowiedzialność za wyniki działań i pracy.

Świadczenia usług na najwyższym, profesjonalnym poziomie można dokonywać jedynie wtedy, gdy używa się profesjonalnych narzędzi i metod dokonywania pomiarów. Zakup takiego precyzyjnego mechanizmu jest kosztem jaki Wnioskodawca musi ponieść, aby móc dalej świadczyć usługi i wywiązywać się z kontraktów z wzięciem na siebie pełnej odpowiedzialności za wyniki jakie zostaną zaproponowane klientowi i wdrożone w jego przedsiębiorstwie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Jak wynika z powyższego, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów określonego wydatku wymaga łącznego spełnienia dwóch podstawowych przesłanek, które zakładają, że między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź funkcjonowanie źródła przychodu, a także wydatek ten nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ww. ustawy.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną z doradztwem biznesowym dla firm i przedsiębiorstw w zakresie zarządzania, a jednym z kluczowych narzędzi jakim posługuje się Wnioskodawca w trakcie swojej pracy jest tworzenie i wdrażanie norm wydajnościowych. Ponieważ Wnioskodawca najczęściej pracuje dla firm produkcyjnych, normowaniu podlegają stanowiska bezpośrednio produkcyjne znajdujące się w obszarach produkcyjnych, dlatego Zainteresowany bierze pod uwagę zakup odpowiedniego przyrządu czy też mechanizmu, którym mógłby w sposób rzetelny wymiarować długość trwania czynności, czyli w konsekwencji normować.

Wnioskodawca wykazał, iż zakup wspomnianego przyrządu, mechanizmu jest kosztem jaki Wnioskodawca musi ponieść, aby móc dalej świadczyć usługi i wywiązywać się z kontraktów z wzięciem na siebie pełnej odpowiedzialności za wyniki jakie zostaną zaproponowane klientowi i wdrożone w jego przedsiębiorstwie. Zatem wykazano związek poniesienia tego wydatku z przychodem jaki można osiągnąć w przyszłości.

Reasumując, zakup odpowiedniego przyrządu, urządzenia czy też mechanizmu pozwalającego w sposób rzetelny wymiarować długość trwania zadań pracowników produkcyjnych, co z kolei przyczyni się do utworzenia norm wydajnościowych w ramach realizowanego u klienta projektu i wywiązywania się z warunków umowy wiążącej Wnioskodawcę z klientem jest wydatkiem mogącym stanowić koszt uzyskania przychodów bezpośrednio bądź przez odpisy amortyzacyjne, jeżeli wartość zakupionego sprzętu przekroczy kwotę 3.500 zł.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.