ILPB1/415-1148/12/15-S/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 lipca 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 868/13 - stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2012 r. (data wpływu 29 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

* w części dotyczącej ustalenia skutków podatkowych z tytułu uczestnictwa w imprezie bez listy obecności - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej ustalenia skutków podatkowych z tytułu uczestnictwa w imprezie z listą obecności - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej ustalenia skutków podatkowych z tytułu uczestnictwa w imprezie na której wydawane będą bony - jest prawidłowe.

W dniu 29 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest wielooddziałowym podmiotem gospodarczym, będącym polskim podatnikiem CIT i VAT, rozliczającym się w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie prowadzonych ksiąg handlowych. Obecnie Spółka prowadzi działalność w wielu obszarach, z których najważniejsze to:

* produkcja nadrenianu amonu, wykorzystywanego głównie w technice lotniczej, którego odbiorcami są podmioty zagraniczne,

* produkcja kruszyw drogowych, nabywanych przede wszystkim przez podmioty krajowe, z przeznaczeniem do budowy dróg i autostrad,

* działalność holdingowa,

* przetwarzanie elektroodpadów.

W ramach prowadzonej działalności spółka wykonuje ponadto zobowiązania wynikające z szeregu bardzo dużych kontraktów (m.in. dostawy kruszywa do budowy autostrady czy też nadrenianu amonu do produkcji silników lotniczych). Ich realizacja wymaga współdziałania wielu komórek organizacyjnych firmy, w tym oddziałów bezpośrednio produkcyjnych, Departamentu Handlu (odpowiedzialnego zarówno za zaopatrzenie, jak również zbyt produktów), Departamentu Rachunkowości i wielu innych.

Prowadzenie działalności w tak wielu obszarach, za pomocą Oddziałów (Zakładów) usytuowanych na terenie całego województwa, często w znacznym oddaleniu od siebie - wymaga od pracodawcy prowadzenia działań zmierzających do integrowania i motywowania załogi. Powyższe spowodowało, iż organizacja spotkań integracyjnych była i jest dla Spółki kluczowym sposobem zapewnienia dobrych relacji pomiędzy poszczególnymi zespołami działającymi w ramach firmy. Integracja i motywacja pracowników jest także istotnym elementem systemu motywacji pracowników ze względu na wysoki stopień ich rotacji, co w konsekwencji ma służyć zatrzymaniu najcenniejszych pracowników w Spółce.

W chwili obecnej więc planowanie jest zorganizowanie imprezy integracyjno-motywacyjnej, w formie pikniku, zawierającej elementy zwyczajowo przyjęte dla tego typu spotkań, takie jak przyjazd gości, posiłki, wystąpienie Zarządu Spółki (podczas którego omówione zostaną wyniki Spółki, jej strategia i plany), występy artystyczne, wspólne konkursy i gry zespołowe, itp. Przy czym, ze względu na różnorodną formę organizowania tego typu imprez przez podmioty świadczące usługi w zakresie ich organizacji - rozważane jest zapewnienie uczestnikom cateringu na podstawie jednego z niżej wymienionych schematów:

W imprezie, w zależności od ostatecznej decyzji Zarządu Spółki, uczestniczyć będą bądź to sami pracownicy, bądź też pracownicy wraz z rodzinami (przy czym w sytuacji opisanej w punkcie "c" powyżej - bony przypadające na pracowników i ich rodziny wydawane będą pracownikom).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po stronie uczestników imprez powstanie przychód (dochód) podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji - czy w zaistniałej sytuacji na Spółce ciążyć będą obowiązki płatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, katalog źródeł przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych wymieniony został w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej: ustawa o PIT). Zgodnie z punktem 1 tego artykułu źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Jak wskazuje natomiast art. 12 ust. 1 ustawy o PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ze względu na fakt, iż powołany wyżej przepis jako przychody ze stosunku pracy wymienia szereg różnego rodzaju świadczeń, dalsze przepisy ustawy o PIT wskazują na sposób obliczania ich wartości pieniężnej. W szczególności, zgodnie z:

* art. 12 ust. 2 ustawy o PIT - wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy,

* art. 12 ust. 3 ustawy o PIT - wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z powołanych wyżej przepisów art. 11 ust. 2-2b ustawy o PIT, znaczenie dla sprawy mają ust. 2, ust. 2a pkt 2 i ust. 2b, które stanowią, iż:

* wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania,

* jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - ich wartość pieniężną ustala się według cen zakupu,

* jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Kluczowym dla oceny, czy mamy do czynienia z przychodem opodatkowanym po stronie pracownika jest jednak art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, wskazujący kiedy (i czy w ogóle) u podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych powstaje przychód. Zgodnie z tym przepisem przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Powołane wyżej regulacje prawa materialnego winny być rozpatrywane łącznie z art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zgodnie z którym zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. W powyższym przepisie przesądzono o tym, że z zobowiązaniem podatkowym mamy do czynienia wtedy, gdy na podstawie regulacji zawartej w określonej ustawie podatkowej (tu w ustawie o PIT) dokonuje się konkretyzacja powinności danego podatnika do zapłacenia podatku na rzecz szeroko rozumianego państwa (Skarbu Państwa) co do trzech następujących elementów: wysokości świadczenia, terminu płatności i miejsca spełnienia świadczenia. Zobowiązanie podatkowe może powstać z mocy prawa - z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania lub z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej jego wysokość. W zależności od sposobu powstania zobowiązania i regulacji zawartej w materialnym prawie podatkowym, wysokość świadczenia może wynikać wprost z przepisów prawa, które zawierają jego konkretną kwotę, może być obliczana według określonego mechanizmu przez podatnika lub płatnika, a w przypadku braku takiego obliczenia lub popełnienia przy nim nieprawidłowości, określone w drodze decyzji przez organ podatkowy od momentu zaistnienia zdarzenia, które wywołało powstanie zobowiązania (np. w podatkach dochodowych) bądź ustalana decyzją tego organu.

Łączna analiza powołanych wyżej przepisów, na tle przedstawionego stanu faktycznego prowadzi do dwóch zasadniczych wniosków.

Po pierwsze - ustawa o PIT dokonuje wyraźnego rozróżnienia pomiędzy opodatkowaniem przychodów o charakterze pieniężnym, gdzie dla wystąpienia przychodu wystarczy postawienie go do dyspozycji oraz świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, gdzie dla wystąpienia przychodu konieczne jest faktyczne otrzymanie tych świadczeń przez podatnika. Powyższe znajduje potwierdzenie zarówno w brzmieniu art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, jak również w orzeczeniach sądów administracyjnych. Przykładowo w orzeczeniu WSA w Poznaniu z dnia 23 września 2011 r. sygn. akt I SA/Po 407/11 przeczytać można, iż "w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia)". Podobnie w orzeczeniu WSA w Szczecinie z dnia 20 października 2011 r. sygn. akt I SA/Sz 695/11 wskazano, iż "aby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód, wystarczy, by były one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika".

Po drugie - zarówno z brzmienia art. 5 Ordynacji, jak również powołanych wyżej przepisów ustawy o PIT wynika zasada, zgodnie z którą dla ustalenia wysokości podatku dochodowego od osób fizycznych niezbędne jest zakwalifikowanie osiągniętego przychodu do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w ustawie o PIT i zastosowanie właściwej metody obliczenia jego wartości. Pamiętać przy tym należy, że ustawodawca nie przewidział możliwości ustalania wartości ww. świadczeń w inny sposób niż określony w przepisach ustawy. Jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu. Nie następuje bowiem konkretyzacja powinności zapłaty podatku, co do jego wysokości.

Analogicznie jak wyżej - jest to potwierdzone powołanymi orzeczeniami sądów administracyjnych. Przykładowo w orzeczeniu sygn. akt I SA/Po 407/11 zaznaczono, że "nie można ustalać przychodu w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzieleniu kosztów imprezy integracyjnej przez liczbę pracowników biorących w niej udział. Przepisy u.p.d.o.f. nie dają podstaw do wykonania takiego działania (...) jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami u.p.d.o.f., nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu (...) gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, to brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanej imprezy. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość (...) otrzymanie nieodpłatnego świadczenia musi dotyczyć konkretnego pracownika, gdyż zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f. podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest osoba fizyczna, a nie grupa osób". Podobnie w orzeczeniu I SA/Sz 695/11 stwierdzono, że "w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika lub, gdy opłata jest wnoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik z usług korzystał czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika lub osoby niebędącej pracownikiem, kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanych imprez. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik lub ta inna osoba rzeczywiście otrzymała owe świadczenie i jaka jest jego wartość".

Powyższe tezy potwierdzone zostały również w najnowszym orzecznictwie. Zgodnie z wyrokiem WSA we Wrocławiu z 19 października 2012 r. (I SA/Wr 1038/12) samo pozostawienie do dyspozycji pracowników możliwości wzięcia udziału w spotkaniu organizowanym przez pracodawcę nie jest wystarczające do stwierdzenia, że pracownik faktycznie otrzymał przychód w określonej wysokości.

Odniesienie ww. zasad przedstawionego wyżej stanu faktycznego, prowadzi zdaniem spółki do następujących wniosków.

W przypadku, kiedy bony uprawniające do skorzystania z usług gastronomicznych zostaną wydane pracownikom, z przeznaczeniem zarówno dla pracowników, jak również członków ich rodzin - przychód z tytułu ich wydania powstanie wyłącznie po stronie pracownika. Wynika to z faktu, iż to pracownik uzyskuje korzyść majątkową z uwagi na fakt zatrudnienia u konkretnego pracodawcy, nie ponosząc żadnego świadczenia ekwiwalentnego do uzyskanego świadczenia nieodpłatnego. Również członek rodziny pracownika uzyskuje takie świadczenie, z uwagi na łączący pracownika ze Spółką stosunek pracy. Zatem nie ma podstaw aby przychód ten przypisać osobie trzeciej, bowiem świadczenie przez członka rodziny otrzymywane jest tylko z uwagi na łączący pracownika i Spółkę stosunek pracy i gdyby on nie istniał, to członek rodziny nie uzyskiwałby świadczenia w postaci bonów uprawniających do skorzystania z usług gastronomicznych.

W dniu 27 lutego 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB1/415-1148/12-2/TW, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2012 r. o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

* w części dotyczącej ustalenia skutków podatkowych z tytułu uczestnictwa w imprezie bez listy obecności - jest nieprawidłowe,

* w części dotyczącej ustalenia skutków podatkowych z tytułu uczestnictwa w imprezie z listą obecności - jest nieprawidłowe,

* w części dotyczącej ustalenia skutków podatkowych z tytułu uczestnictwa w imprezie na której wydawane będą bony - jest prawidłowe.

W interpretacji indywidualnej wskazano, że po stronie uczestników imprez powstanie przychód (dochód) podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na Spółce ciążyć będą obowiązki płatnika.

Organ zgodził się ze stanowiskiem Spółki, że w sytuacji zorganizowania imprezy otwartej z listą obecności, gdzie wysokość opłaty za catering będzie uzależniona od liczby uczestników, którym przez imprezą wydane zostaną bony o określonej wartości, po stronie pracownika powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, a na Spółce ciążyć będzie obowiązek pobrania i odprowadzenia od tego przychodu zaliczki na podatek dochodowy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tej części uznano za prawidłowe.

Natomiast Organ nie zgodził się ze stanowiskiem Spółki, że w sytuacji zorganizowania imprezy otwartej bez listy obecności, gdzie catering opłacony będzie ryczałtowo a wysokość opłaty ponoszonej jest niezależna od liczby uczestników oraz zorganizowania imprezy otwartej z listą obecności i ceną cateringu uzależnioną od liczby uczestników, którzy zapiszą się na imprezę, po stronie uczestników imprezy nie wystąpi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika gdyż nie będzie możliwe ustalenie w jakim zakresie i czy w ogóle uczestnik imprezy skorzystał z przygotowanych dla niego świadczeń. Jak wyjaśniono bowiem w interpretacji dla powstania przychodu po stronie pracownika nie ma znaczenia stopień skorzystania z posiłków lub oferowanych atrakcji. Z kolei brak posiadania listy obecności jest jedynie problemem technicznym możliwym do rozwiązania ponieważ impreza organizowana będzie dla określonej grupy osób - pracowników Spółki.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tej części uznano za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 15 marca 2013 r. Wnioskodawca wezwał Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lutego 2013 r. nr ILPB1/415-1148/12-2/TW. W wyniku ponownej analizy sprawy, tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany ww. interpretacji (odpowiedź na ww. wezwanie z dnia 29 marca 2013 r. nr ILPB1/415W-30/13-2/AP, wysłano w dniu 29 marca 2013 r.).

W związku z powyższym, Strona wniosła w dniu 2 maja 2013 r. skargę skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu za pośrednictwem tut. Organu.

Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z dnia 31 maja 2013 r. nr ILPB1/4160-43/13-2/AP.

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał wyrok w dniu 30 lipca 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 868/13, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, m.in., że przyjęcie, w takim opisie sprawy, jak wskazuje w zaskarżonej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej, że przychodem pracownika, polegającym opodatkowaniu jest wartość nieodpłatnego świadczenia wyliczona przez podzielenie poniesionych przez pracodawcę kosztów zorganizowania imprezy na ilość osób w tej imprezie uczestniczących nie znajduje umocowania w obowiązujących przepisach prawa, w szczególności art. 11 ust. 1, 2a i 2b oraz art. 12 ust. 1 i 3 u.p.d.f. W takiej sytuacji opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegałaby bowiem nie wartość otrzymanego przez pracownika innego nieodpłatnego świadczenia, ale samo prawo do korzystania przez pracownika z takiego świadczenia, bez względu na to czy pracownik ze świadczenia faktycznie skorzystał i w jakim zakresie.

W ocenie Sądu, stanowisko wyrażone w zaskarżonej interpretacji jest nieuprawnione w świetle przywołanych wyżej postanowień art. 11 ust. 1 u.p.d.f., który warunkuje możliwość uznania wartości innych nieodpłatnych świadczeń za przychód faktycznym otrzymaniem tych świadczeń. Inaczej mówiąc, w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). O przychodzie pracownika można mówić wówczas, gdy skorzystał faktycznie z postawionych do jego dyspozycji nieodpłatnych świadczeń, a ponadto możliwe było ustalenie wartości otrzymanego świadczenia według zasad określonych w art. 12 ust. 3 u.p.d.f.

Sąd wskazał, że jedynie w przypadku wydania pracownikowi bonów o określonej wartości możliwe będzie powiązanie wydatków pracodawcy na zorganizowanie imprezy integracyjnej z wartością faktycznie otrzymanego przez pracownika nieodpłatnego świadczenia.

Zdaniem Sądu, opisane we wniosku o wydanie interpretacji świadczenie pracodawcy, w postaci zorganizowania imprezy integracyjnej, jest świadczeniem o charakterze jednorazowym, z którego pracownik może skorzystać w dowolnym wymiarze lub w ogóle z niego nie skorzystać, a zakresu, w jakim ze świadczenia pracownik skorzystał nie można ustalić.

Pismem z dnia 8 października 2013 r. nr ILRP-007-207/13-2/MT Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA, którą pismem z dnia 17 listopada 2014 r. nr ILRP-007-325/14-1/EŚ wycofano.

Postanowieniem z dnia 25 listopada 2014 r. sygn. akt II FSK 4004/13 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie umorzył postępowanie kasacyjne.

Dnia 19 stycznia 2015 r. do tut. Organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Wr 868/13 w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 lipca 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 868/13 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązków płatnika:

* w części dotyczącej ustalenia skutków podatkowych z tytułu uczestnictwa w imprezie bez listy obecności - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej ustalenia skutków podatkowych z tytułu uczestnictwa w imprezie z listą obecności - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej ustalenia skutków podatkowych z tytułu uczestnictwa w imprezie na której wydawane będą bony - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty - bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

W odniesieniu do sprawy będącej przedmiotem wniosku należy wskazać, że wzięcie udziału w imprezach organizowanych przez pracodawcę nie oznacza uzyskania przychodu przez uczestników.

Wskazać bowiem należy, że przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, determinuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia jego otrzymaniem. W świetle powyższego, w przypadku świadczeń nieodpłatnych, opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia).

O przychodzie pracownika można by mówić, gdyby skorzystał on z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ww. ustawie. Opisując sprawę Spółka wskazała, że obliczenie wartości świadczenia przypadającego na konkretnego uczestnika możliwe jest jedynie w sytuacji zorganizowania imprezy otwartej z listą obecności, gdzie wysokość opłaty za catering będzie uzależniona od liczby uczestników, którym przed imprezą wydane zostaną bony o określonej wartości.

Podsumowując, należy zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że w sytuacji zorganizowania imprezy otwartej z listą obecności, gdzie wysokość opłaty za catering będzie uzależniona od liczby uczestników, którym przed imprezą wydane zostaną bony o określonej wartości, po stronie pracownika powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, a na Spółce ciążyć będzie obowiązek pobrania i odprowadzenia od tego przychodu zaliczki na podatek dochodowy.

Prawidłowym jest również stanowisko Spółki wskazujące, że w sytuacji zorganizowania imprezy otwartej bez listy obecności, gdzie catering opłacony będzie ryczałtowo a wysokość opłaty ponoszonej jest niezależna od liczby uczestników oraz zorganizowania imprezy otwartej z listą obecności i ceną cateringu uzależnioną od liczby uczestników, którzy zapiszą się na imprezę, po stronie uczestników imprezy nie wystąpi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika gdyż nie będzie możliwe ustalenie w jakim zakresie i czy w ogóle uczestnik imprezy skorzystał z przygotowanych dla niego świadczeń.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy:

* w części dotyczącej ustalenia skutków podatkowych z tytułu uczestnictwa w imprezie bez listy obecności - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej ustalenia skutków podatkowych z tytułu uczestnictwa w imprezie z listą obecności - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej ustalenia skutków podatkowych z tytułu uczestnictwa w imprezie na której wydawane będą bony - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, tj. na dzień 27 lutego 2013 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.