ILPB1/415-1136/09-2/AA - Ustalenie wartości początkowej środka trwałego w postaci samochodu osobowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2009 r. (data wpływu 19 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w październiku 2009 r. rozpoczęła prowadzenie własnej działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych (książka przychodów i rozchodów) w zakresie prowadzenia biura rachunkowego oraz usług biegłego rewidenta. w listopadzie 2005 r. Wnioskodawczyni razem z mężem (wspólność majątkowa) wzięła w leasing samochód osobowy, fabrycznie nowy. Wartość brutto samochodu (bez części odsetkowej dodanej w umowie leasingu) na dzień nabycia wynikająca z faktury VAT wynosiła XXX zł. Faktura była wystawiona przez dealera dla leasingodawcy - brutto XXX zł, faktura leasingodawcy dla Wnioskodawczyni opiewała na XXX zł brutto - zwiększona o odsetki. Do połowy 2008 r. małżonkowie spłacali raty leasingowe i wykupili samochód z leasingu.

Wnioskodawczyni podaje, iż w najbliższym czasie zamierza wprowadzić samochód do ewidencji środków trwałych swojej firmy. Wartość początkową ustali na poziomie ceny nabycia, tj. XXX zł oraz zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych od pełnej wartości początkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni postąpi prawidłowo wprowadzając samochód do ewidencji środków trwałych w cenie nabycia, czyli kwocie XXX zł, a następnie dokona odpisów amortyzacyjnych od pełnej wartości początkowej...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartością początkową zakupionego środka trwałego jest cena jego nabycia.

Wnioskodawczyni uważa, że nie ma zastosowania art. 22g ust. 8 ustawy, ponieważ posiada fakturę zakupu samochodu, a w związku z tym nie zachodzą przesłanki uniemożliwiające ustalenie ceny nabycia. z uwagi na fakt, że w momencie nabycia samochodu nie przysługiwało Zainteresowanej prawo do odliczenia podatku VAT (nie prowadziła działalności gospodarczej) wartość początkowa środka trwałego powinna być ustalona wg ceny brutto (zawierającej VAT) wynikającej z faktury zakupu samochodu.

Odpisów amortyzacyjnych Wnioskodawczyni zamierza dokonywać od pełnej wartości początkowej, tzn. nie będzie ustalała procentowego udziału we własności samochodu, ponieważ stanowi on składnik wspólności majątkowej małżonków i nie był przez małżonków wykorzystywany w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie (na podstawie art. 22g ust. 11 ustawy).

Wnioskodawczyni podaje, iż słuszność przedstawionego stanowiska potwierdzają wydane w podobnych sprawach interpretacje izb skarbowych, m.in.:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 powołanej ustawy są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Na podstawie przedstawionych we wniosku informacji należy stwierdzić, że wartością początkową samochodu osobowego będzie zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, cena jego nabycia.

Za cenę nabycia, zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy uważa kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jako wyjątek od powyższej zasady ustawodawca wprowadził w art. 22g ust. 8 ww. ustawy, możliwość ustalenia wartości początkowej nabywanych środków trwałych w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Metoda ta zastosowanie może być jednak wyłącznie w sytuacji gdy ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe, a nabycie przez podatnika następuje przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n.

Ze złożonego wniosku wynika, że nabycie środka trwałego nastąpiło w drodze kupna, więc zasady ustalania wartości początkowej w oparciu o art. 22g ust. 8 w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania.

Biorąc pod uwagę informacje przedstawione we wniosku, stwierdzić należy, iż wartość XXX zł, to kwota wynikająca z faktury wystawionej przez dealera dla leasingodawcy.

Wykup przedmiotu leasingu po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy, staje się odrębnym od umowy leasingu zdarzeniem prawnym, tj. umową sprzedaży.

O powyższym świadczy przede wszystkim fakt, iż korzystający jest jedynie uprawniony do zakupu przedmiotu leasingu, a nie jest zobowiązany do dokonania tej czynności. Realizacja tego uprawnienia wymaga wyrażenia chęci jego odkupienia od korzystającego. w związku z powyższym wykup przedmiotowego samochodu po zakończeniu umowy leasingu jest nabyciem w drodze kupna, a wartość wykupu - ceną jego nabycia w myśl art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast treść art. 22g ust. 11 ww. ustawy stanowi, że w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

W związku z powyższym należy przyjąć, że Wnioskodawczyni postąpi nieprawidłowo wprowadzając samochód nabyty od leasingodawcy do ewidencji środków trwałych według wartości XXX zł, gdyż wykup przedmiotowego samochodu po zakończeniu umowy leasingu jest nabyciem w drodze kupna i wartość początkowa tego składnika majątku powinna być ustalona w kwocie odpowiadającej wartości wykupu.

Reasumując, Wnioskodawczyni wprowadzając przedmiotowy samochód do ewidencji środków trwałych powinna ustalić cenę nabycia, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według ceny wykupu od leasingodawcy, a następnie od tak ustalonej wartości początkowej dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.