ILPB1/415-1129/11-4/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2011 r. (data wpływu 27 września 2011 r.), uzupełnionym w dniach: 15 i 27 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 27 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek uzupełniono w dniach: 15 i 27 grudnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług gastronomicznych - restaurację włoską. Sukcesywnie raz na jakiś czas dokonuje zakupów artykułów spożywczych na terenie Włoch. W związku z wyjazdem Zainteresowany ponosi wydatki na zakup paliwa oraz opłat autostradowych dokumentowane paragonem.

Zdarzenia gospodarcze Wnioskodawca ewidencjonuje w podatkowej książce przychodów i rozchodów oraz jest czynnym płatnikiem VAT.

Paragony związane z zakupem paliwa na terenie Niemiec zawierają wszelkie niezbędne informacje zgodnie z § 14 ust. 5, czyli nazwę kontrahenta, datę, określają asortyment (paliwo), ilość, cenę jednostkową oraz wartość za jaką dokonano zakupu. Natomiast paragony za paliwo otrzymane na terenie Włoch zawierają tylko nazwę kontrahenta, datę wartość transakcji (bez nazwy asortymentu, ilości, ceny jednostkowej).

Paragony dokumentujące poniesione opłaty za autostradę nie posiadaj podpisu wystawcy paragonu, nazwy nabywcy usługi, NIP-u sprzedawcy i nabywcy oraz wyszczególnionej stawki podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że do wyjazdów zagranicznych będzie głównie wykorzystywał auto ciężarowe "A" izoterma. Samochodem rezerwowym będzie auto osobowe "B". Ponadto Zainteresowany podał, że ww. auta są wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłaty za przejazd przez autostradę i promem ponoszone za granicą (na terenie państw UE) Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie paragonów, po uzupełnieniu ich na odwrocie swoim imieniem i nazwiskiem, nazwą firmy wraz z adresem oraz nazwą zakupionej usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na opłaty za autostrady i promy wiążą się bezpośrednio z osiąganym przez podatnika przychodem a zatem stanowią koszt uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Aby wydatek ten został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać warunki zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Zgodnie z § 13 pkt 5 ww. rozporządzenia, dowodem księgowym mogą być także inne dowody opłat, dokumenty o ile zawierają dane wymienione w § 12 ust. 3 pkt 2 cytowanego wyżej rozporządzenia. Stosownie do treści § 12 ust. 3 pkt 2 tego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, tj. również inne dowody wymienione w § 13 i 14 stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

Opłaty za przejazdy autostradami i promom na terenie państw Unii Europejskiej udokumentowane są dowodami w postaci paragonów, na których brak jest danych identyfikacyjnych nabywcy. Jednakie ww. paragony uzupełniane są o powyższe dane ręcznie na odwrocie poprzez wpisanie imienia i nazwiska, nazwy firmy wraz z adresem oraz nazwy zakupionej usługi.

Ponadto dowody opłat za przejazdy autostradą wyrażone w walutach obcych są przeliczane na złote wg średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego poniesienie wydatku, a wynik tego przeliczenia naniesiony jest bezpośrednio na dowodzie albo na sporządzonym w tym celu załączniku zgodnie z § 12 ust. 4 ww. rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Przy czym zwrot "w celu" oznacza to, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Uogólniając można więc stwierdzić, iż aby dany wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

* zostać poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* zostać właściwie udokumentowany,

* nie znajdować się w katalogu kosztów zawartych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Wyjaśnienia wymaga, że ustawodawca w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidział wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu używania samochodu osobowego, jednakże wyłączenie to dotyczy jedynie samochodów osobowych niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych. Przepis ten stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca do wyjazdów zagranicznych głównie będzie wykorzystywał samochód ciężarowy. Samochodem rezerwowym będzie auto osobowe. Samochody te są wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że w związku ze świadczonymi przez Wnioskodawcę usługami gastronomicznymi, wydatki na opłaty za przejazd autostradą i promem ponoszone w związku z dokonywaniem zakupów artykułów spożywczych na terenie Włoch wiążą się bezpośrednio z osiąganym przez Zainteresowanego przychodem, i stanowią koszt uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi forma udokumentowania poniesionych wydatków.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zauważyć przy tym należy, iż zasady i sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz szczegółowe warunki jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Zgodnie z § 13 pkt 5 ww. rozporządzenia, dowodem księgowym mogą być także inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

Stosownie do treści § 12 ust. 3 pkt 2 tego rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, tj. również inne dowody wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonując na terenie Włoch zakupów artykułów spożywczych dla celów prowadzonej działalności gospodarczej ponosi wydatki na zakup paliwa oraz opłat autostradowych dokumentowane paragonem. Paragony dokumentujące poniesione opłaty za autostradę nie posiadaj podpisu wystawcy paragonu, nazwy nabywcy usługi, NIP-u sprzedawcy i nabywcy oraz wyszczególnionej stawki podatku VAT. Jednakże ww. paragony uzupełniane są o powyższe dane ręcznie na odwrocie poprzez wpisanie imienia i nazwiska, nazwy firmy wraz z adresem oraz nazwy zakupionej usługi.

Zainteresowany ma wątpliwości czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione wydatki na opłaty za przejazd autostradą i promem ponoszone za granicą na podstawie paragonów, po uzupełnieniu ich na odwrocie swoim imieniem i nazwiskiem, nazwą firmy wraz z adresem oraz nazwą zakupionej usługi.

Jakkolwiek takiego rozwiązania nie przewidziano wprost dla paragonów, kwitów autostradowych, to jednak z uwagi na specyfikę operacji oraz trudności z pozyskaniem faktury, ten"inny dowód" będzie stanowił o koszcie uzyskania przychodu pod warunkiem, że taki dokument zawierał będzie wszystkie elementy wskazane w § 12 ust. 3 pkt 2 ww. rozporządzenia. Ponadto dowody opłat za przejazdy autostradą, promem wyrażone w walutach obcych powinny zostać przeliczone na złote, a wynik tego przeliczenia należy zamieścić bezpośrednio na dowodzie albo na sporządzonym w tym celu załączniku zgodnie z § 12 ust. 4 ww. rozporządzenia.

A zatem, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów opłaty za przejazd autostradą i promem ponoszone za granicą (na terenie państw Unii Europejskiej) na podstawie paragonów, o ile zawierają one wszystkie dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.