ILPB1/415-1090/13-4/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2013 r. (data wpływu 25 września 2013 r.), uzupełnionym w dniu 11 grudnia 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 3 grudnia 2013 r., znak ILPB1/415-1090/13-2/IM, ILPP2/443-926/13-2/AKr, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 5 grudnia 2013 r., a w dniu 11 grudnia 2013 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 9 grudnia 2013 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 25 lutego 2005 r. Wnioskodawca nabył 1/2 udziału w nieruchomości położonej w x, stanowiącej działkę o nr 173/4 o obszarze 2591 m^2, zabudowaną budynkiem gospodarczym, niestanowiącą nieruchomości rolnej, za cenę 176.900,00 złotych.

Umową sprzedaży z dnia 10 kwietnia 2006 r. nabył 1/2 udziału w nieruchomości położonej w x, stanowiącej działkę nr 173/12 o obszarze 127 m² za cenę 4.445,00 złotych i 173/10 na obszarze 103 m² za cenę 3.605,00 złotych.

Następnie umową zamiany 29 czerwca 2006 r. Wnioskodawca nabył 1/2 udziału w nieruchomości położonej w x, stanowiącej działki nr 173/4, 173/12 i 173/10 o obszarze 2821 m^2, przy czym wartość nabywanego przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości ustalono na kwotę 380.824,00 złotych.

W aktach notarialnych nie wyodrębniano wartości gruntów i budynków.

Dla przedmiotowej nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta pod nr x przez Sąd x, IX Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych w (...).

Działki zabudowane są budynkiem biurowo-socjalno-warsztatowym z łącznikiem, budynkiem garażowym, przyłączem sieci infrastruktury technicznej, przy czym:

Dojazd do nieruchomości odbywa się drogą utwardzoną asfaltem.

Obecna wartość rynkowa nieruchomości to kwota 913.915,00 złotych.

Wydatki na ulepszenie nieruchomości w latach 2006-2013 wyniosły w sumie netto 162.883,21 złotych, tj. 193.912,03 złotych z VAT, przy czym w roku:

Wnioskodawca od dnia 1 lutego 2007 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Nieruchomość jest wynajmowana spółce z ograniczoną odpowiedzialnością i z tego tytułu wystawiane są faktury VAT. Przedmiotowa nieruchomość nie jest przez Wnioskodawcę zaliczona do środków trwałych, nie były dokonywane również żadne odpisy amortyzacyjne.

Wnioskodawca rozważa sprzedaż nieruchomości spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, której wynajmuje przedmiotową nieruchomość, przy czym nie wyklucza, że sprzedaż może nastąpić poprzez sprzedaż po 1/2 udziału w odstępach czasu wynoszących nawet do 6 lat, a także, że sprzedaż może nastąpić na rzecz innej spółki kapitałowej prawa handlowego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że wynajem nieruchomości, która ma być przedmiotem sprzedaży prowadzony jest przez Wnioskodawcę w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy w zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca sprzedając ww. nieruchomość w związku z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nie osiąga przychodu warunkującego powstanie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym dla osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, do zaistniałego stanu faktycznego będzie miał zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8, źródłami przychodów są odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Ustęp 2 powyższego przepisu, który nie ma zastosowania do zaistniałego stanu faktycznego, stanowi, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia:

W przedmiotowym stanie faktycznym przedmiotowa nieruchomość została przez Wnioskodawcę nabyta w latach 2005 i 2006. Zatem pomiędzy nabyciem a zbyciem ewentualnym zbyciem nieruchomości upłynęło ponad 6 lat. Przedmiotowa nieruchomość nie jest przez Wnioskodawcę zaliczona do środków trwałych, nie były dokonywane również żadne odpisy amortyzacyjne.

Tym samym spełnione są warunki do uznania, że ewentualna sprzedaż działek nie będzie stanowiła źródła przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji podatnik nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w wyroku NSA sygn. akt II FSK 1545/10, w którym stwierdzono, że uznanie za wystarczający warunek do przypisania przychodu ze sprzedaży składnika mienia do źródła jakim jest działalność gospodarcza, jedynie samego faktu spełniania przez dany składnik warunków uzasadniających uznanie go za środek trwały, pomija obowiązywanie drugiej z wymienionych w art. 14 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. przesłanek, tzn. konieczności ujęcia owego składnika w ewidencji środków prawnych i wartości niematerialnych i prawnych. Wykładnia taka pozostaje w sprzeczności ze standardem interpretacyjnym nakazującym wykładnię tekstów prawnych jako całości, tzn. uwzględnienie przy wykładni całości relewantnej treści aktu prawnego, w ten sposób by żaden fragment tekstu prawnego nie był zbędny - zakaz wykładni per non est. Podobnie wyrok NSA sygn. akt II FSK 1151/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów, są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, kryterium zaliczenia przychodu ze sprzedaży nieruchomości do przychodów z działalności gospodarczej jest fakt wykorzystywania danej nieruchomości w ramach działalności gospodarczej.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku niespełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, że zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej (w tym przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi). Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wynajmuje nieruchomość spółce z ograniczoną odpowiedzialnością i z tego tytułu wystawia faktury VAT. Przedmiotowa nieruchomość nie jest przez Wnioskodawcę zaliczona do środków trwałych, nie były dokonywane również żadne odpisy amortyzacyjne.

Wnioskodawca rozważa sprzedaż nieruchomości spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, której wynajmuje przedmiotową nieruchomość, przy czym nie wyklucza, że sprzedaż może nastąpić poprzez sprzedaż po 1/2 udziału w odstępach czasu wynoszących nawet do 6 lat, a także, że sprzedaż może nastąpić na rzecz innej spółki kapitałowej prawa handlowego.

Wynajem nieruchomości, która ma być przedmiotem sprzedaży prowadzony jest przez Wnioskodawcę w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przenosząc przywołane powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży nieruchomości, którą wykorzystywano w działalności gospodarczej stanowić będzie przychód ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak ustalony dochód podlega opodatkowaniu na zasadach stosowanych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ wskazuje, że wniosek w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych sprawy, w których zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.