ILPB1/415-1077/09-5/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 2 października (data wpływu 5 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje przeprowadzić przedsięwzięcie nauki eco-drivingu dla mieszkańców miasta. Eco-driving jest zgodny z polityką Unii Europejskiej i polega na szkoleniu kierowców w celu skorygowania niewłaściwych, nieefektywnych i niebezpiecznych nawyków oraz wykształceniu pasywnego i przewidującego sytuacje drogowe podejścia do kierowania samochodem, przyczyniając się w znacznej mierze do zredukowania niepotrzebnego obciążenia środowiska, co ma szczególne znaczenie w ujęciu globalnym.

Szkolenia mają na celu rozpropagowanie idei i upowszechnienie świadomości kilkuset osób (grupy: młodzi kierowcy, panie, instruktorzy nauki jazdy, mikroprzedsiębiorcy, pozostali kierowcy) i będą finansowane ze środków publicznych Gminnego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, będącego w dyspozycji Wnioskodawcy. Szacunkowy koszt udziału w szkoleniu dla jednej osoby to około 250,00 zł brutto. Szkolenia dla uczestników będą bezpłatne, nabór odbędzie się poprzez przekazanie informacji za pomocą mediów publicznych, a chętni do odbycia szkolenia będą mogli zapisywać się za pośrednictwem Internetu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Czy pracownicy zatrudnieni przez Wnioskodawcę kierujący pojazdami służbowymi, powinni mieć szkolenie doliczone do przychodu, czy można uznać, że szkolenie związane jest z podniesieniem kwalifikacji pracowników Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na fakt, iż szkoleniem mają być objęci pracownicy Wnioskodawcy, mający w zakresie obowiązków służbowych kierowanie pojazdami służbowymi (w celu zmniejszenia zużycia paliwa, pojazdów i ich części, zysku Wnioskodawcy), szkolenie związane jest z podniesieniem kwalifikacji tych pracowników, a co za tym idzie zwolnione z opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z powyższej regulacji wynika generalna zasada opodatkowania wszelkiego rodzaju dochodów, z wyjątkiem tych, od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 powołanej ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Zgodnie z powyższym należy przyjąć, że generalnie wartość świadczeń otrzymanych przez pracowników na dokształcanie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych stanowi przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu.

Nie dotyczy to otrzymanych świadczeń przyznanych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 90 cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Odrębne przepisy, o których mowa powyżej to m.in. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472 z późn. zm.).

Zgodnie z § 1 ust. 1 ww. rozporządzenia przepisy rozporządzenia stosuje się do osób podnoszących kwalifikacje zawodowe i wykształcenie ogólne, zakładów pracy oraz organizatorów oświaty dorosłych prowadzących działalność w formach szkolnych i pozaszkolnych.

Zarówno w treści art. 21 ust. 1 pkt 90 cyt. ustawy, jak i w ww. rozporządzeniu jest mowa o podnoszeniu kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika. Zatem zasadne jest zdefiniowanie pojęcia "kwalifikacje zawodowe".

Według Słownika Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. (Warszawa 1997-2006):

* zawód jest to umiejętność wykonywania pracy w danej dziedzinie; fachowe stałe wykonywanie jakiejś pracy w celach zarobkowych,

* kwalifikacja jest to przygotowanie potrzebne do wykonywania zawodu.

Ponadto jak wynika z § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 206) przez kwalifikacje zawodowe należy rozumieć układy wiadomości i umiejętności niezbędne do wykonywania zadań zawodowych wynikających z opisu zawodu.

W przypadku dokształcania i doskonalenia zawodowego pracownika wyróżnić można sytuacje gdy szkolenia są niezbędne dla wykonywania obowiązków zawodowych pracownika w firmie na danym stanowisku. Jeżeli zostanie spełniony powyższy warunek, wówczas koszty ponoszone za takie szkolenie przez pracodawcę nie stanowią przychodu pracownika i nie podlegają opodatkowaniu.

Natomiast jeżeli koszt szkolenia pracownika zostanie poniesiony przez pracodawcę, ale nie wystąpi związek zdobywanej wiedzy z zakresem obowiązków pracownika, czyli nie będą to kursy niezbędne do wykonywania zadań powierzonych pracownikowi w ramach stosunku pracy, to wówczas koszty ponoszone przez zakład pracy na to szkolenie stanowią przychód pracownika w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca - pracodawca zamierza zorganizować szkolenia eco-drivingu, w których uczestniczyć będą między innymi pracownicy Wnioskodawcy. Pracownicy ci są zatrudnieni na stanowisku kierowcy, kierujący pojazdami służbowymi.

Zainteresowany wskazał, iż ze względu na fakt, że szkoleniem mają być objęci pracownicy, mający w zakresie obowiązków służbowych kierowanie pojazdami służbowymi (w celu zmniejszenia zużycia paliwa, pojazdów i ich części, zysku Wnioskodawcy), szkolenie to jest dla tych pracowników związane z podnoszeniem ich kwalifikacji, a co za tym idzie jest ono dla nich zwolnione z opodatkowania.

Mając na uwadze treść przytoczonego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy uznające, iż przedmiotowe szkolenie stanowi dla pracowników dochód związany z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zwolniony z opodatkowania jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. określenia płatnika) wniosek rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 9 grudnia 2009 r. nr ILPB1/415-1077/09-4/AG, wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zostanie rozstrzygnięty w późniejszym terminie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.