ILPB1/415-1074/10-2/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2010 r. (data wpływu 27 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu liczenia dziesięcioletniego okresu, który musi upłynąć, aby nie wystąpiła konieczność zwrotu kwot uprzednio odliczonych w ramach prawa do ulgi związanej z budową mieszkań na wynajem - jest prawidłowe.

W dniu 27 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu liczenia dziesięcioletniego okresu, który musi upłynąć, aby nie wystąpiła konieczność zwrotu kwot uprzednio odliczonych w ramach prawa do ulgi związanej z budową mieszkań na wynajem oraz opodatkowania przychodów uzyskanych ze sprzedaży mieszkań.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą X, wybudował budynek mieszkalny z mieszkaniami na wynajem, zlokalizowany w Y na działce XX/XX.

Decyzja numer XX/XX zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na budowę została wydana w dniu XX kwietnia1999 r.

Budowę rozpoczęto w październiku 1999 r. i zakończono w grudniu 2000 r. W wyniku inwestycji został wybudowany budynek wielomieszkaniowy z lokalami usługowymi i halą garażową o łącznej powierzchni użytkowej XXm² składający się z 56 lokali mieszkalnych, 15 lokali użytkowych i hali garażowej z 49 stanowiskami garażowymi. W budynku 27 lokali mieszkalnych zostało przeznaczone na wynajem.

W dniu X grudnia 2000 r. firma otrzymała decyzję o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie wybudowanego budynku mieszkalnego.

Wybudowane lokale zostały przyjęte do ewidencji środków trwałych i amortyzowane, amortyzacja nie stanowiła kosztu uzyskania przychodu.

Od grudnia 2000 r. Wnioskodawca rozpoczął wynajem powyższych lokali mieszkalnych. Przychody z wynajmu lokali stanowiły przychody z działalności gospodarczej i opodatkowane były na zasadach ogólnych. Wydatki ponoszone w ramach budowy budynku z przeznaczeniem 27 lokali mieszkalnych na wynajem w roku 1999 i 2000 odliczane były od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 punkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2000 r. Łączna kwota odliczeń wynosiła X złote.

W 2011 r. Zainteresowany chce rozpocząć sprzedaż mieszkań, które dotychczas były wynajmowane bez utraty praw wynikających z ulgi i bez doliczania do dochodu uprzednio odliczonych kwot.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie sposobu liczenia dziesięcioletniego okresu, który musi upłynąć, aby nie wystąpiła konieczność zwrotu kwot uprzednio odliczonych w ramach prawa do ulgi związanej z budową mieszkań na wynajem.

Po jakiej dacie można sprzedać mieszkania będące przedmiotem wynajmu bez konieczności doliczania do dochodu uprzednio odliczonych kwot, o których mowa w art. 26 ust. 1 punkt 10-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 2000 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowych mieszkań po 1 stycznia 2011 r. nie będzie skutkować utratą prawa do ulgi nabytej zgodnie z przepisami art. 26 ust. 1 punkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu do 2000 r., gdyż pozwolenie na użytkowanie całego budynku, a więc i lokali mieszkalnych będących przedmiotem wynajmu Wnioskodawca otrzymał X grudnia 2000 r. i w związku z tym z dniem 31 grudnia 2010 r. upływa 10-letni okres, w którym mieszkania te nie mogły być sprzedane bez utraty ulgi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie tut. organ zauważa, że ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2001 r., nie zawiera przepisu określonego jako art. 26 ust. 1 pkt 10-12. Jednakże mając na uwadze kontekst zawartych informacji tut. organ zrozumiał, iż Wnioskodawca przedstawiając zapytanie miał na uwadze przepis art. 26 ust. 10-12 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2001 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1 i 2 oraz ust. 4-7 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków poniesionych w roku podatkowym na budowę własnego lub stanowiącego współwłasność budynku mieszkalnego wielorodzinnego, z przeznaczeniem znajdujących się w nim co najmniej pięciu lokali mieszkalnych na wynajem, oraz wydatków na zakup działki pod budowę tego budynku. Za lokale przeznaczone na wynajem nie uważa się lokali mieszkalnych wynajętych osobom, które w stosunku do właściciela lub chociażby do jednego ze współwłaścicieli zaliczone są do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Przesłanki utraty nabytego prawa do ww. ulgi określał przepis zawarty w art. 26 ust. 10 ww. ustawy, który stanowił, iż jeżeli przed upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym otrzymano decyzję właściwego organu o pozwoleniu na użytkowanie budynku lub lokalu, w związku z budową którego dokonano odliczeń na podstawie ust. 1 pkt 8:

- podatnik jest obowiązany wykazać w zeznaniu i doliczyć do dochodów roku podatkowego, w którym zaistniały te okoliczności, uprzednio odliczone kwoty w części przypadającej na ten budynek lub lokal. Kwoty doliczone do dochodu zwiększa się o 10% za każdy rok kalendarzowy brakujący do upływu okresu, o którym mowa w zdaniu poprzedzającym.

Z dniem 1 stycznia 2004 r. art. 7 ust. 14 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2000 r. Nr 104, poz. 1104) otrzymał nowe brzmienie. Zmiana została wprowadzona przez art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 202, poz. 1956).

W myśl tego przepisu podatnicy, którzy korzystali z odliczeń, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w latach 1997-2000 i przed upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym:

- są obowiązani doliczyć do dochodów roku podatkowego, w którym nastąpiły te okoliczności, uprzednio odliczone kwoty.

W wyniku nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1956), ustawodawca w ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, zrezygnował z sankcji polegającej na powiększeniu zwrotu o 10% za każdy rok brakujący do upływu dziesięcioletniego okresu.

Na mocy art. 7 ust. 14a ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, dziesięcioletni okres, o którym mowa w ust. 14:

Z treści ww. przepisów prawa wynika, iż obowiązek doliczenia do dochodu kwot uprzednio odliczonych powstaje w każdym przypadku, gdy zbycie nastąpiło przed upływem 10 lat od końca roku podatkowego, w którym otrzymano decyzję właściwego organu o pozwoleniu na użytkowanie budynku lub lokalu, w związku z budową którego dokonano odliczeń.

W myśl art. 26 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2001 r., przy obliczaniu liczby lat brakujących do upływu okresu dziesięcioletniego wlicza się rok, w którym nastąpiły zdarzenia wymienione w ust. 10 pkt 1-3.

Stosownie do treści art. 26 ust. 12 ww. ustawy, w razie wystąpienia zdarzeń, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, przed otrzymaniem decyzji o pozwoleniu na użytkowanie budynku lub lokalu, z którymi były związane odliczenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć dochód o kwotę odliczoną od dochodu w części przypadającej na budynek lub lokale.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w dniu 14 grudnia 2000 r. firma Wnioskodawcy, otrzymała decyzję o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie wybudowanego budynku mieszkalnego.

Zatem, dziesięcioletni okres - o którym mowa w treści art. 7 ust. 14 ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw - należy liczyć od końca 2000 r.

Reasumując, Wnioskodawca po dniu 31 grudnia 2010 r. może sprzedać mieszkania będące przedmiotem wynajmu bez konieczności doliczania do dochodu uprzednio odliczonych kwot, o których mowa w art. 26 ust. 10-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2000 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Rozstrzygnięcie przedstawionego we wniosku pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych ze sprzedaży mieszkań, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 22 grudnia 2010 r. nr ILPB1/415-1074/10-3/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.