ILPB1/415-1061/09/13-S/IM - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 października 2012 r. sygn. akt I SA/Po 746/12 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 maja 2012 r. sygn. akt II FSK 2319/10 stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskująca jest akcjonariuszem spółki komandytowo-akcyjnej (dalej "SKA") powstałej z przekształcenia w trybie art. 551 Kodeksu spółek handlowych, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej "SPZOO") (łącznie dalej jako "Spółka").

Od roku 2007 Spółka pełni między innymi funkcję podmiotu finansującego dla grupy podmiotów, w których Wnioskująca jest większościowym akcjonariuszem (dalej "Grupa"). Realizacja tejże funkcji obejmuje dostarczanie finansowania podmiotom z Grupy w formie oprocentowanych pożyczek. Na chwilę obecną Spółka posiada należności z tytułu 8 umów pożyczek. Dwie z nich zawarte zostały przez SPZOO w roku 2007, kolejnych pięciu SPZOO udzieliła w roku 2008. W roku 2009, do chwili obecnej Spółka zawarła dwie umowy pożyczki.

W dniu 12 sierpnia 2009 r. uchwała Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki zmieniła brzmienie § 7 statutu Spółki specyfikującego przedmiot jej działalności. Powodem zmiany było dążenie do uzupełnienia braku formalnego jakim było nieujęcie w oryginalnym brzmieniu statutu faktycznie prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej w zakresie pozostałego pośrednictwa finansowego (PKD 64.19) i pozostałych form udzielania kredytów (PKD 64.92). Zmiana ta została ujawniona w KRS wpisem z dnia 11 września 2009 r.

W marcu i lipcu 2009 r. Spółka otrzymała spłatę kapitału i odsetek od pożyczki udzielonej w roku 2007. Przed końcem roku spodziewane są kolejne spłaty, również obejmujące kwoty główne i odsetki.

Wnioskującej wydano interpretację indywidualną w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu przychodów z odsetek od pożyczek udzielanych przez Spółkę. Uzyskana odpowiedź udzielona została jednak, zdaniem Wnioskującej, w oparciu o nie dość precyzyjnie i wyczerpująco przedstawiony stan faktyczny. W niniejszym wniosku stanowisko Wnioskującej przedstawione zostało na tle pełnego opisu okoliczności składających się na stan faktyczny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychody z tytułu odsetek od pożyczek udzielanych przez Spółkę w związku z faktycznym pełnieniem funkcji podmiotu finansującego w ramach Grupy, stanowi dla Wnioskującej przychód z działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychody odsetkowe otrzymywane przez Spółkę od udzielanych pożyczek otrzymywane są w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, jako takie stanowią dla Wnioskującej przychody ze źródła działalność gospodarcza. Bez znaczenia jest przy tym w ocenie Wnioskującej fakt, że zakres działalności Spółki, ujawniony we wpisie do KRS, formalnie rozszerzony został dopiero w trakcie roku 2009.

Innymi słowy, zdaniem Wnioskującej, całość przychodów odsetkowych uzyskanych od początku roku 2009 powiększać będzie wartość przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki osobowej.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej "ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych"). Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

Zgodnie z art. 552 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (dalej "k.s.h.") spółka przekształcana staje się spółką przekształconą z chwilą wpisu spółki przekształconej do rejestru. Zaś art. 553 k.s.h. stanowi, że spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej. Nie może być więc wątpliwości, że działalność finansowa, rozpoczęta w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, jest prowadzona przez Spółkę w sposób ciągły i zorganizowany o czym świadczy ilość zawartych umów i udzielonych pożyczek, a co za tym idzie spełnia przesłanki z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tej sytuacji rozważyć należy, czy osiągane przez Spółkę przychody mogą być zakwalifikowane do innego niż działalność gospodarcza źródła przychodów.

Przepisy art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią, iż za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się między innymi przychody z odsetek od pożyczek. Zgodnie jednak z dyspozycją przepisu art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zryczałtowany podatek dochodowy wg stawki 19% pobiera się od uzyskanych dochodów z odsetek od pożyczek z wyjątkiem, gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej.

Jak to zostało wykazane powyżej, działalność z zakresie udzielania pożyczek podmiotom z Grupy, prowadzona przez jest przez Spółkę w sposób zorganizowany i ciągły, a co za tym idzie stanowi działalność gospodarczą Spółki, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma przy tym znaczenia, zdaniem Wnioskującej, czy w momencie otrzymywania przychodów z tego tytułu statut Spółki, a co za tym idzie wpis do KRS, ujawniały prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek, czy też nie.

Zdaniem Wnioskodawczyni nie można bowiem zgodzić się z taką interpretacją art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z której wynika, że regulacje w nim zawarte mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej Spółki ujawnionym w KRS, a faktyczny zakres operacji gospodarczych podejmowanych przez Spółkę pozostaje bez znaczenia.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego ugruntował się już pogląd, zgodnie z którym art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 17, poz. 209 z późn. zm.) wprowadza domniemanie prawne co do prawdziwości danych wpisanych do Rejestru, jednakże po pierwsze - domniemanie to może być wzruszone, po drugie - w sprawach podatkowych zakres obowiązku podatkowego regulują ustawy podatkowe, a z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika (art. 7 ust. 1), iż przedmiotem opodatkowania jest dochód, przy ustalaniu którego uwzględnia się przychody ze wszystkich źródeł i koszty poniesione przez podatników mające na celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem wyraźnie wyłączonych, wymienionych w art. 16 ustawy. O przedmiocie opodatkowania podatkiem dochodowym decydują zatem okoliczności faktyczne występujące w danym roku podatkowym i mające wpływ - w świetle ustawy - na wysokość dochodu, (wyrok NSA z dnia 11 października 2005 r. sygn. akt II FSK 543/05, podobnie wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 2006 r. sygn. akt FSK 1972/05).

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, uznaje się za przychody ze źródła działalność gospodarcza. Zdaniem Wnioskującej, z przedstawionej powyżej analizy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ponieważ otrzymywane odsetki stanowią wynagrodzenie z tytułu pożyczek udzielanych przez Spółkę w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, stanowić będą dla Wnioskującej przychody o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W dniu 29 grudnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB1/415-1061/09-3/IM stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 19 stycznia 2010 r.

W dniu 19 marca 2010 r. wpłynęła do tut. organu skarga (adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu) na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie przedmiotowej interpretacji.

Wyrokiem z dnia 15 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Po 299/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę.

W dniu 2 września 2010 r. Wnioskodawczyni wniosła skargę kasacyjną od powołanego wyżej wyroku.

Wyrokiem z dnia 31 maja 2012 r. sygn. akt II FSK 2319/10 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu.

Wyrok wpłynął do tutejszego organu w dniu 27 sierpnia 2012 r.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie zaskarżona do Sądu I instancji interpretacja indywidualna wydana została na wniosek, w którego żadnej części nie podano, iż działalność w zakresie finansowania innych podmiotów przez udzielanie im pożyczek prowadzona była w latach 2007-2009 przez spółkę komandytowo-akcyjną, lub przez spółkę z ograniczona odpowiedzialnością, z której przekształcenia ta pierwsza powstała, jako działalność uboczna, dodatkowa, na niewielką skalę, niestanowiąca głównego przedmiotu działalności gospodarczej. Fakt, iż spółka udzielała pożyczek innym podmiotom, których większościowym akcjonariuszem była podatniczka, nie przesądza o tym, że tego rodzaju działalność spółki nie stanowiła zasadniczego, głównego przedmiotu (zakresu) jej działalności NSA wyjaśnił, że dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych pojęcie "pozarolnicza działalność gospodarcza" zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f.

NSA wskazał, że z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f nie wynika, aby warunkiem uznania konkretnych czynności za dokonywane w ramach działalności gospodarczej mogło być ujawnienie faktu dokonywania tych czynności w odpowiednim rejestrze lub ewidencji. Niebędące zaś przepisami prawa podatkowego regulacje zawarte w art. 14 i art. 17 ust. 1 i 2 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym nie uprawniają organu podatkowego do poprzestania na opisie przedmiotu działalności podatnika ujawnionym w KRS i w związku z tym opisem zaniechania ustalenia rzeczywistego charakteru danej czynność podatnika w kontekście jej skutków prawnopodatkowych, w tym zaliczenia przychodu do określonego źródła. Podobnie dla oceny w świetle art. 14 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3, art. 5a pkt 6 i art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f., czy dana czynność została dokonana w ramach działalności gospodarczej, nie jest istotne, czy dany podmiot wykonuje tego rodzaju czynności na dużą, czy małą skalę lub z dużą czy małą częstotliwością, czy przychód osiągnięty z tytułu tej czynności stanowi dużą część jego przychodu ogółem, czy niewielką, czy krąg podmiotów, do których ta czynność jest skierowana, jest otwarty, czy zamknięty Dla oceny, czy dana czynność jest czynnością działalności gospodarczej prowadzonej przez dany podmiot istotne jest natomiast to, czy dany podmiot prowadzi działalność zarobkową w dziedzinach wymienionych w art. 5a pkt 6 lit. a - c w sposób zorganizowany i ciągły i czy daną czynność wykonał jako prowadzący taką właśnie działalność i w ramach takiej działalności, a jednocześnie żaden przepis u.p.d.o.f. nie nakazuje zaliczyć przychodu z tytułu tej czynności jako przychodu z któregoś ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9.

Uwzględniając powyższy wyrok NSA, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 4 października 2012 r. sygn. akt I SA/Po 746/12 wskazał, iż skarga okazała się zasadna.

Sąd zauważa, że organ podatkowy dokonując przedmiotowej interpretacji stwierdził, że skoro Spółka dopiero w dniu 11 września 2009 r. ujawniła w Krajowym Rejestrze Sądowym, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pozostałego pośrednictwa finansowego oraz pozostałych form udzielania kredytów, to dopiero od tego momentu zawierane przez Spółkę pożyczki będą uznawane za pożyczki zawarte w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast przychody z wcześniej zawartych pożyczek będą uznawane za przychody z kapitałów pieniężnych.

W ocenie składu orzekającego w przedmiotowej sprawie organ podatkowy nie zwrócił jednakże uwagi na istotną dla sprawy okoliczność, że przepisy u.p.d.o.f. definiując działalność gospodarczą konstruują swoją własną definicję, nie odwołują się do przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej czy też Ordynacji podatkowej. Jest to spowodowane faktem, że ustawodawca dąży do sformułowania takiej definicji, która lepiej służyłaby celom fiskalnym. Dla celów fiskalnych nie jest bowiem aż tak istotny - jak dla prawa gospodarczego (handlowego) - charakter i branża działalności, ale fakt stałego i profesjonalnego wykonywania określonego rodzaju powtarzalnych czynności (działalności) w sposób zarobkowy. Ustawodawca przyjął zatem uniwersalną definicję działalności gospodarczej. Dla uzyskiwanych przychodów z tego źródła nie jest konieczne, aby podatnik miał status przedsiębiorcy. Ustalając, czy dany przychód pochodzi z działalności gospodarczej, należy w pierwszym rzędzie podjąć próbę przypisania go do jednego z wymienionych w ustawie źródeł. Jeżeli okaże, że przychód powstał w wyniku działalności zarobkowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, która prowadzona jest we własnym imieniu, wówczas przychód będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej. W pewnym zakresie przesądza o tym zamiar podatnika. Jeśli podmiot osiągać będzie w sposób stały i zorganizowany przychody, które można będzie zaklasyfikować do innego źródła przychodów, niż gdyby były osiągane w sposób incydentalny, to wówczas ta stałość i zorganizowanie mogą mieć rozstrzygające znaczenie dla uznania, iż dany przychód pochodzi z działalności gospodarczej.

Ponadto zdaniem sądu, Minister Finansów udzielając Skarżącej indywidualnej interpretacji był zobowiązany na podstawie przepisów art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, w przypadku negatywnej oceny stanowiska Wnioskodawcy, wskazać prawidłowe stanowisko wraz z uzasadnieniem. Skarżąca we wniosku o interpretację przywołała orzeczenia sądów administracyjnych Organ w zaskarżonej interpretacji w ogóle co do powołanych przez nią orzeczeń się nie odniósł, nie wyjaśnił dlaczego w jego ocenie nie znajdują one w sprawie zastosowania. Zatem uznać należy, że w sprawie doszło do naruszenia zasady pogłębiania zaufania do organów podatkowych.

Sąd I instancji zauważa, ze pomimo tego, iż orzeczenia sądowe wiążą wyłącznie organ podatkowy w konkretnej sprawie, w której zostały wydane, to jednak powołanie ich w innej sprawie powoduje, ze argumentacja Sądu na temat wykładni konkretnego przepisu staje się argumentacją podatnika we właśnie rozpatrywanej sprawie. Pominięcie powołanych przez Skarżącą orzeczeń, nawet jeśli samo w sobie nie stanowi przesłanki uchylenia interpretacji, niewątpliwie podważa zaufanie podatnika do organów podatkowych, naruszając art. 121 § 1, a w konsekwencji art. 120 Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 maja 2012 r. sygn. akt II FSK 2319/10 oraz w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 października 2012 r. sygn. akt I SA/Po 746/12 - stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową - wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej, użyte w cytowanym wyżej przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymaga, aby był to jeden z wymienionych w lit. a-c) rodzajów działalności oraz opiera się na następujących przesłankach:

* zarobkowym celu działalności,

* wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

* prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Literalna wykładnia przepisu w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że jest to działalność zarobkowa, czyli służąca osiąganiu zysków, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, co oznacza, że jest to działalność przygotowana i uporządkowana oraz ma charakter powtarzalny.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, iż działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania działań podjętych przez Wnioskodawczynię do działalności gospodarczej należało ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z udzielaniem pożyczek.

Z zawartych we wniosku informacji wynika, iż podmiot gospodarczy - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i będąca jej następcą prawnym spółka komandytowo-akcyjna - którego udziałowcem/akcjonariuszem jest Wnioskodawczyni, zawarła w latach 2007-2009 umowy pożyczki. Z tytułu zawartych umów pożyczek otrzymuje odsetki.

Z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., jak i z innych przepisów u.p.d.o.f., nie wynika, aby warunkiem uznania konkretnych czynności za dokonywane w ramach działalności gospodarczej mogło być ujawnienie faktu dokonywania tych czynności w odpowiednim rejestrze lub ewidencji.

Zatem, jeżeli przychód powstał w wyniku działalności zarobkowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, która prowadzona jest we własnym imieniu, wówczas przychód ten będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie. Natomiast art. 14c § 2 ww. ustawy stanowi, iż w razie negatywnej oceny stanowiska Skarżącego interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym.

W wydanej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego organ podatkowy dokonując oceny stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie objętym treścią wniosku, zawarł zgodnie z art. 14c § 1 oraz art. 14c § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa zarówno pełną ocenę przedstawionego stanowiska jak i wskazał uzasadnienie prawne, odnosząc się przy tym w pełni do treści złożonego wniosku. Uzasadnienie prawne rozumieć należy przy tym, jako oparty na przepisach prawa wywód, zawierający wyjaśnienie takiej a nie innej oceny stanowiska Strony wraz z przytoczeniem odpowiednich przepisów prawa. W związku z tym tutejszy organ wskazuje, że powołane przez Zainteresowaną orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego potwierdzają Jej stanowisko oraz stanowisko tutejszego organu, iż: (...) o przedmiocie opodatkowania podatkiem dochodowym decydują zatem okoliczności faktyczne występujące w danym roku podatkowym i mające wpływ - w świetle ustawy - na wysokość dochodu.

Reasumując, mając na uwadze przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy uznać, iż przychody z tytułu odsetek od pożyczek udzielanych przez Spółkę, w związku z faktycznym pełnieniem funkcji podmiotu finansującego w ramach Grupy stanowią dla Wnioskodawczyni przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania uchylonej interpretacji, tj. na dzień 29 grudnia 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.