ILPB1/415-106/07-3/AG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 21 grudnia 2007 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-106/07-3/AG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana Z. K., przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2007 r. (data wpływu 27 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania przyznanych pracownikom diet do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej uznania wykonywania zadań służbowych za podróż służbową, a także podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania przyznanych pracownikom diet do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi firmę transportową, świadczącą usługi na terenie kraju oraz poza jego granicami. Zatrudnieni na umowę o pracę kierowcy, wykonując swoją pracę wyjeżdżają poza siedzibę firmy do innych miejscowości w kraju oraz do innych krajów.

W umowie o pracę, kierowcy mają zapisane jako miejsce pracy siedzibę pracodawcy, wobec czego każdy wyjazd poza tę siedzibę Wnioskodawca traktuje - zgodnie z art. 77 5 § 1 Kodeksu Pracy - jako podróż służbową.

Pracownicy (kierowcy) otrzymują od pracodawcy druk delegacji - polecenia wyjazdu służbowego, zaś po zakończeniu podróży dokonują rozliczenia jej kosztów według przepisów i stawek przewidzianych w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. Podobnie jest w przypadku podróży krajowych. Stawki te nie przekraczają maksymalnych stawek przewidzianych w przepisach, wobec czego zostają w całości uznawane za koszt uzyskania przychodów.

Wnioskodawca wskazał, że z racji prowadzenia w przeważającej części usług transportowych poza teren kraju, należności z tytułu podróży służbowych stanowią dla firmy poważne koszty. Pracownicy jednak domagają się tych wypłat, powołując się na przepisy Kodeksu Pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca może zaliczyć wydatki ustalone według przepisów: Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju oraz Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacone pracownikom należności z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju oraz poza jego granicami, należy uznać w całości jako koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu nie uważa się wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nim współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Diety i inne należności za czas podróży służbowej wypłacone pracownikom do wysokości określonej w odrębnych przepisach, nie zostały wymienione w art. 23 ustawy.

Wobec powyższego należy uznać, że o ile odrębne przepisy wydane przez właściwego ministra określają obowiązek wypłacania diet i innych należności za czas podróży służbowej, to wypłacone ww. należności stanowią koszt uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek w zakresie uznania wykonywania zadań służbowych za podróż służbową został rozstrzygnięty pismem z dnia 21 grudnia 2007 r. nr ILPB1/415-106/07-2/AG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl