ILPB1/415-1028/10-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2010 r. (data wpływu 13 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia remanentu likwidacyjnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia remanentu likwidacyjnego oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Składniki majątkowe wchodzące w skład prowadzonego przez Zainteresowanego przedsiębiorstwa objęte są małżeńską wspólnością majątkową Wnioskodawcy i Jego małżonki. Zainteresowany prowadzi amortyzację wchodzących w skład przedsiębiorstwa środków trwałych, które ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca wraz z małżonką planują dokonanie zmiany, na skutek której Zainteresowany zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej, a w Jego miejsce wstąpi małżonka. Przedmiot działalności przedsiębiorstwa nie ulegnie zmianie, podobnie jak składniki materialne w oparciu o które przedsiębiorstwo jest prowadzone. Zmieni się natomiast osoba przedsiębiorcy. W tym celu małżonka rozpocznie prowadzenie działalności gospodarczej i wystąpi o wykreślenie Zainteresowanego z EDG. Składniki materialne i niematerialne przedsiębiorstwa, które stanowią wspólną własność małżonków, zostaną bezpośrednio przejęte do przedsiębiorstwa małżonki Wnioskodawcy. Zainteresowany upoważni także małżonkę do używania stosowanej przez siebie nazwy fantazyjnej, z wyłączeniem Jego imienia i nazwiska.

W dniu wpisu małżonki Wnioskodawcy do EDG wystąpią zatem następujące zdarzenia:

* małżonka Wnioskodawcy wystąpi do właściwego naczelnika urzędu skarbowego o jej zarejestrowanie jako czynnego podatnika VAT,

* Wnioskodawca upoważni małżonkę do używania w prowadzonej przez nią działalności stosowanej dotychczas przez Niego nazwy fantazyjnej, a jednocześnie sam zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej i wystąpi z wnioskiem o wykreślenie Go z EDG,

* małżonka przejmie do swojego przedsiębiorstwa składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład dotychczasowego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, a objęte majątkową wspólnością małżeńską,

* małżonka będzie kontynuowała rozpoczętą przez Wnioskodawcę amortyzację wchodzących w skład przedsiębiorstwa środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Na skutek bezpośredniego przejęcia składników przedsiębiorstwa z działalności Wnioskodawcy do działalności Jego małżonki nie powstanie zatem jakakolwiek przerwa w wykorzystaniu tychże przedmiotów na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej. W szczególności żaden składnik przedsiębiorstwa nie będzie, choćby czasowo, używany w celach innych aniżeli związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pierwsze z ww. pytań, dotyczące obowiązku sporządzenia remanentu likwidacyjnego, natomiast w zakresie odpowiedzi na pytanie drugie, dotyczące dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w dniu 23 listopada 2010 r. wydano odrębne rozstrzygnięcie o numerze ILPB1/415-1028/10-3/AP.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest On zobowiązany do sporządzenia na dzień zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej remanentu likwidacyjnego na podstawie art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wprawdzie wyłączenie w sytuacji Wnioskodawcy i Jego małżonki nie wynika wprost z powołanego przepisu, natomiast odpowiada w pełni jego celowi. Za cel art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy bowiem uznać wyłączenie obowiązku sporządzania remanentu likwidacyjnego w przypadku, gdy następuje "przejście" przedsiębiorstwa na inna osobę w ten sposób, że Jego działalność nie zostaje unicestwiona i jest kontynuowana przez następcę prawnego. Z uwagi na fakt, iż wchodzące w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy składniki majątkowe objęte są małżeńską wspólnością majątkową, nie jest możliwe ich zbycie czy też darowanie przez jednego małżonka na rzecz drugiego. Jedynym sposobem zmiany osoby przedsiębiorcy w tym przypadku jest zatem zaprzestanie prowadzenia działalności przez jednego z nich i jednoczesne rozpoczęcie prowadzenia tejże działalności przez drugiego z nich w oparciu o te same składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Sytuacja ta, choć wprost nie wskazana w art. 24 ust. 3 ww. ustawy, odpowiada w pełni jego celowi. Wchodzące w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy składniki nadal wykorzystywane będą w celu prowadzenia działalności gospodarczej przez Jego małżonkę, a po stronie Wnioskodawcy nie powstanie żadne przysporzenie majątkowe, mogące stanowić podstawę do opodatkowania podatkiem dochodowym. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma On obowiązku sporządzania remanentu likwidacyjnego i uiszczenia na tej podstawie zryczałtowanego podatku dochodowego od pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, niebędących środkami trwałymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, niebędących środkami trwałymi - takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił - w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. Za datę likwidacji działalności gospodarczej uważa się datę określoną w zawiadomieniu, o którym mowa w zdaniu poprzednim. Nie ustala się dochodu na dzień likwidacji, jeżeli:

Powyższe przypadki stanowią katalog zamknięty co oznacza, że ustawodawca nie dopuszcza innych sytuacji, których wystąpienie uzasadniałoby zwolnienie podatnika z obowiązku zapłaty podatku od dochodu z remanentu likwidacyjnego. Dlatego też np. w sytuacji likwidacji działalności gospodarczej przez jednego z małżonków i przekazania towarów współmałżonkowi na potrzeby prowadzonej przez niego działalności nie stanowi przesłanki zwalniającej z obowiązku ustalenia dochodu z remanentu likwidacyjnego.

Zatem w związku z zaprzestaniem prowadzenia działalności gospodarczej, podatnik zobowiązany jest na dzień likwidacji działalności gospodarczej, sporządzić remanent likwidacyjny i ustalić dochód w trybie art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za datę likwidacji działalności gospodarczej uważa się datę określoną w zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej.

Jeżeli przekazanie przedsiębiorstwa (wraz ze wszystkimi składnikami majątkowymi) zostanie dokonane przed datą podaną w zawiadomieniu, o którym mowa w art. 24 ust. 3 ww. ustawy, na moment likwidacji przedsiębiorstwa remanent likwidacyjny wyniesie "zero" i nie powstanie obowiązek zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od dochodu na dzień likwidacji (z remanentu likwidacyjnego).

W przeciwnym wypadku, zgodnie z art. 44 ust. 4 powołanej ustawy, podatek od dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 3, ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% tego dochodu. Podatek jest płatny w terminie płatności zaliczki za ostatni miesiąc prowadzenia działalności, a w przypadku podatników, którzy wybrali kwartalny sposób wpłacania zaliczek - w terminie płatności zaliczki za ostatni kwartał prowadzenia działalności. W tym przypadku podatnik jest obowiązany w terminie płatności tego podatku złożyć w urzędzie skarbowym spis pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, w tym także dzieł sztuki, eksponatów muzealnych i aparatury audiowizualnej, niebędących środkami trwałymi, wycenionych według cen zakupu, jeżeli wydatki na ich nabycie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że Wnioskodawca jest zobowiązany do sporządzenia na dzień zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej remanentu likwidacyjnego i zapłaty zryczałtowanego (10%) podatku dochodowego od pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, niebędących środkami trwałymi, jeżeli zostaną one bezpośrednio przejęte do przedsiębiorstw małżonki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.