ILPB1/415-1019/10-6/AGr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2010 r. (data wpływu 8 września 2010 r.), uzupełnionym w dniach 25, 26 i 30 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 8 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 1, § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 17 listopada 2010 r. nr ILPB4/423-183/10-2/DS oraz nr ILPB1/415-1019/10-2/AGr wezwano do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 22 listopada 2010 r., natomiast w dniu 25 listopada 2010 r. wniosek uzupełniono. Ponadto wniosek uzupełniono w dniach 26 i 30 listopada 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie usług budowlanych oraz sprzedaży detalicznej towarów i materiałów. Zainteresowany rozlicza się na podstawie ksiąg rachunkowych. Wnioskodawca rozpisał konkurs motywacyjny dla swoich pracowników. Narodami były dwie dwuosobowe wycieczki o wartości 4.538,00 jedna, druga o wartości 4.619,00. Zgodnie z regulaminem konkursu pracownikom przysługiwała wycieczka wraz z osoba towarzyszącą. Na jedną wycieczkę pojechał pracownik firmy wraz z osobą towarzyszącą - osoba towarzysząca to pracownik zatrudniony w firmie. Na drugą wycieczkę pojechał pracownik wraz z osoba towarzyszącą - osoba towarzysząca to żona pracownika. Żona pracownika nie jest zatrudniona w firmie. Nagrody przyznawane były za wykonanie w imieniu spółki najwyższej jakości usług obsługi klientów (zarówno w kwestii pozyskania nowych klientów i obsługi aktualnych klientów przez pracowników administracyjno-biurowych, jak i bezusterkowego wykonania usług przez pracowników produkcyjnych w ocenianym okresie). Docelowo konkurs miał zadanie motywacyjne pracowników, a w efekcie - poprzez najwyższą jakość obsługi klientów - zwiększenie wysokości sprzedaży.

W przypadku pracownika, zdaniem Wnioskodawcy koszt całej wycieczki wraz z osobą towarzyszącą będzie stanowił u niego przychód, zgodnie z art. 12 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wycieczki zostały przyznane trzem osobom z firmy. Jedna osoba, której przyznano wycieczkę to żona pracownika firmy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki za ww. nagrody będą stanowiły przychód pracownika zgodnie z art. 12 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki za ww. nagrodę dla osoby, która nie jest zatrudniona w firmie (żona pracownika) będą stanowiły przychód pracownika firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca rozpisał konkurs motywacyjny dla swoich pracowników, w którym narodami były dwie dwuosobowe wycieczki. Zgodnie z regulaminem konkursu pracownikom przysługiwała wycieczka wraz z osoba towarzyszącą. Na jedną wycieczkę pojechał pracownik firmy wraz z osoba towarzyszącą - pracownikiem firmy. Na drugą wycieczkę pojechał pracownik wraz z osoba towarzyszącą - żoną pracownika. Żona pracownika nie jest zatrudniona w firmie.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż wartość przedmiotowej nagrody otrzymanej przez pracownika będącego laureatem konkursu zorganizowanym przez Wnioskodawcę (pracodawcę) należy zakwalifikować jako przychód ze stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Również wartość nagrody (wycieczki), z której skorzysta żona pracownika, jako osoba towarzysząca, będzie stanowiła przychód ze stosunku pracy dla pracownika. Należy zwrócić uwagę, że gdyby nie łączący pracownika z Wnioskodawcą stosunek pracy, żona pracownika nie otrzymałaby przedmiotowej nagrody. W konsekwencji, Wnioskodawca jako płatnik powinien pobrać i odprowadzić od nich zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, stosownie do art. 31 ww. ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Zainteresowanego uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych rozstrzygnięto w dniu 7 grudnia 2010 r. interpretacją indywidualną nr ILPB4/423-183/10-6/DS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.