ILPB1/415-1017/09-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2009 r. (data wpływu 21 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 21 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (dalej: Wnioskodawca) jest pracodawcą w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. w związku z dokonywaniem wypłat wynagrodzeń dla swych pracowników, pełni funkcję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określonym w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.).

Wnioskodawca tworzy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS, lub Fundusz) zgodnie z ustawą z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, dalej: ustawa o ZFŚS). Szczegółowe zasady przeznaczania środków Funduszu na działalność socjalną, oraz zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń Funduszu zostały określone w Regulaminie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Środki Funduszu mogą być przeznaczone zgodnie z Regulaminem na finansowanie:

Przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o ZFŚS od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Podstawę do obliczenia ulgowych usług i świadczeń stanowi wysokość przeciętnego miesięcznego dochodu na członka rodziny osoby uprawnionej, osiągniętego w roku poprzednim wykazana w oświadczeniu wnioskodawcy. Wysokość dopłaty z Funduszu określa tabela ulgowej odpłatności, którą corocznie pracodawca uzgadnia z organizacjami związkowymi. Wydatkowanie środków Funduszu na inne przewidziane w Regulaminie cele mieszczące się w ramach działalności socjalnej, o których mowa w art. 2 ustawy o ZFŚS odbywa się zgodnie z ustalonymi w Regulaminie zasadami i w uzgodnieniu z organizacjami związkowymi. Świadczenia z Funduszu nie mają charakteru roszczeniowego. Ze względu na różny charakter świadczeń przewidzianych w regulaminie, część z nich jest wypłacana w formie pieniężnej, cześć natomiast to świadczenia rzeczowe.

Wnioskodawca, jako płatnik ustalając podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zastosował w stosunku do wypłacanych i/lub przekazywanych pracownikom świadczeń finansowanych z ZFŚS zwolnienia przedmiotowe wynikające z ustawy, z uwzględnieniem warunków wymagalnych dla zwolnienia. w stanie prawnym obowiązującym przed nowelizacją u.p.d.o.f. z dnia 17 lipca 2009 r. uwzględniał więc w zwolnieniu z opodatkowania, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 u.p.d.o.f. tylko wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika sfinansowanych w całości ze środków ZFŚS do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł, z zastrzeżeniem, że rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 125, poz. 1037) ustawa ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r. Płatnik ma wątpliwości, które ze świadczeń pieniężnych sfinansowanych w całości ze środków ZFŚS, wypłaconych od dnia 1 stycznia 2009 r. może wliczyć do limitu 380 zł objętego zwolnieniem z opodatkowania na podstawie znowelizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 u.p.d.o.f.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w limicie zwolnienia dla pracowników, o którym mowa w znowelizowanym przepisie art. 21 ust. 1 pkt 67 u.p.d.o.f. należy uwzględnić wartość świadczeń pieniężnych sfinansowanych w całości ze środków ZFŚS z tytułu:

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność socjalna w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS, to działalność polegająca na świadczeniu przez pracodawców usług na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielaniu pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe. Zasady wykorzystywania środków z ZFŚS, w tym ich podział na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej oraz warunki ich przyznawania określa pracodawca w regulaminie w uzgodnieniu z organizacjami związkowymi działającymi u pracodawcy. Zasady korzystania z ulgowych usług i świadczeń ustala pracodawca zgodnie z art. 8 ust. ustawy o ZFŚS, czyli w oparciu o tzw. kryteria socjalne. Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń przewidzianych w regulaminie na inne cele mieszczące się w ramach działalności socjalnej są uregulowane w Regulaminie i szczegółowo określone w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy dla Pracowników Spółki. Świadczenia z ZFŚS mogą mieć charakter zarówno pomocy finansowej (pieniężnej) jak i rzeczowej.

Ustawa o ZFŚS posługuje się pojęciem pomocy rzeczowej, ale jej nie definiuje. Definicję rzeczy określa art. 45 Kodeksu cywilnego, z którego wynika, iż rzeczami są tylko przedmioty materialne. Przykładowymi formami udzielanej pomocy rzeczowej z ZFŚS mogą być wydatki na zakup: lekarstw, artykułów żywnościowych, podręczników szkolnych dla dzieci, odzieży dla osób uprawnionych znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej.

Po stronie pracownika wartość otrzymanych przez niego w związku z finansowaniem przez pracodawcę działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do wysokości 380 zł w roku podatkowym jest zwolniona z podatku na mocy znowelizowanych zapisów art. 21 ust. 1 pkt 67 u.p.d.o.f. Świadczeniami tymi nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do wymiany na towary lub usługi.

W przypadku, gdy świadczenia wypłacane z ZFŚS u danego pracodawcy przekroczą kwotę ww. limitu, musi on od nadwyżki pobrać i odprowadzić podatek do urzędu skarbowego.

W związku z tym, w opinii Wnioskodawcy, w limicie zwolnienia 380 zł, zgodnie z brzmieniem znowelizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 należy uwzględnić wartość przekazanych pracownikowi w roku podatkowym świadczeń rzeczowych sfinansowanych w całości ze środków ZFŚS (jak np. wartość paczek dla pracowników i ich dzieci, biletów i karnetów na imprezy kulturalno-oświatowe i sportowo-rekreacyjne) oraz wypłacane pracownikowi w roku podatkowym świadczenia pieniężne sfinansowane w całości ze środków ZFŚS wymienione w pkt a-h pytania, tj:

Podstawę wymiaru świadczenia wypoczynkowego stanowi przeciętne wynagrodzenie miesięczne - pomniejszone o potrącone od ubezpieczonych składki na ubezpieczenia lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowiło kwotę wyższą. Wypłat świadczeń wypoczynkowych dokonuje się na podstawie pisemnego wniosku pracownika zawierającego oświadczenie o wysokości przeciętnego miesięcznego dochodu na członka rodziny w roku poprzednim,

W roku 2009 ze względu na fakt, że w ciągu roku zostały pobrane zaliczki w wysokości większej od należnej, pracodawca uwzględni zmianę przepisów, która weszła w życie z dniem 22 sierpnia 2009 r., z mocą obowiązującą od dnia 1 stycznia 2009 r. w informacji PIT za rok 2009 poprzez nieuwzględnienie w kwocie przychodu otrzymanego świadczenia zwolnionego z podatku do wysokości 380 zł w latach następnych wartość świadczeń zwolnionych z opodatkowania na mocy znowelizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 będzie uwzględniana narastająco od początku roku podatkowego i opodatkowana po przekroczeniu limitu. Wartość świadczeń pieniężnych podlega doliczeniu do przychodu opodatkowanego w dacie wypłaty (postawienia do dyspozycji), natomiast wartość świadczeń rzeczowych podlega doliczeniu do przychodu opodatkowanego pracownika w miesiącu otrzymania świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkie dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 wskazanej ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z wyżej wymienionych przepisów, jednoznacznie wynika, że do przychodów ze stosunku pracy zalicza się praktycznie wszystkie świadczenia otrzymane przez pracownika, w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą.

Nie przesądza to jednak o tym, że wszystkie z nich podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wskazać bowiem należy, że stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, znowelizowanego ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037), wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z powyższego, zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych oraz pieniężnych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub pieniężnego,

* jest w całości sfinansowane ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych,

* wysokość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca tworzy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, z którego wypłaca pracownikom świadczenia w formie pieniężnej z tytułu dopłat do wypoczynku młodzieży po ukończeniu 18 lat, oraz dzieci i młodzieży do ukończenia 18 lat organizowanego indywidualnie, bez spełnienia warunku organizowania wypoczynku przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie i bez ustalania w jakiej formie wypoczynek jest organizowany, świadczenia wypoczynkowego wypłacanego pracownikom raz w roku zgodnie z zasadami przyznawania i wypłaty świadczeń wypoczynkowych z ZFŚS, dopłat do turystyki (wycieczki, rajdy), dopłat do wypoczynku organizowanego w formie wczasów, sanatoriów, wycieczek i innych form wypoczynku, pomocy finansowej przyznawanej pracownikom (zapomogi nielosowe), ekwiwalentów pieniężnych przeznaczonych na pokrycie wydatków szkolnych, ekwiwalentów pieniężnych z tytułu zwrotu kosztów przejazdu urlopowego, sfinansowania opłaty za wczasy profilaktyczno-lecznicze.

Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę informacje oraz powołane uregulowania prawne stwierdzić należy, że wypłacane na rzecz pracowników świadczenia materialne w formie pieniężnej z powyższych tytułów korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., do wysokości limitu określonego w tym przepisie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.