ILPB1/415-1013/08-7/AG - Czy podatnik prawidłowo postępuje, rozliczając poszczególne media proporcjonalnie do powierzchni zajmowanej przez działalność na podstawie otrzymanych faktur VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2008 r. (data wpływu 8 grudnia 2008 r.), uzupełnionym w dniach 28 stycznia 2009 r. oraz 24 i 25 lutego 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia wydatków na media - jest prawidłowe.

W dniu 8 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia wydatków na media.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 19 stycznia 2009 r. znak ILPB1/415-1013/08-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 22 stycznia 2009 r., a w dniach 28 stycznia 2009 r. oraz 24 i 25 lutego 2009 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni z dniem 1 kwietnia 2007 r. rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej pod nazwą "XXX", w skład której wchodzą dwa obiekty znajdujące się na jednej posesji: A i B. Działalność polega na krótkotrwałym zakwaterowaniu osób, prowadzeniu wyżywienia oraz dostarczaniu gotowych dań dla odbiorców zewnętrznych. Z Urzędem Skarbowym Wnioskodawczyni rozlicza się na zasadach ogólnych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W 1997 r. Wnioskodawczyni otrzymała od rodziców nieruchomość rolną wraz z zabudowaniami na zasadzie darowizny. Zabudowania obejmowały budynek mieszkalny, stajnię, stodołę oraz szopę. Wartość całej darowizny to kwota 22.000 zł, w tym wartość budynku mieszkalnego na kwotę 15.000 zł. Powyższą nieruchomość ojciec Wnioskodawczyni nabył 13 listopada 1990 r.

W latach 1995-2005 trwała przebudowa i rozbudowa przejętych zabudowań. Dawny budynek mieszkalny został przebudowany na pokoje gościnne oraz mieszkalne dla właścicieli. Cała powierzchnia użytkowa to 305,7 m², z tego pokoje gościnne 272 m², mieszkanie prywatne 33,7 m². Stajnie zaadaptowano na budynek mieszkalny dla rodziców, budynek nie jest użytkowany w działalności gospodarczej. Natomiast dawna stodoła w latach 2004-2005 została całkowicie przebudowana na budynek z pokojami gościnnymi o powierzchni użytkowej 463,6 m².

XXX to kompleks wszystkich budynków, które są podłączone do jednego licznika prądu, gazu, wody. Wszystkie media są doprowadzone do budynku A, tam są zamontowane poszczególne liczniki i następnie media są rozprowadzone do pozostałych budynków w zależności od potrzeb.

Dodatkowo budynek B posiada własną kotłownię CO.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie rozliczenia wydatków na media.

Czy Wnioskodawczyni prawidłowo postępuje rozliczając poszczególne media proporcjonalnie do powierzchni zajmowanej przez działalność na podstawie otrzymanych faktur VAT (art. 22 pkt 1)...

Zdaniem Wnioskodawczyni, przepisy prawa podatkowego nie zabraniają rozliczania nakładów na działalność gospodarczą proporcjonalnie do powierzchni przeznaczonej na tę działalność, zwłaszcza gdy występują problemy techniczne z założeniem podliczników na poszczególne obiekty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

A zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w racjonalnym związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w ramach wynajmu lokalu, decyduje podatnik, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W omawianym przypadku Wnioskodawczyni ponosi wydatki związane z użytkowaniem mediów w budynkach stanowiących kompleks - dworek, gdzie liczniki zostały zamontowane w jednym z budynków natomiast media są rozliczane na poszczególne budynki. Wnioskodawczyni rozlicza poszczególne media z podziałem na budynki proporcjonalnie do powierzchni przeznaczonej na tę działalność.

Ustawa o podatku dochodowym nie zawiera uregulowań dotyczących omawianego przypadku. Jej uregulowania dotyczą jedynie możliwości zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek od kredytów oraz uznania inwestycji za środek trwały) wniosek rozstrzygnięto w dniu 27 lutego 2009 r. interpretacjami indywidualnymi Nr ILPB1/415-1013/08-5/AG oraz ILPB1/415-1013/08-6/AG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.