ILPB1/415-1006/09-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2009 r. (data wpływu 21 września 2009 r.), uzupełnionym w dniu 19 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 6 października 2009 r. znak ILPB1/415-1006/09-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 października 2009 r., a w dniu 19 października 2009 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2009 r. jako korzystający zawarł umowę leasingu, której przedmiotem jest samochód osobowy o wartości powyżej 20.000 euro, wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Finansującym jest Firma leasingowa.

Powyższa umowa, jak podał Wnioskodawca, spełnia warunki określone w art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zgodnie z którym przedmiot umowy został zaliczony do majątku finansującego i przez niego jest amortyzowany.

Elementami składowymi powyższej umowy są:

* cena netto pojazdu,

* ubezpieczenie pojazdu (finansowane),

* ubezpieczenie GAP.

Na wartość całkowitej ceny pojazdu składa się: cena netto pojazdu oraz wartość powyższych ubezpieczeń. Umowa ubezpieczenia przedmiotu leasingu została zawarta pomiędzy finansującym, a Firmą ubezpieczeniową. Koszty z tytułu ubezpieczenia samochodu zostały uwzględnione w miesięcznych opłatach leasingowych w czasie obowiązywania umowy. Ogólne warunki umowy finansowania operacyjnego przewidują, iż leasingodawca poza postawieniem pojazdu do dyspozycji na rzecz leasingobiorcy ponosi świadczenia dodatkowe w postaci m.in. ubezpieczenia pojazdu.

W związku z powyższym, zgodnie z art. 23b ww. ustawy, opłaty leasingowe dotyczące powyższej umowy w całości zaliczone zostały do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, bez wyodrębnienia wartości ubezpieczenia powyżej 20.000 euro, która nie stanowiłaby kosztów uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 pkt 47 ww. ustawy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo zaliczając do kosztów uzyskania przychodów raty czynszu, w której zawarte są koszty ubezpieczenia samochodu, nie wyłączając z kosztów podatkowych równowartości 20.000 euro - art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa ubezpieczenia została zawarta przez leasingodawcę. Usługa przedmiotu leasingu świadczona jest wraz z ubezpieczeniem, co powoduje wystąpienie jednej usługi (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 grudnia 2008 r. sygn. akt i SA/Wr 881/08). w skład opłaty leasingowej z tytułu zawartej umowy zalicza się opłatę za udostępnienie pojazdu powiększoną o koszty zawartego ubezpieczenia.

Wnioskodawca uważa, iż kosztem uzyskania przychodów jest całkowita opłata leasingowa, zgodnie z art. 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), bez wyodrębniania wartości ubezpieczenia powyżej 20.000 euro.

Zainteresowany własne stanowisko w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty leasingowej uważa za zasadne w całości, ponieważ w skład opłaty ustalonej w umowie leasingu zalicza się nie tylko opłatę z tytułu oddania rzeczy do użytkowania, ale także inne koszty związane z usługą wynajmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej wartości rat leasingowych, w których wliczone są kwoty ubezpieczenia pojazdu oraz ubezpieczenia GAP, bez ograniczenia do kwoty 20.000 Euro stwierdzić należy, iż w przypadku gdy umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu.

Przy czym należy uwzględnić ograniczenie do kwoty 20.000 Euro wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 47 ww. ustawy, dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów korzystającego, wysokości składki na ubezpieczenie samochodu osobowego. w tym przypadku ograniczenie dotyczy wszystkich samochodów osobowych, a więc także będących przedmiotem leasingu. w świetle bowiem wyżej wskazanego przepisu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 Euro przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Biorąc powyższe pod uwagę, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, bez ograniczenia do kwoty 20.000 Euro, wydatków związanych z uiszczeniem rat leasingowych, w których wliczone są ubezpieczenia przedmiotu leasingu (samochodu osobowego) jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.