ILPB1-2/4511-1-50/16-4/NK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2016 r. (data wpływu 15 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczenia poniesionych wydatków - jest prawidłowe.

W dniu 15 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczenia poniesionych wydatków.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 2 sierpnia 2016 r. nr ILPB1-2/4511-1-50/16-2/NK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 2 sierpnia 2016 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 4 sierpnia 2016 r.), zaś w dniu 16 sierpnia 2016 r. (data nadania 12 sierpnia 2016 r.) do tut. Organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca żyje w konkubinacie. Posiada dom mieszkalny na własność. Jego konkubina także posiada dom mieszkalny na własność. Zainteresowany i Jego konkubina zamierzają sprzedać swoje domy przed upływem pięciu lat od zakupu i wybudować jedno wspólne mieszkanie, w którym będą wspólnie mieszkać. Projekt mieszkania i pozwolenie na budowę jest na Zainteresowanego i Jego konkubinę. Wnioskodawca chce skorzystać ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 i pieniądze ze sprzedaży mieszkań wydatkować zgodnie z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, aby skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy. Wnioskodawca i Jego konkubina zamierzają także z tych pieniędzy kupić dom mieszkalny poza terytorium Polski - (terytorium Unii Europejskiej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób muszą być udokumentowane wydatki na budowę wspólnego mieszkania aby skorzystały z zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131?

2. Czy każdy, czyli konkubent i konkubina, musi osobno udokumentować poniesione wydatki na wspólny dom (faktury i dowody zakupu na osobne imiona i nazwiska), czy mogą być one dokumentowane przez tylko jedną osobę, czy może faktury mają być dokumentowane na obydwa imiona i nazwiska na jednej fakturze?

3. Czy zakup mieszkania poza granicami terytorium Polski może być zaliczony do wydatków z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku od osób fizycznych i w jaki sposób udokumentować ten wydatek, skoro będzie on poniesiony przez konkubenta i konkubinę ze swoich pieniędzy, pochodzących ze sprzedaży mieszkań aby było można zastosować zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 131?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki powinny być dokumentowane przez każdego osobno.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie sposobu rozliczenia wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe. Natomiast w zakresie zwolnienia przedmiotowego (pytanie nr 3) w dniu 29 sierpnia 2016 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB1-2/4511-1-50/16-5/NK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Należy wyjaśnić, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada dom mieszkalny. Jego konkubina również posiada własny dom. Zainteresowany oraz Jego konkubina zamierzają sprzedać należące do nich domy przed upływem pięciu lat od ich zakupu i wybudować jedno wspólne mieszkanie, w którym planują razem zamieszkać. Wnioskodawca wskazał, że pragnie skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 i środki pochodzące ze sprzedaży mieszkań wydatkować na cele mieszkaniowe zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę fakt, że Wnioskodawca zamierza zbyć należący do niego dom mieszkalny przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że uzyskany z tego tytułu przychód będzie stanowił źródło przychodu podlegające opodatkowaniu.

Zatem należy tym miejscu poinformować, że zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy podatkowej, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Dodać również należy, że zgodnie z art. 22 ust. 6c tejże ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Stosownie do art. 22 ust. 6d ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Wnioskodawca w złożonym wniosku wyraził wolę skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego przepisem art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, w myśl art. 21 ust. 25 pkt 1 cytowanej ustawy, uważa się wydatki poniesione na:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

Należy nadmienić, że zawarte w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy wyliczenie wydatków mieszkaniowych ma charakter wyczerpujący, w związku z czym tylko realizacja w wymaganym terminie celów w nim wymienionych pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości lub praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wątpliwość Wnioskodawcy wzbudził sposób dokumentowania wydatków ponoszonych na budowę wspólnego mieszkania.

Należy zatem wskazać, że kwestia wydatkowania środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości powinna być dla celów podatkowych udokumentowana rzetelnymi i wiarygodnymi dowodami. Jednakże ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania poniesionego wydatku. Podkreślić bowiem należy, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, również wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Natomiast organ podatkowy weryfikujący możliwość skorzystania ze zwolnienia uprawniony jest żądać od podatników przedłożenia dokumentów, z których będzie wynikało kiedy i przez kogo wydatki zostały poniesione. Takimi dokumentami mogą być m.in. rachunki, faktury VAT, umowy, dokumenty potwierdzające spłatę kredytu, bądź też inne dokumenty, które ten fakt mogą w sposób wiarygodny potwierdzić.

W związku z powyższym wydatki na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winny być udokumentowane rzetelnymi i wiarygodnymi dowodami, z których w sposób nie budzący żadnych wątpliwości będzie wynikało kto, kiedy i jaki wydatek poniósł, tj. czy środki uzyskane ze sprzedaży faktycznie przeznaczone zostały na cele mieszkaniowe, czy też wydatki na cele mieszkaniowe poczynione zostały z innych źródeł. Podatnik musi zatem jednoznacznie udowodnić, że to środki pochodzące ze sprzedaży nieruchomości, a nie żadne inne, zostały na cel mieszkaniowy przeznaczone. Dodatkowo, do obliczenia wysokości zwolnienia przedmiotowego mogą być uwzględnione wyłącznie te wydatki, które poniesione zostały najwcześniej w dniu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Nadmienić należy, że regulacje dotyczące tego, co powinna zawierać faktura przedstawione zostały w art. 106e ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710). I tak zgodnie z treścią ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imię i nazwisko lub nazwy podatnika/sprzedawcy i nabywcy, ich adresy. Faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Należy zatem podzielić stanowisko Wnioskodawcy, mówiące o możliwości dokumentowania wydatków ponoszonych na własne cele mieszkaniowe przez każdego z nabywców z osobna, co ułatwi określenie kto i w jakiej wysokości poniósł dany wydatek.

Nadmienić jednak należy, że powołany powyżej przepis art. 106e ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie zawiera regulacji mówiącej, że dana faktura musi zawierać dane osobowe jedynie jednego nabywcy. Tutejszy Organ nie widzi zatem przeszkód, aby faktury oraz inne dokumenty potwierdzające wydatki na cele mieszkaniowe dokumentowane były na imię i nazwisko Wnioskodawcy oraz Jego konkubiny. W takim przypadku bowiem, uprawnienie do odliczenia przysługiwać będzie Wnioskodawcy proporcjonalnie do posiadanego udziału we współwłasności mieszkania.

Tut. Organ pragnie również zaznaczyć, że wymóg złożenia oświadczenia określającego kwoty, jakie nabywcy wnieśli na poczet zakupu mieszkania, nie jest unormowany ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oświadczenie takie odzwierciedla bowiem jedynie wewnętrzne regulacje pomiędzy nabywcami. Niemniej jednak złożenie oświadczenia regulującego kwestie rozliczenia kwot wnoszonych na zakup wspólnego mieszkania niewątpliwie ułatwi Wnioskodawcy i Jego konkubinie rozliczenie poniesionych wydatków.

Odnosząc zatem powołane powyżej przepisy prawa do opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku uznać należy, że oba sposoby dokumentowania ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków na własne cele mieszkaniowe, będące przedmiotem zapytania są dopuszczalne. Mając na uwadze fakt, że zarówno Zainteresowany, jak i Jego konkubina będą ponosić wydatki na wybudowanie wspólnego mieszkania, finansowane środkami pochodzącymi ze sprzedaży należących do nich nieruchomości, każde z nabywców może dokumentować ponoszone przez siebie wydatki z osobna, jednakże tut. Organ nie widzi również przeszkód, aby obok danych Zainteresowanego na dokumencie potwierdzającym wydatek znajdowały się również dane Jego konkubiny. W takim przypadku bowiem każdej osobie wymienionej na dokumencie potwierdzającym poniesienie wydatku na własne cele mieszkaniowe odliczenie przysługiwać będzie proporcjonalnie do nabytego udziału we współwłasności nieruchomości.

Końcowo podkreślić także należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Wnioskodawcę, zaznacza się, ze interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla konkubiny Wnioskodawcy.

Zatem konkubina Zainteresowanego, chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.