ILPB1-2/4511-1-146/16-3/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2016 r. (data wpływu: 26 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 września 2016 r. (data wpływu: 22 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości i kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości i kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Podatnik wraz ze współmałżonką nabył nieruchomość (mieszkanie w W przy ulicy B) w ramach wspólności majątkowej 1989 r. W dniu 16 maja 2012 r. zmarła żona podatnika. W drodze spadku prawo do mieszkania w wysokości 1/6 udziału nabyli Wnioskodawca oraz jego dzieci: Nieruchomość została sprzedana 30 maja 2016 r., czyli przed upływem 5 lat od śmierci współmałżonka podatnika.

Obecnie, od ponad 4 lat, podatnik przebywa Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym w M. z rozpoznaniem - otępienie o etiologii mieszanej. Jest po udarze krwotocznym. Wymaga całodobowej opieki. Jest niezdolny do samodzielnej egzystencji. Ze względu na to, że jego stan zdrowia uniemożliwia kierowanie swoimi sprawami, został uznany za osobę całkowicie ubezwłasnowolnioną. Jego opiekunem prawnym jest córka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy podatnik musi zapłacić podatek dochodowy po sprzedaży nieruchomości od zbycia 1/6 udziału odziedziczonego po śmierci żony?

2. Czy, jeżeli odpowiedź na pytanie pierwsze będzie na niekorzyść podatnika, za wydatki poniesione na cele mieszkaniowe można uznać koszt należności za pobyt w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym i w związku z tym podatnik będzie mógł skorzystać z ulgi podatkowej i tym samym nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy - w odniesieniu do pytania pierwszego - do zbycia tego udziału doszło przed upływem 5-letniego okresu, ale podatnik nabył prawo własności nieruchomości z datą jej nabycia do wspólności majątkowej w 1987 r., w związku z tym nie może jej nabyć powtórnie wraz ze śmiercią żony. Podatnik nie powinien płacić podatku dochodowego od zbycia części odziedziczonej po żonie. Wyroki Sądów Administracyjnych (np. I SA/Łd 569/15 - Wyrok WSA w Łodzi) wskazują na szczególną sytuację prawna małżonków objętych wspólnością ustawową. Polega ona na tym, że nabycie w czasie jej trwania nieruchomości, wiąże się z nabyciem przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Według Sądu nie stanowi "nabycia" w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustaw o PIT nabycie w drodze spadku po współmałżonku nieruchomości zakupionej do majątku wspólnego ramach ustawowej wspólności małżeńskiej. W takim przypadku nie można przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku.

Podobne stanowisko wyrażone zostało w szeregu wyroków sądów administracyjnych (por. wyrok NSA z 8 grudnia 2011 r. II FSK II01/I0; wyroki WSA w Warszawie: z 7 listopada 2013 r. III SA/Wa 1177/13, z 12 kwietnia 2013 r. III SA/Wa 2999/ 12 i z 20 czerwca 2013 r., III SA/Wa 3464/12: WSA w Kielcach z 22 sierpnia 2013 r. I SA/k.c. 396/13: WSA w Krakowie z 7 listopada 2012 r. I SA/Kr 1378/12: WSA w Gorzowie z 7 maja 2014 r. I SA/Go I36/I4 WSA w Gdańsku: z 9 września 2014 r. I SA/Gd 716/14 i I SA/Gd 447/14 oraz z 9 stycznia 2014 r. I SA/Gd 1422/13: wyroki WSA w Bydgoszczy: z dnia 24 marca 2015 r. I SA/Bd 55/15 oraz z 6 maja 2015 r. I SA/ Bd 228/ 15 - wszystkie dostępne na www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

W odniesieniu do drugiego pytania - według ustawy wydatkowanie przychodu musi być ukierunkowane na zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Pobyt w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym, w którym podatnik przebywa od ponad czterech lat i będzie przebywał nadal jest właśnie realizacją jego potrzeb mieszkaniowych. Zatem opłata za pobyt podatnika w tym zakładzie powinna być traktowana jako wydatek na cel mieszkaniowy i gwarantować zwolnienie z podatku dochodowego po zbyciu udziału nieruchomości.

Zakłady opiekuńczo-lecznicze w związku z realizacją swoich zadań statutowych świadczą usługi przeznaczone dla osób przewlekle chorych niewymagających leczenia szpitalnego, u których występują istotne deficyty w samoopiece i samopielęgnacji, wymagających całodobowej i profesjonalnej opieki pielęgniarskiej, lekarskiej, rehabilitacyjnej. Mieszkańcy takiej placówki mają zapewnione wszelkie udogodnienia socjalne mające na celu zapewnienie wszelkich wygód, tak aby czuli się jak we własnym domu. Zakłady tego typu zlokalizowane są w budynkach, gdzie dla ludzi starszych i niepełnosprawnych świadczone są usługi zakwaterowania i wyżywienia, wraz z opieką lekarską i pielęgniarską.

Pacjenci zakładów opiekuńczo-leczniczych są osobami wcześniej hospitalizowanymi u których zakończono proces diagnozowania i leczenia operacyjnego, lecz ich stan nie pozwala na oddanie pod opiekę rodziny, których stan pogorszył się i uniemożliwia samodzielną egzystencję. Pacjenci całodobowo, stacjonarnie przebywają (zamieszkują) w zakładzie, często aż do swojej śmierci. Czynności podejmowane w placówce mają za zadanie zapewnienie pacjentom realizację podstawowych czynności życiowych oraz zapewnienie bezpieczeństwa socjalnego.

Trzeba podkreślić, że zakład opiekuńczo-leczniczy to forma stacjonarnej opieki długoterminowej, która polega na udzielaniu całodobowych świadczeń zdrowotnych, odpowiednio urządzonych, stałych pomieszczeniach. Oznacza to, że taka instytucja świadczy typowe usługi zakwaterowania, czyli realizuje cel mieszkaniowy dla pacjentów przebywających na stałe w zakładzie wraz z opieką lekarką na czas nieokreślony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości i kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Interpretacja pojęcia "nabycie" została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu, przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w 1989 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabyli lokal mieszkalny. W 2012 r. małżonka zmarła, a w spadku po niej Wnioskodawca odziedziczył 1/6 udziału w prawie do mieszkania. W 2016 r. mieszkanie zostało sprzedane.

Przechodząc zatem do meritum sprawy należy ustalić datę nabycia przez Wnioskodawcę prawa własności do zbytego mieszkania.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Zatem jak z powyższego wynika zasadniczym ustrojem majątkowym w małżeństwie jest ustrój wspólności ustawowej.

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego z małżonków. Natomiast w myśl art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Ustrój wspólności majątkowej będący współwłasnością łączną trwa zatem tak długo, jak długo trwa małżeństwo. Z chwilą ustania wspólności np. w wyniku śmierci jednego ze współmałżonków dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej a udział każdego z małżonków w majątku wspólnym, według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka.

Powyższe wyjaśnienie oznacza, że z chwilą śmierci jednego z małżonków posiadane przez niego udziały w majątku wspólnym wchodzą w skład masy spadkowej po tym małżonku i podlegają dziedziczeniu. Wówczas spadkobiercy zmarłego małżonka - np. współmałżonek pozostający przy życiu - nie nabywają w spadku całego prawa do nieruchomości, a jedynie udział w nim wchodzący w skład masy spadkowej po zmarłym (i to w odpowiednich wysokościach jeżeli spadkobierców jest więcej niż jeden).

Stosownie do art. 924 i art. 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Tym samym, dniem nabycia przez spadkobiercę spadku jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Zatem w niniejszej sprawie dniem nabycia przez Wnioskodawcę spadku jest data śmierci żony. Tym samym, nabycie przez Wnioskodawcę udziału w prawie własności do przedmiotowego mieszkania po zmarłej żonie nastąpiło w wyniku spadku w 2012 r.

Z tego co wywiedziono wyżej wynika więc, że Wnioskodawca, w opisanej przez siebie sytuacji, powinien rozpoznać dwa momenty nabycia udziałów w prawie własności do mieszkania:

* lata osiemdziesiąte - Wnioskodawca nabył udział 1/2 w prawie własności do lokalu mieszkalnego w trakcie trwania związku małżeńskiego,

* 2012 rok - Wnioskodawca nabył udział 1/6 w prawie własności do lokalu w spadku po zmarłej żonie w wyniku dziedziczenia.

Zatem, sprzedaż 1/6 udziału w przedmiotowym lokalu mieszkalnego z uwagi na fakt, że jego nabycie nastąpiło przed upływem pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu.

Nie stanowi natomiast źródła przychodu sprzedaż 1/2 udziału w mieszkaniu nabytego w latach osiemdziesiątych z uwagi na upływ czasu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

* dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

* dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. Natomiast na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 tejże ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (PIT-39).

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy tym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 131, uważa się:

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnień wynikających z powołanego powyżej przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest fakt wydatkowania (nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży) przychodu ze sprzedaży 1/6 udziału w przedmiotowym mieszkaniu na wskazane w ustawie cele mieszkaniowe.

Z przedstawionych we wniosku stanów faktycznych wynika, że przychód ze sprzedaży 1/6 udziału w mieszkaniu Zainteresowany chciałby przeznaczyć na pokrycie kosztów pobytu w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym i tym samym wydatki te powinny zostać uznane jako realizacja własnego celu mieszkaniowego.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku opisy stanów faktycznych i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, że wydatkowanie przychodu uzyskanego ze sprzedaży 1/6 udziału nabytego w 2012 r. mieszkania na pokrycie kosztów pobytu w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym nie możne być podstawą do zastosowania ulgi. Wydatek ten nie został bowiem wymieniony w ww. art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zainteresowany będzie zatem zobowiązany do zapłaty 19% podatku dochodowego od osób fizycznych, od dochodu uzyskanego ze sprzedaży 1/6 udziału w mieszkaniu.

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.